Αυτή είναι η «κανονικότητα» της θωράκισης των καπιταλιστικών κερδών, της ανάπτυξης για το κεφάλαιο, της παραπέρα εμπλοκής στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τους ανταγωνισμούς, που βάζουν το λαό σε μεγάλο κίνδυνο και ταυτόχρονα αντιμετωπίζουν σαν «εχθρό» τις διεκδικήσεις, τα δικαιώματα, τις ανάγκες του.
Καθόλου τυχαία, τόσο η σημερινή όσο και οι προηγούμενες κυβερνήσεις συμμετέχουν ενεργά στην αυστηροποίηση του κατασταλτικού πλαισίου της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, πλευρά της οποίας είναι η επέκταση των μηχανισμών επιτήρησης και επιβολής της λεγόμενης «εσωτερικής ασφάλειας».
Μάλιστα, σε πρόσφατο κείμενο της ΕΕ για την Κοινή Πολιτική Αμυνας και Ασφάλειας, για πρώτη φορά καταγράφονται οι λαϊκές διαμαρτυρίες ως «απειλή» που πρέπει να αντιμετωπιστεί, ειδικά μπροστά στην όξυνση των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων και τις «αβεβαιότητες» της οικονομίας.
* * *
