ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΝΟΜΟΥ ΚΑΙ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΕΣ ΤΟΥ ΚΚΕ

«Μη ρεαλιστικά» για την κυβέρνηση τα μέτρα πραγματικής ανακούφισης του λαού

 

 

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ τις απορρίπτει, με το επιχείρημα ότι «δεν αντέχει η οικονομία», την ώρα που ψηφίζει αβέρτα προνόμια και απαλλαγές για το κεφάλαιο

Το ΚΚΕ φέρνει στη Βουλή τα αιτήματα συνδικάτων και φορέων, παλεύοντας για την πραγματική ανακούφιση και τη στήριξή τους απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική του κεφαλαίου και των κομμάτων του

Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση διαφημίζει τα «αναπτυξιακά μέτρα ελάφρυνσης» ως «σωτηρία» τάχα για το λαό, πετώντας του ένα ξεροκόμματο από το φαγοπότι των κερδών που στήνει στην πλάτη του το κεφάλαιο, απορρίπτει σταθερά και επανειλημμένα τις τροπολογίες και τις προτάσεις νόμου που καταθέτει το ΚΚΕ στη Βουλή, με μέτρα ουσιαστικής στήριξης και ανακούφισης του λαού από την αντιλαϊκή πολιτική που τον τσακίζει.

Το σύνολο των προτάσεων που έχει καταθέσει το ΚΚΕ στη θητεία και αυτής της κυβέρνησης, όπως έγινε και με τις προηγούμενες, απορρίφθηκαν, με την επίκληση των «δημοσιονομικών αντοχών», αλλά και με απαξιωτικές δικαιολογίες, όπως ότι είναι «ανεφάρμοστες», «μη ρεαλιστικές», «ευχολόγια» κ.τ.λ.

Δεν θα περίμενε κανείς τίποτα διαφορετικό από μια κυβέρνηση που με τον ίδιο τρόπο απαντάει στις διεκδικήσεις των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, την ίδια ώρα που σπεύδει να υλοποιήσει και με το παραπάνω τις «ρεαλιστικές» απαιτήσεις του κεφαλαίου, με φοροαπαλλαγές, επιδοτήσεις και ενισχύσεις, για τις οποίες προφανώς υπάρχει ο δημοσιονομικός χώρος, και με το παραπάνω.

Επομένως, η απορριπτική στάση της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων απέναντι στις τροπολογίες και τις προτάσεις νόμου που καταθέτει το ΚΚΕ, μεταφέροντας στη Βουλή τα δίκαια αιτήματα και τις διεκδικήσεις σωματείων και φορέων, πρέπει να αποτελέσει κριτήριο ψήφου και στις εκλογές, για δυνάμωμα της λαϊκής αντιπολίτευσης με ενίσχυση του ΚΚΕ παντού, του μόνου κόμματος που μπορεί να εγγυηθεί τον αγώνα για ανάκτηση απωλειών και σύγχρονα δικαιώματα, την πάλη για τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.

Ικαρία: είναι να μην ξαναθέλουν κομμουνιστή δήμαρχο;

11-05-2019

 

 

Κατιούσα

 

Ξέρετε την Ικαρία σαν τον κόκκινο βράχο, που πήγε εξορία ο παππούς κι έχει τα μεγαλύτερα ποσοστά το ΚΚΕ. Σαν το μέρος με τη “χαλαρή ώρα” και τη μακροζωία. Σαν το νησί με τους αδιανόητα φιλόξενους ανθρώπους, που αν σε δουν να περπατάς στο δρόμο του χωριού τους σε ρωτάνε αν έχεις φάει και πού θα κοιμηθείς το βράδυ. Σαν τον δήμο όπου έγινε και η πρώτη επίσημη συνεργασία ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ – Ακροδεξιάς (η Σάρα και η Μάρα συμπεριλαμβάνονταν) για να ρίξουν τον κομμουνιστή δήμαρχο.

Καιρός να την μάθετε και σαν το νησί με τον κόκκινο δήμο. Και να δούμε για ποια πράγματα καμαρώνουν επειδή τα κατάφεραν. Τι ετοίμασαν που δεν “φάνηκε” ακόμα; Τι διεκδικούν; Για τι αγωνίζονται; Τι κάνουν και γιατί δε μπορούν να το κάνουν οι “άλλοι” δήμαρχοι, της “άλλης” λογικής και πολιτικής;

Πρόκληση δίχως τέλος

Ενα προκλητικό προεκλογικό βίντεο με τίτλο «η δύναμη των Ελλήνων» κυκλοφόρησε ο ΣΥΡΙΖΑ στα μέσα ενημέρωσης, για να το αποσύρει σύντομα ύστερα από την κατακραυγή.

Η νούμερο ένα πρόκληση είναι ότι προσπαθεί (για ακόμα μια φορά) να καπηλευτεί πρόσωπα και καταστάσεις, πετώντας ανάμεσα στα εναλλασσόμενα πλάνα φωτογραφίες του Βάρναλη, του Ρίτσου, του Βελουχιώτη, του Ζαχαριάδη, του Μπελογιάννη, του Πλουμπίδη, της Μάχης της Αθήνας, του ΔΣΕ, του Γρηγόρη Λαμπράκη, της αντιδικτατορικής πάλης και άλλων που θα τρίζουν τα κόκαλά τους, όπως λέει κι ο λαός μας, καθώς αξιοποιούνται για να ξεπλύνουν μια κυβέρνηση που έχει δέσει το λαό χειροπόδαρα κάτω από ένα μνημόνιο διαρκείας και πλήθος παλιών και νέων αντιλαϊκών νόμων και έχει μετατρέψει την Ελλάδα σε ορμητήριο των ΝΑΤΟικών δολοφονικών σχεδιασμών. Θα μπορούσε να πει κανείς όμως ότι αυτή την προκλητική τακτική τους να καπηλεύονται κομμάτια της ιστορίας του ΚΚΕ την έχουμε ξαναδεί κι ο κόσμος δεν τσιμπάει πια, αλλά περισσότερο αηδιάζει.

Η πρόκληση γίνεται ακόμα μεγαλύτερη, καθώς ανάμεσα στις προσωπικότητες που εμφανίζει - κάτω από τον τίτλο «η δύναμη των Ελλήνων»... - είναι και αυτή του δικτάτορα Μεταξά! Ένα συνονθύλευμα εικόνων για να ψαρέψει σε θολά νερά, καθώς πέρα από την κραυγαλέα πρόκληση του να φιγουράρει ο φασίστας Μεταξάς στο ίδιο βίντεο με τον Βελουχιώτη (τον οποίο είχε εξορίσει στη Γαύδο), μαζί με τους αγωνιστές φιγουράρουν και όλοι οι αστοί πολιτικοί που ήταν απέναντί τους, ο Βενιζέλος του Ιδιώνυμου, ο Πλαστήρας της εκτέλεσης Μπελογιάννη, ο Γεώργιος Παπανδρέου του Δεκέμβρη του '44...

Θα ήταν πολύ πιο ασφαλείς οι προπαγανδιστές του ΣΥΡΙΖΑ αν επέλεγαν πλάνα του Α. Τσίπρα με τον «διαβολικά καλό» Τραμπ, τα επιτελεία του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, την οικογενειακή φωτογραφία από την τελευταία σύνοδο στο Σιμπίου μαζί με τη Μέρκελ, τον Κουρτς, τον Όρμπαν και το Σαλβίνι και άλλα πραγματικά «επιτεύγματα» του ΣΥΡΙΖΑ.

Υ.Γ. Τι κι αν μετά το κράξιμο που έφαγαν στο διαδίκτυο, αφαίρεσαν τη φωτογραφία του δικτάτορα Μεταξά, όλα τα άλλα μαζί με την ουσία παραμένουν.

902gr

Οι εξελίξεις το «φωνάζουν»: Τη διαφορά θα κάνει μόνο ένα πιο ισχυρό ΚΚΕ!

Τα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση την περασμένη Τρίτη, κάτω από τον τίτλο «Αναπτυξιακά μέτρα ελάφρυνσης», δεν αποτελούν μόνο «σταγόνα στον ωκεανό» της αντεργατικής επίθεσης και «δώρο άδωρο» για τα λαϊκά στρώματα, όσο παραμένει και ενισχύεται το συνολικό αντιλαϊκό πλαίσιο (βλέπε σχετικά και σελ. 8), αλλά στην πραγματικότητα αποτελούν την άλλη όψη της αντιλαϊκής πολιτικής.Κι αυτό επειδή η κυβέρνηση τα αξιοποιεί για να πάρει συγχωροχάρτι για τη διατήρηση όλου του αντιλαϊκού οπλοστασίου, που έφερε το λαό μέχρι εδώ, αλλά κυρίως ως άλλοθι για την κλιμάκωση της επίθεσης σε βάρος του, τη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής, που στον πυρήνα της έχει τα συμφέροντα του κεφαλαίου και γι' αυτό θα συνεχίσει να τσακίζει το λαό.

Την ταξική αυτή πολιτική προσπαθεί να νομιμοποιήσει και να ξεπλύνει στη συνείδηση του λαού, λέγοντάς του ότι για να συνεχίσει να παίρνει τα ψίχουλα από το τραπέζι της καπιταλιστικής κερδοφορίας, προϋπόθεση είναι η αντιλαϊκή επέλαση να «υπεραποδίδει» για τα πολλά επόμενα χρόνια, πάνω και από αυτούς τους αντιλαϊκούς στόχους.

Αλλωστε, μια καλή γεύση έδωσε ο ίδιος ο πρωθυπουργός όταν, παρουσιάζοντας τα μέτρα, έλεγε ότι η κυβέρνηση δεν πρόκειται να παρεκκλίνει «ούτε κατά ένα ευρώ από τους στόχους της συμφωνίας με τους εταίρους», δηλαδή από τις αντιλαϊκές δεσμεύσεις και τα ματωμένα πλεονάσματα για τα επόμενα χρόνια, που θεωρείται δεδομένο ότι θα συνεχίσουν να φορτώνονται στις πλάτες του λαού.

Δείγματα των καιρών

1. Οι δύο γνωστοί χαμαιλέοντες ταξιδεύουν σε όλη τη χώρα με αφορμή τις επικείμενες εκλογές. Υπολογισμένη ρητορική της δεκάρας, προσβλέποντας στην εύκολη συγκίνηση, μονόλογοι επιθετικοί. Εδώ που φτάσαμε, η σύγκρουση μαζί τους είναι αναπόφευκτη, κυρίως για λόγους ηθικής και αξιοπρέπειας. Η συνεργασία για το «γενικό καλό» μόνο ως αστείο μπορεί να εκληφθεί. Η ματαίωση κάθε ελπίδας για μια άλλη πολιτική έχει οδηγήσει την πλειοψηφία των πολιτών στη ματαιότητα της δράσης. Ομως, ό,τι είναι έξω από τη δράση βγάζει τον πολίτη εκτός θέματος. Μόνο αν ο πολίτης αποφασίσει πως αυτός είναι το θέμα, μπορεί να αλλάξει την πραγματικότητα.

 

2. Τα αστικά κόμματα βοήθησαν όσο κανείς άλλος στην άνοδο της μικροαστικής τάξης. Ηδη από τον 19ο αιώνα, υπάρχουν αντιδράσεις ενάντια στον αιώνα της ανίας, όπως έγραφε τότε ο φιλόσοφος Μισελέ: «Σε όλους υπάρχει η ίδια αηδία για την αστική ισοπέδωση. Ο αστός δεν καταστρέφει την αξία, την ισοπεδώνει, τη συρρικνώνει, κατασκευάζει ένα ευτελές σύστημα» (στο βιβλίο του Ρολάν Μπαρτ «Απόλαυση, γραφή, ανάγνωση», μετ. Αρχοντή Κόρκα, εκδ. «Πλέθρον»).