Αναζητώντας τη «νεωτερικότητα» ενός γερασμένου συστήματος

Οι απολογητές της καπιταλιστικής εξουσίας, αποδεχόμενοι την αιώνια ύπαρξή της προτιμούν να βλέπουν την κοινωνική εξέλιξη ως άθροισμα μακροχρόνιων ποσοτικών αλλαγών, ακριβώς γιατί δεν θέλουν να δουν την ποιοτική αλλαγή που σηματοδοτεί μια Επανάσταση (φωτ: Οκτωβριανή Επανάσταση)

«Κι όμως, θα γίνεις σαν το ψοφίμι αυτό το απαίσιο

σαν τη σαπίλα τούτη τη φριχτή,

αστέρι των ματιών μου κι ήλιε, εσύ, της πλάσης μου

(...) Ναι τέτοια θα γενείς, στις χάρες εσύ ρήγισσα»

Σαρλ Μπωντλαίρ, «Ανθη του Κακού»

Με τους παραπάνω στίχους, ο Σαρλ Μπωντλαίρ επιχείρησε να αποδώσει την παροδικότητα της ανθρώπινης ομορφιάς και ζωής, απευθυνόμενος στην αγαπημένη του. Ομως, η παροδικότητα δεν χαρακτηρίζει μόνο τον κάθε μεμονωμένο άνθρωπο, αλλά και τους τύπους των κοινωνικών σχέσεων. Αυτοί περνούν από το στάδιο της εμφάνισης, της ακμής και της εδραίωσης και τέλος της παρακμής, ακολουθώντας μια παράλληλη διαδρομή με τις ανάγκες που επιβάλλει η ανάπτυξη του επιπέδου της παραγωγής.

Η ίδια η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων που φέρνει έναν τύπο κοινωνικών σχέσεων και επομένως αργά ή γρήγορα και μια αντίστοιχη μορφή εξουσίας στο προσκήνιο, είναι αυτή που στη συνέχεια τις υποσκάπτει, μέχρι να τις οδηγήσει στον ιστορικό τους τάφο. Ετσι, οι ίδιες κοινωνικές σχέσεις που κάποτε αποτελούσαν τη νιότη του κόσμου, από ένα σημείο και έπειτα εμποδίζουν την ιστορική εξέλιξη και χρησιμεύουν μόνο ως λίπασμα των νέων κοινωνικών σχέσεων.

Η ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ 1929 - 1933 ΣΤΙΣ ΗΠΑ ΚΑΙ ΤΟ «NEW DEAL»

Αποσπάσματα από το βιβλίο της «Σύγχρονης Εποχής» «Η άγνωστη ιστορία του εργατικού κινήματος των ΗΠΑ» - Τέταρτο και τελευταίο μέρος

 

Γραμμή παραγωγής πολεμικών αεροσκαφών

Στο σημερινό, τελευταίο μέρος των αναδημοσιεύσεων από το βιβλίο «Η άγνωστη ιστορία του εργατικού κινήματος των ΗΠΑ», οι συγγραφείς του Ρίτσαρντ Ο. Μπόγιερ και Χέμπερτ Μ. Μορέ «κάνουν ταμείο» μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Εχουν προηγηθεί η βαθιά κρίση του 1929 - 1933, το New Deal της κυβέρνησης Ρούσβελτ, η παροδική αναζωογόνηση της αμερικανικής οικονομίας, η νέα κρίση στα 1938 και η είσοδος των ΗΠΑ στον πόλεμο, που η έκβασή του εγκαινίασε μια νέα περίοδο πρωτόγνωρης συσσώρευσης για το κεφάλαιο.

Από τα στοιχεία που παραθέτουν οι δυο συγγραφείς, δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς ότι η πολιτική του New Deal ήταν το «δυνατό χαρτί», για να αποσπάσει η αστική τάξη αμέριστη κρατική στήριξη σε περίοδο κρίσης και έντασης των διεθνών ανταγωνισμών, αλλά κυρίως για να ενσωματώσει τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα στα πολεμικά της σχέδια, μετατρέποντάς τους σε «κρέας για τα κανόνια», με τα οποία κατοχύρωσε μεταπολεμικά την πρωτοκαθεδρία στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα.

Με πλήθος στοιχείων, το βιβλίο περιγράφει γλαφυρά τους κερδισμένους και τους χαμένους στις ΗΠΑ μετά το τέλος του πολέμου, δίνοντας τροφή για χρήσιμα συμπεράσματα στο σήμερα, που οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί οξύνονται, όπως και η πολεμική προπαρασκευή, ενώ πυκνώνουν τα προσκλητήρια για «εθνική ενότητα» στην αντιμετώπιση των αλλεπάλληλων οικονομικών κρίσεων, ή ενός ενδεχόμενου πολέμου.

ΝΕΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΕΜΠΝΕΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟΥ ΛΑΟΥ Τρία ποιήματα για την Παλαιστίνη

 

  Πηγή: Associated Press

 

Τρεις νέοι καλλιτέχνες, η Αγγελική Ξένου, η Μαριλίζα Λούντζη και ο Παναγιώτης Μπελίτσος εμπνέονται από τον αγώνα του ηρωικού παλαιστινιακού λαού, και στέλνουν με στίχους το δικό τους μήνυμα αλληλεγγύης. 

Από τα κλαδιά της ιερής ελιάς σου

Μέχρι να σταματήσει τ' άδικο στον τόπο σου

γίνομαι στόμα που φωνάζει για την ελευθερία σου

Μέχρι να δικαιωθούν οι νεκροί σου

γίνομαι σώμα που ανασταίνει τις κόρες και τους γιους σου

Μέχρι να ελευθερωθούν οι ζωντανοί σου

γίνομαι χώμα που κρύβει τους σπόρους σου

Και από τα κλαδιά της ιερής ελιάς σου

φτερουγίζω με τη λευκή περιστέρα

τραγουδώντας προς όλη τη γη:

'Ακούστε, χτυπάει η Παλαιστίνη στην καρδιά μου...

είμαι ελεύθερη'

 Αγγελική Ξένου 

 Αθήνα, Πέμπτη 13 Μαΐου 2021