Εμμονικοί απεργοί βάλλουν κατά συμπονετικών εργοδοτών

 

ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΥΡΙΛΛΑ

 

 

H απόφαση των συμβασιούχων εργαζόμενων του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου να διεκδικήσουν τα δεδουλευμένα τους με στάσεις εργασίας δεν είναι δικαίωμα… είναι εμμονή, σύμφωνα με τη Διοίκηση του Φεστιβάλ.

Οι κρατούντες, η οικονομική ελίτ και η πολιτικές επιτροπές που τις εξυπηρετούν (οι Κυβερνήσεις  επί το ελληνικότερον) συνήθως παθαίνουν αλλεργία και μόνο στο άκουσμα της λέξης «απεργία». Μέχρι εδώ καλώς… Το αντίθετο, άλλωστε, θα ήταν παράλογο. Ετσι, λοιπόν, κάθε απεργία διαταράσσει την ομαλή κοινωνική λειτουργία, αφού  ομαλότητα είναι οι εργαζόμενοι να εργάζονται χωρίς να πληρώνονται, να εργάζονται με ημερομηνία λήξης, να εργάζονται χωρίς ωράρια και δικαιώματα, ενώ η απόπειρα διεκδίκησης στοιχειωδών όρων εργασιακής και ανθρώπινης ύπαρξης να συνιστά ύψιστη κοινωνική ανωμαλία.

Κοινωνικός κανιβαλισμός

Για να δούμε μήπως ξεχάσαμε κανέναν…

• Πρόσφυγες – βιαστές τσεκ
• Ανεργοι – τεμπέληδες τσεκ
• Μετανάστες – κλέφτες τσεκ
• Αγρότες – επιδοτήσεις-καγιέν-σκυλάδικα τσεκ
• Καθηγητές – ιδιαίτερα-διακοπές τσεκ
• Ναυτεργάτες – κλείνουν τα λιμάνια τσεκ
• Γιατροί – σκοτώνουν ασθενείς – φακελάκια τσεκ
• Συμβασιούχοι – βύσματα-κομματικός στρατός τσεκ
• Φορτηγατζήδες – οδηγούν σαν χάροι τσεκ
• Ταξιτζήδες – κιτρινιάρηδες – διπλοταρίφες τσεκ
• Μαγαζάτορες – λαμόγια – δεν κόβουν αποδείξεις τσεκ
• Καθαρίστριες – είναι πολλές τσεκ
• Νοσοκομειακοί – Ανάγωγοι – ανάλγητοι τσεκ
• Αναπληρωτές – ας γράφαν στον ΑΣΕΠ τσεκ
• Δάσκαλοι – να αξιολογηθούν-μόνο κάθονται τσεκ
• Φοιτητές – αιώνιοι και τα ξύνουν τσεκ
• Συνταξιούχοι – Λαμόγια – δεν πεθαίνουν κιόλας τσεκ

Τα σύνορα

Διαβάσαμε σε κυριακάτικη εφημερίδα μια συνέντευξη του βοηθού αναπληρωτή υφυπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Μπράιαν Γι, ο οποίος από τη μια επιβεβαίωνε το αμείωτο αμερικανικό ενδιαφέρον για την περιοχή των Δυτικών Βαλκανίων και από την άλλη έδινε όρκους πίστης στα υφιστάμενα σύνορα, λέγοντας πως οι ΗΠΑ όχι μόνο δεν θέλουν την αλλαγή τους, αλλά απευθύνουν και συστάσεις σε ηγέτες της περιοχής «να απέχουν από εμπρηστική και διαχωριστική ρητορική». Θυμίζουμε ότι ο συγκεκριμένος διπλωμάτης βρέθηκε στα Βαλκάνια κατά την πρόσφατη ταυτόχρονη «κρίση» σε μια σειρά κράτη της περιοχής, όπου επήλθε προσωρινά συμβιβασμός, στην κατεύθυνση που υπαγορεύουν τα αμερικανοΝΑΤΟικά συμφέροντα, καθώς η είσοδος αυτών των χωρών στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ προβάλλεται ως παράγοντας «σταθερότητας» και προκαλεί επιπλέον τριβές με την ανταγωνίστρια Ρωσία. Επομένως, πράγματι, με την παρέμβασή τους, οι ΗΠΑ επιβεβαίωσαν ότι διατηρούν ζωηρό το ενδιαφέρον τους για τα Δυτικά Βαλκάνια. Αλλά το να ισχυρίζεται ο Αμερικανός διπλωμάτης ότι είναι και θεματοφύλακες των υφιστάμενων συνόρων, αυτό πάει πολύ! Δεν είναι μόνο η καθοριστική συμβολή των ΗΠΑ τα προηγούμενα χρόνια στη βίαιη και φονική επαναχάραξη των συνόρων στη Βαλκανική, αλλά και οι πιο πρόσφατες δηλώσεις (Φλεβάρης 2017) του Αμερικανού ρεπουμπλικάνου γερουσιαστή της Καλιφόρνια, Ντάνα Ροχραμπάκερ, ο οποίος, μιλώντας σε αλβανικό κανάλι, είπε για την ΠΓΔΜ ότι «δεν είναι χώρα», αλλά ένα «αποτυχημένο σχέδιο και πλέον το κλίμα είναι ώριμο για επανασχεδιασμό των συνόρων στην περιοχή». Ετσι, για να μην ξεχνιόμαστε και να μην δουλευόμαστε...