Πώς το ΚΚΕ προειδοποιούσε από την πρώτη στιγμή

Phasma

Από την εποχή που ο ΣΥΡΙΖΑ «έσκιζε τα μνημόνια» και «έφερνε την ελπίδα»

Σε αυτά τα τρία χρόνια διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, υπήρξαν στιγμές που η κυβέρνηση και οι προπαγανδιστικοί της μηχανισμοί «έπαιξαν» πολλά και διάφορα χαρτιά, προκειμένου να πείσουν ότι υλοποιείται «φιλολαϊκή» πολιτική.

Πριν ακόμα τις εκλογές του 2014 και τότε που κυριαρχούσε το «κατάργηση του μνημονίου με ένα άρθρο και ένα νόμο», μέχρι και σήμερα που μιλούν για «θυσίες που αποδίδουν», το ΚΚΕ αποκάλυψε τα ψέματα και τις απάτες τους. 

Αποκάλυψε πως η πορεία που θα ακολουθήσει ο ΣΥΡΙΖΑ και που την έχει δει πλέον καθαρά ο λαός, δεν ήταν κάτι το απρόσμενο. Δεν ήταν προϊόν «αναγκαίου συμβιβασμού, κάτω από τους εκβιασμούς των δανειστών», όπως προσπάθησε να δικαιολογηθεί η κυβέρνηση, θέλοντας να ανανεώσει την ικανότητά της να εξαπατά το λαό. Αλλά προδιαγεγραμμένη εξέλιξη για ένα κόμμα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που μετατράπηκε ταχύτατα σε κόμμα της σοσιαλδημοκρατίας και κάτω από τις συγκεκριμένες συνθήκες, αναβαθμίστηκε στην αστική διαχείριση.

Ας δούμε όμως λίγο πιο αναλυτικά ορισμένους σημαντικούς σταθμούς της πορείας του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι την ανάδειξή του ως κυβέρνηση το Γενάρη του 2015, αλλά και στη συνέχεια, μέχρι και τις εκλογές του Σεπτέμβρη του 2015.

Αν οφείλουμε κάτι στον εαυτό μας, είναι να ξετινάξουμε τις κυβερνήσεις που μας έσπρωξαν με βίαιο τρόπο στην επιτροπεία των Ευρωπαίων

1. «Οι τράπεζες σώθηκαν σε βάρος των φορολογούμενων και με λάθος τρόπο» δήλωσε ο πρόεδρος του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ στην Επιτροπή Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων της Ευρωβουλής. Φεύγοντας από τις Βρυξέλλες, αποφάσισε να πει την αλήθεια, για να επιβεβαιώσει, ο σαλτιμπάγκος που ζούσε από τη λάσπη των τραπεζιτών, ότι ακόμα και τώρα μπορεί να μας ξαφνιάζει. Διότι η αλαζονεία των τεχνικών της εξουσίας δεν έχει όριο. Ο «καθωσπρέπει Ευρωπαίος», μες στον κυνισμό, την προσποίηση και την επιθετικότητα, γέννημα θρέμμα μιας «κατώτερης δειλίας», αρέσκεται στο να μεγεθύνει τη φιλοδοξία του, αδιαφορώντας για ό,τι συμβαίνει δίπλα του. Προτεστάντης, αθώος μες στην αμαρτία του, βγάζει ό,τι μπορεί από εμάς και ταυτόχρονα μας διασύρει.