Εχει παλιόκαιρο στον καπιταλισμό

ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΥΡΙΛΛΑ

 

H Πολωνία είχε πάντα κρύο το χειμώνα. Αλλά δεν ήταν πάντα μια χώρα που ζει στον παράδεισο της ελευθερίας και του ευκαιριών του καπιταλισμού, όπως τώρα.

Η Βουλγαρία, κρύα χώρα κι αυτή το χειμώνα, γνώρισε όμως τη ζεστασιά της ελεύθερης καπιταλιστικής οικονομίας, την οποία στερήθηκε για κάποιες δεκαετίες.

Η Ιταλία είναι χώρα που το βόρειο τουλάχιστον μέρος της έχει πάντα κρύο και που σε αντίθεση με την Πολωνία ζούσε πάντα στον θαυμαστό καπιταλιστικό κόσμο των θαυμάτων.

Η Γαλλία, ω ναι, η Γαλλία, και εκεί δεν λείπει το δριμύ χειμωνιάτικο κρύο, συγκαταλέγεται εντούτοις στις πρωτοπόρες αναπτυγμένες χώρες του ελεύθερου καπιταλισμού. Βέβαια έχει και αυτή τα προβλήματά της, πλην όμως λάμπει από το φως της ευημερίας.

Η Ελλάδα, σαν την Ιταλία το κρύο εμφανίζεται πιο βαρύ στις βόρειες περιοχές της, αλλά δεν λείπουν και οι στιγμές της ανείπωτης «χαράς» να χιονίσει και νοτιότερα. Μα και δική μας χώραι απολαμβάνει, επίσης, τη μαγεία της ελεύθερης οικονομίας.

Αυτή είναι η μία όψη της εικόνας των ομοιοτήτων. Λείπει, όμως, μια μικρή, τόση δα, λεπτομέρεια.

Κινδυνεύουν ζωές – Το κρίμα στο λαιμό σας!

Των Νίκου Μπογιόπουλου - Γεράσιμου Χολέβα

ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ

Τέτοιες ώρες, όταν κινδυνεύουν να χαθούν ανθρώπινες ζωές από το κρύο, τα λόγια περιττεύουν: Εάν δεν είναι κοινά καθάρματα –ναι, καθάρματα – όσοι έχουν την ευθύνη, να βρουν τώρα τις απαραίτητες λύσεις για τους πρόσφυγες στη Μόρια της Λέσβου και όπου αλλού βρίσκονται και κινδυνεύουν παιδιά, γυναίκες, γέροι και άρρωστοι.

Να επιτάξουν ξενοδοχεία και θερμαινόμενους χώρους (της εκκλησίας – ναι, ναι και της εκκλησίας- και οποιουδήποτε άλλου φορέα έχει τέτοια δυνατότητα) με την απαραίτητη υποδομή. Να επιτάξουν πλοία εφοπλιστών. Να ανοίξουν χώρους δημοτικούς και της περιφέρειας για την φιλοξενία των προσφύγων. Τώρα! 

 Τώρα. Η νύχτα δεν μπορεί να περάσει έτσι.

Τα αδιανόητα και …χαλαρά που είπε ο υπεύθυνος Συντονιστικού για το προσφυγικό, Γιώργος Κυρίτσης [«…αν έχεις 10.000 ανθρώπους και κατόρθωσες κάπως να βολέψεις 9.000 και σου μείνανε 1.000 σε σκηνές (…) προσπαθείς να κάνεις 10 θα καταφέρεις τα 8, δυστυχώς…»] δεν αφορούν ανθρώπους, αλλά εμπορεύματα σε μπακάλικο.  Οι υποσχέσεις του υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής, Γιάννη Μουζάλα, (κανένας πρόσφυγας στο κρύο κ.α) είναι απλά άλλη μια φούσκα που έσκασε.

«Χωρίς όριο» η στήριξη του κεφαλαίου

Οποιος θέλει να έχει μια εικόνα για το πώς ανοίγουν οι «διάδρομοι των επενδύσεων», δεν έχει παρά να ρίξει μια ματιά στη συνέντευξη του υπουργού Οικονομίας, Δ. Παπαδημητρίου, το περασμένο Σαββατοκύριακο στο «Εθνος». Η συνταγή, κλασική περίπτωση διαχείρισης για την ανάκαμψη από την καπιταλιστική κρίση, έχει περίπου ως εξής: «εν αρχή ην» η απαξίωση κεφαλαίου, το καθάρισμα δηλαδή από υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια που προκάλεσαν την καπιταλιστική κρίση και το άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας, με το λεγόμενο «εξωδικαστικό μηχανισμό», που όπως λέει ο υπουργός θα συμβάλλει στη «χωρίς όριο διαγραφή επιχειρηματικών χρεών». Και μετά μπουκώνουν το κεφάλαιο με φτηνό χρήμα (εξ ου και η αγωνία της κυβέρνησης για γρήγορο κλείσιμο της «αξιολόγησης» και ένταξη στο πρόγραμμα «ποσοτικής χαλάρωσης» της ΕΚΤ), αναπτυξιακούς νόμους, που σύμφωνα με τον υπουργό θα παράσχουν «480 εκατ. ευρώ με τη μορφή χρηματικών ενισχύσεων και επιχορηγήσεων για την περίοδο 2016 - 2022, και πάνω από 3 δισ. ευρώ σε φοροαπαλλαγές μέχρι το 2031», πάμφθηνο και «επιδοτούμενο» από το αστικό κράτος εργατικό δυναμικό με μέτρα «επιχορήγησης ιδιωτικών επιχειρήσεων για την πρόσληψη 10.000 ανέργων» κ.ο.κ. Κι όλα αυτά, με «κάβα» τα παλιά και νέα μέτρα που τσάκισαν και συνεχίζουν να τσακίζουν την εργατική τάξη. Να, ποιο είναι το περιβόητο «ταξικό πρόσημο» της κυβερνητικής πολιτικής.