Σε «Ελντοράντο» ταξικής εκμετάλλευσης παραπέμπει (και) η Γαλλία

“Non merci!” Η μεγάλη αναταραχή στην Γαλλία λόγω εργασιακού «Μεσαίωνα»

Σε «Ελντοράντο» ταξικής εκμετάλλευσης παραπέμπει (και) η Γαλλία

Γράφει: Ελοντί Κ. Αγάθου

Το νομοσχέδιο της υπουργού Εργασίας της Γαλλίας, Μιριάμ Ελ Κομρί, έρχεται να προστεθεί στην ήδη μεγάλη λίστα των μεταρρυθμίσεων της κυβέρνησης Ολάντ, η οποία συνεχίζει το έργο των προκατόχων της. Δηλαδή, ενός άτυπου γαλλικού «μνημονίου», το οποίο εγκαινιάζεται επί εποχής Σαρκοζί (2010-2011) με τις διαδοχικές μεταρρυθμίσεις στις συντάξεις και συνεχίζεται: Νόμος Μακρόν (που «φιλελευθεροποιεί» όλη την οικονομία και περιορίζει τα συνδικαλιστικά δικαιώματα), συστηματική καταστροφή όλων των δημοσίων υπηρεσιών και κατάρρευση της Κοινωνικής Ασφάλισης (η μόνη εξαίρεση στις περικοπές δημοσίων δαπανών αφορά στις στρατιωτικές δαπάνες και τις δαπάνες «ασφαλείας» ιδιαίτερα μετά τα δυο τρομοκρατικά χτυπήματα), μεταρρυθμίσεις υπέρ των εργοδοτών (πιστώσεις φόρων και κρατικές επιχορηγήσεις ύψους 60 δισ. ευρώ για το έτος 2013-2014 στις επιχειρήσεις για την «προαγωγή της ανταγωνιστικότητας και την δημιουργία θέσεων εργασίας»).

Μην ξεχνάμε επίσης και το πλαίσιο του κράτους «έκτακτης ανάγκης»: Τις ποινικές διώξεις και φυλακίσεις συνδικαλιστών, τη μαζική καταστολή, τον (πλέον «επίσημο») ρατσισμό του κράτους (η στέρηση της ιθαγένειας, με πολύ θολά κριτήρια, είναι πλέον εγγεγραμένη στο γαλλικό Σύνταγμα).
Το πολυνομοσχέδιο έχει πολλές διατάξεις τις οποίες δεν μπορούμε να αναλύσουμε εδώ. Θα περιοριστούμε λοιπόν στα γενικά χαρακτηριστικά του.

Ο νέος νόμος στοχεύει στην αύξηση του χρόνου εργασίας, την ελαστικοποίηση της εργασίας και τη μείωση των απολαβών των εργαζομένων με στόχο την αύξηση των κερδών.
Μερικά παραδείγματα:

• Αύξηση του ανώτατου ορίου ημερήσιας εργασίας από 10 σε 12 ώρες με απλή συμφωνία εντός της επιχείρησης

• Αύξηση του εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας από 44 ώρες σε 46 ώρες για 12 συνεχόμενες βδομάδες,

• Μείωση των προσαυξήσεων για τις υπερωρίες (οι προσαυξήσεις μειώνονται από 25% και 50% ανάλογα τις ώρες εργασίας και τον κλάδο, σε 10%)

• Επέκταση του «ημερήσιου ποσού» (forfait journalier) σε όσους εργοδότες το επιθυμούν (οι εργαζόμενοι αμοίβονται με βάση το «’ημερήσιο ποσό»” και όχι με βάση τις ώρες εργασίας αλλά ούτε τις υπερωρίες).

Αλλο παράδειγμα είναι η ρύθμιση του χρόνου εργασίας για 3 χρόνια. Ως τώρα, λόγω του θεσμοθετημένου 35ωρου, οι επιχειρήσεις είχαν δικαίωμα να ρυθμίζουν τον χρόνο εργασίας από τη μια βδομάδα στην άλλη, για να μη πληρώνουν υπερωρίες. Εάν ένας εργαζόμενος δούλευε 40 ώρες μια βδομάδα και την επόμενη βδομάδα δούλευε 30 ώρες, δεν πληρωνόταν με υπερωρίες ούτε του επιτρεπόταν, λόγω αυτού, να πάρει ρεπό. Αυτή τη στιγμή, χωρίς κλαδική ή εταιρική συμφωνία, η ρύθμιση αυτή μπορεί να γίνει μέχρι και για 4 βδομάδες, ενώ με συμφωνία – εταιρική ή κλαδική – η ρύθμιση μπορεί να επιτρέπεται ως και 1 χρόνο. Με τον νόμο Ελ Κομρί, προβλέπεται η δυνατότητα να γίνονται οι ρυθμίσεις για 3 χρόνια.

Το τέλος του αποκλεισμού πρέπει να είναι μονομερής ενέργεια των ΗΠΑ

Το τέλος του αποκλεισμού πρέπει να είναι μονομερής ενέργεια των ΗΠΑ

Πηγή: Granma

Τηλεφωνική συνέντευξη του Υπουργού Εξωτερικών της Κούβας, Μπρούνο Ροντρίγκες Παρίγια, στα μέσα μαζικής ενημέρωσης του Εκουαδόρ (30 Μάρτη 2016)

Κίτο.- Η άρση του αποκλεισμού πρέπει να είναι μονομερής ενέργεια των Ηνωμένων Πολιτειών, διαβεβαίωσε εχθές ο κουβανός Υπουργός Εξωτερικών, Μπρούνο Ροντρίγκες, σε τηλεφωνική συνέντευξη που παραχώρησε στα μέσα του Εκουαδόρ.

Όπως εξήγησε στην ομάδα των μέσων επικοινωνίας, που αποτελείτο από το Δημόσιο Ραδιόφωνο του Εκουαδόρ, την Εκουαδόρ TV, την εφημερίδα Ελ Τελέγραφο και το ειδησεογραφικό πρακτορείο Άνδεις, το τέλος των οικονομικών, εμπορικών και χρηματοπιστωτικών κυρώσεων που εφαρμόζει η Ουάσιγκτον εναντίον της Αβάνας, εδώ και πέντε και πλέον δεκαετίες, ποτέ δεν θα μπορούσε να αποτελέσει προϊόν διαπραγμάτευσης ή παραχωρήσεων από πλευράς της κυβέρνησης του νησιού της Καραϊβικής.