Μια ηλικιωμένη κυρία με παλαιστινιακή μαντίλα, συστήνεται με το όνομα «Αντισημιτισμός» και έχει μαζί της δύο άγρια σκυλιά, το Μίσος και τη Βία, που φοράνε περιλαίμια στα χρώματα της παλαιστινιακής σημαίας. Αυτό ήταν το «άρμα – έκπληξη» που επέλεξε για τη φετινή καρναβαλική παρέλαση η Επιτροπή Καρναβαλιού της Κολωνίας, ονοματίζοντας το «Η επίσκεψη της γηραιάς κυρίας» (με σαφή αναφορά στο ομότιτλο θεατρικό έργο του Φρήντριχ Ντύρενματ).
Συγκέντρωση και πορεία για την προστασία των λαϊκών οικογενειών από τους πλειστηριασμούς και τις εξώσεις, πραγματοποίησαν το βράδυ της Πέμπτης, Σωματεία και φορείς, στους Αμπελόκηπους της Θεσσαλονίκης, σε εργατική λαϊκή γειτονιά που το προηγούμενο διάστημα δόθηκαν μάχες για να εμποδιστούν εξώσεις οικογενειών από την πρώτη κατοικία τους.
Μετά από κάλεσμα των Σωματείων Οικοδόμων και Συνταξιούχων ΙΚΑ και του Συλλόγου Δημοκρατικών Γυναικών Αμπελοκήπων - Μενεμένης, συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Επταλόφου. Εκεί, εκπρόσωποι των φορέων διαμήνυσαν ότι η επίθεση από τις τράπεζες και τα κοράκια των funds δεν θα γίνει ανεκτή.
«Η μοναδική αντιπολίτευση απέναντι στην κυβέρνηση είναι ο λαός, που μπορεί να οργανωθεί και να διεκδικήσει τα δικαιώματά του», σημείωσε ο Κυριάκος Ιωαννίδης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, σε παρεμβάσεις του σε τηλεοπτική συζήτηση στο «Kontra Channel», το βράδυ της Πέμπτης.
Σχολιάζοντας τον ισχυρισμό ότι η στάση του ΚΚΕ κατά την ψήφιση του νομοσχεδίου για τον γάμο και την τεκνοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών ήταν «ομοφοβική», ο Κ. Ιωαννίδης τόνισε ότι το ΚΚΕ παλεύει για τα δικαιώματα των ομόφυλων ζευγαριών και για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, ενώ έχει καταθέσει και πρόταση για αυστηροποίηση των ποινών για τη βία εναντίον ανθρώπων με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό.
Στις 28 Φλεβάρη συμπληρώνεται ένας χρόνος από το έγκλημα στα Τέμπη, όπου έχασαν τη ζωή τους 57 άνθρωποι, στην πλειονότητά τους νέοι σε ηλικία. Το προδιαγεγραμμένο έγκλημα ήταν η αφορμή που ξεχείλισε την οργή χιλιάδων εργαζομένων, νεολαίας, συνταξιούχων, των λαϊκών στρωμάτων, που διαδήλωσαν ενάντια σε μια πολιτική που για τους πολλούς επιφυλάσσει το «πάμε κι όπου βγει», ώστε να διασφαλίζονται τα συμφέροντα των λίγων, να θωρακίζεται η κερδοφορία τους πατώντας στην κυριολεξία πάνω στη ζωή και τις ανάγκες του εργαζόμενου λαού.
Παρά τις δηλώσεις των κυβερνώντων, παρά τα δάκρυα και τις υποσχέσεις, το «πάμε κι όπου βγει» είναι ακόμη εδώ για να τσαλαπατά τις ανάγκες μας, να κάνει την καθημερινότητά μας αφόρητη. Το καλοκαίρι με τις φωτιές και τις μεγάλες καταστροφές, το φθινόπωρο με τις πλημμύρες και τα κατεστραμμένα σπίτια που βουλιάξανε στη λάσπη. Τα συνδικάτα μας να παλεύουν να στηρίξουν τους πληγέντες και οι κυβερνητικοί υπεύθυνοι, όπως συμβαίνει πάντα, να είναι απόντες, με περίσσια λόγια παρηγοριάς και υποσχέσεων, αλλά ανύπαρκτα μέτρα και συγκεκριμένο σχεδιασμό απέναντι σε τέτοιου είδους καταστροφές.
Εμείς οι οικοδόμοι ξέρουμε από πρώτο χέρι τι σημαίνει «πάμε κι όπου βγει». Το νιώθουμε όταν πηγαίνουμε για μεροκάματο και δεν γνωρίζουμε αν θα γυρίσουμε πάλι σπίτι μας. Οι χώροι δουλειάς είναι στην ουσία μια «κοιλάδα Τεμπών», χωρίς κανέναν κρατικό έλεγχο. Μόνο πέρσι 23 συνάδελφοί μας έχασαν τη ζωή τους σε χώρους δουλειάς από τους 160 σκοτωμένους που έχουν καταγραφεί συνολικά. Δεν ιδρώνει το αυτί κανενός, ούτε της κυβέρνησης ούτε του υπουργείου Εργασίας.
Όταν η κυβέρνηση απορρίπτει απαξιωτικά τα δίκαια αιτήματα των βιοπαλαιστών αγροτών, λέγοντας ότι «ξύνει τον πάτο του βαρελιού» και ότι έχει εξαντλήσει όλα τα «δημοσιονομικά περιθώρια», δεν απευθύνεται μόνο σ' αυτούς, αλλά σ' όλη την εργατική τάξη και στον λαό.
Τους κουνάει το δάχτυλο να συμβιβαστούν με την ακρίβεια και τους μισθούς - φιλοδωρήματα, να μην έχουν απαιτήσεις για αυξήσεις και μέτρα ανακούφισης, να μη διεκδικούν προσλήψεις και αύξηση δαπανών σε Υγεία και Παιδεία, επειδή «το ταμείο είναι μείον».
Δεν ισχύουν βέβαια τα ίδια για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, που ξεκοκαλίζουν το Ταμείο Ανάκαμψης και τις επιδοτήσεις των επενδυτικών νόμων. Οπως, για παράδειγμα, οι φαρμακοβιομήχανοι, που παίρνουν «μπόνους» 30 εκατ. ευρώ και νέες αυξήσεις στα φάρμακα.
