Η Σχολή της Απάτης

ΦΑΚΟΣ ΕΡΥΘΡΑΣ ΕΠΑΦΗΣ

Άμα βλέπεις μπροστά σου το δήθεν τέλος των συλλογικών, τάχαμου, βασάνων σου να έρχεται μετά από 43 ολόκληρα χρόνια, συρρικνώνεις τον προγραμματισμό της ζωής σου, όνειρα, σχέδια ελπίδες σε 43 ώρες. Και χρωστάς και χάρη που δεν σου κατασχέθηκε το ρολόι.

 

 

Λιάνα Κανέλλη

 

Πάνε κάμποσα χρόνια πλέον που το ημερολόγιο έχει ταξικά χρονολογηθεί και στέκεται σα θηλιά, σαν κρεμάλα, σαν τοίχος, μπροστά στα κεφάλια μας. Στην αρχή της κρίσης, και κυρίως μετά το 2012, όταν ο Αλέξης μάθαινε να ποζάρει, να μιλάει καλύτερα αγγλικά και να καλπάζει ανάμεσα σε αμαζόνες της πολιτικής σκηνής σαν τη Ζωή, τη Ρένα και τη Ραχήλ, κανείς δεν κοίταζε τις αριστερές σελίδες που έγραφαν 2060. Ήταν νέος, ξεχωριστός ανάμεσα σε γκρουπούσκουλα και συνιστώσες, μάζευε κι ας ήταν και ρώγες, ξέφτια δόξας πολιτικού ακτιβισμού από το ράφι της εκκρεμούς φιλοδοξίας όσων αναφωνούσαν απεταξάμην το σφυροδρέπανο.

Με τον σκουπιδιάρη ή με τον Μπουτάρη; «Είναι πολλά τα λεφτά, Άρη»!

 

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ 

 

 

Παρατήρηση 1^η: Η μεν ΝΔ είναι με χέρια και με πόδια υπέρ της απόλυσης των συμβασιούχων.  «Πρέπει, όμως, να πούμε στους εργαζόμενους την αλήθεια. Δεν μπορεί να γίνει καμία μονιμοποίηση εκτός του συνταγματικού πλαισίου και των δημοσιονομικών δυνατοτήτων».Αυτή είναι η προχτεσινή δήλωση Μητσοτάκη, του νυν προέδρου της ΝΔ και πρώην υπουργού (απολύσεων) επί Σαμαρά. Θα παρατηρήσατε, βεβαίως, ότι ο… φιλαλήθης κ.Μητσοτάκης, έβαλε κι αυτός μπροστά τον σεβασμό του για το Σύνταγμα ώστε να κρύψει την βαθιά του υπόκλιση στα Μνημόνια. Ωστόσο δεν τα κατάφερε διότι εκείνο το «δημοσιονομικών δυνατοτήτων» βγάζει μάτι.

Παρατήρηση 2^η: Η ΝΔ είναι με χέρια και με πόδια, πάλι, υπέρ της ιδιωτικοποίησης του τομέα αποκομιδής των απορριμμάτων. Περί αυτού δεν χρειάζεται να χαραμίζουμε σάλιο για να το αποδείξουμε.  Αρκεί μια οποιαδήποτε ανακοίνωση να διαβάσει κανείς της ΝΔ υπέρ των… «συμπράξεων» Δημοσίου με ιδιωτικούς φορείς για τον τομέα της καθαριότητας.

Γαρνιτούρα

Στο συνέδριο του «Economist» μίλησε χτες ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Γ. Χουλιαράκης, και ανάμεσα σε άλλα είπε για τη 2η «αξιολόγηση» ότι «κανείς δεν περίμενε περαιτέρω μέτρα για το χρέος σε αυτή τη φάση», καθώς ήταν γνωστό πως «τα μεσοπρόθεσμα μέτρα θα εξειδικεύονταν στο τέλος του προγράμματος, το 2018». Θυμίζουμε ότι προσερχόμενος στο Γιούρογκρουπ της 15ης Ιούνη, ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ είχε πει και αυτός ότι «το 2018 θα δούμε αν το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο», αποκαλύπτοντας ότι «είχαμε καταλήξει σε συμφωνία (σ.σ. από το προηγούμενο Γιούρογκρουπ), αλλά η Ελλάδα ζήτησε άλλες τρεις εβδομάδες για επικοινωνιακούς λόγους». Οι ομολογίες αυτές και οι παραδοχές δεν θα είχαν την παραμικρή αξία, αν δεν αποκάλυπταν ότι το παιχνίδι παίζεται με σημαδεμένη τράπουλα από την κυβέρνηση και τους εταίρους της σε βάρος του λαού. Αρκεί να θυμηθεί κανείς το θέατρο με το οποίο η κυβέρνηση προσπάθησε να δραματοποιήσει τη διαπραγμάτευση, λέγοντας ότι δεν θα δεχόταν τίποτα λιγότερο από μια «καθαρή λύση» για το χρέος, για να αποσπάσει τη συναίνεση ή την ανοχή του λαού στα «προαπαιτούμενα» που είχαν ήδη ψηφιστεί, στο όνομα της διευθέτησης του χρέους. Αλλωστε, σ' αυτά τα «προαπαιτούμενα» έριξε το βάρος και χτες ο Γ. Χουλιαράκης, λέγοντας ότι θα πρέπει να επιταχυνθεί το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων και να μειωθούν τα φορολογικά βάρη, πρωτίστως για το κεφάλαιο, «ώστε ο προϋπολογισμός να καταστεί πιο αναπτυξιακός». Ολα τα άλλα είναι απλά «γαρνιτούρα»...