Το
κείμενο που ακολουθεί έχουν συντάξει οι Αγγελική Κορφιάτη, Αφροδίτη
Κορφιάτη και Χρήστος Κορφιάτης και θα δημοσιευτεί σε τρεις συνέχειες στα
σαββατοκυριακάτικα φύλλα της εφημερίδας μας
Στην Κέρκυρα, πριν από εκατόν εβδομήντα χρόνια. Το 1850. Τότε, στη «ναυτική πολιτεία που στα μπαλκόνια της και στις κληματαριές της σκόνταφταν τα κατάρτια», όπως την προσδιόριζε αργότερα ο Γιάννης Ρίτσος, στιχουργώντας το ομηρικό παρελθόν της στην «Οδύσσεια», κάτω από την μπότα των Βρετανών που διαφέντευαν όλα τα Ιόνια Νησιά ως προτεκτοράτο τους, εκυκλοφόρησε ο πρώτος «Ριζοσπάστης».
Μαχητικός. Οπως προμηνούσε ο τίτλος του.
Ασυμβίβαστος!
Με
κείμενα - κόλαφο για την εθνική και την κοινωνική καταπίεση του
επτανησιακού λαού, που αργότερα, καθώς κορυφώνονταν οι βρετανικές
ραδιουργίες και περιελάμβαναν τη μετατροπή της Κέρκυρας σε κανονική
αποικία του βρετανικού Στέμματος, θα έβρισκαν στη δημοσιογραφική πένα
του Καρλ Μαρξ στο Λονδίνο έναν φλογερό υποστηρικτή του λαού των Ιονίων
Νήσων και αμείλικτο κατήγορο του καθεστώτος της βρετανικής «Προστασίας»
στα Επτάνησα.
Να τι έγραφε:
«Η εφημερίς αύτη, πιστώς και
ειλικρινώς ερμηνεύουσα τα φρονήματα των Επτανησίων και ευτόλμως
υπερασπίζουσα τα δικαιώματα αυτών, διακηρύττει ότι, πάσα από μέρους της
προστασίας χορηγουμένη μεταρρύθμισις δεν ήθελεν είσθαι ειμή νέα
επιβουλή, νέα ένεδρα κατά των εθνικών μας δικαιωμάτων. Μέγα και αχανές
υπάρχει χάσμα μεταξύ ημών και της προστασίας· ουδείς συμβιβασμός,
ουδεμία συμφιλίωσις είναι δυνατόν να υπάρξη μεταξύ αυτής και των
Επτανησίων· είναι πάντη ανωφελές και μάταιον παν άλλο νομιζόμενον
αγαθόν, παρά την παύσιν της προστασίας» («Ο Ριζοσπάστης», φ. 1, σελ. 1, «Σκοπός και πορεία του Ριζοσπάστου»).