«βεβαίως θέλουμε να βγούμε από το ΝΑΤΟ και το είπαμε και στο συνέδριό μας, αλλά δεν είναι προτεραιότητά μας»

 

Ενα άλλο ΝΑΤΟ είναι... εφικτό

 

Μετά τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Σαντορινιό, που μέσα στη βδομάδα είπε ότι «βεβαίως θέλουμε να βγούμε από το ΝΑΤΟ και το είπαμε και στο συνέδριό μας, αλλά δεν είναι προτεραιότητά μας», ήρθε και η σειρά του βουλευτή Μπαλαούρα να πάρει τη σκυτάλη της - ΠΑΣΟΚικής κοπής - εξαπάτησης. Τι είπε σε ραδιοφωνική του συνέντευξη; Οτι «το ΝΑΤΟ δεν έχει καμία δουλειά με το Προσφυγικό γιατί είναι μια πολεμική μηχανή», κι ακόμα ότι «η στρατηγική μας απέναντι στο ΝΑΤΟ δεν άλλαξε, αναγκαστήκαμε να συμφωνήσουμε λόγω των πιεστικών συγκυριών»! Δεν πρόκειται απλά για κοροϊδία κατάμουτρα. Πρόκειται για κάλεσμα συμβιβασμού εντός των τειχών του καπιταλισμού και των ιμπεριαλιστικών ενώσεων, από αυτά όπου η σοσιαλδημοκρατία και ο οπορτουνισμός έχουν πάρει άριστα εδώ και χρόνια, δηλητηριάζοντας την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Οδηγώντας, έτσι, τον ελληνικό και τους υπόλοιπους λαούς ολοταχώς, όλο και πιο βαθιά, στους ματωμένους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς στην περιοχή. Αυτό το «φαρμάκι» δεν πρέπει να βρει δρόμο να περάσει...

ο Λαός σε ρόλο "Ηρακλή"

 

Στον αστερισμό των συνεπειών και των κληροδοτημάτων

Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις και τα «σημάδια» -που λέγαν οι παλαιοί-, το πέρασμα από την κυβερνητική εξουσία του πολυμορφικού σχήματος ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ. οσονούπω τελειώνει. Τελειώνει δε -όπως συνήθως συμβαίνει με τις σοσιαλδημοκρατικές παρενθέσεις σε καιρούς οξείας καπιταλιστικής κρίσης- μέσα σε σκηνικό θεατρικής ειρωνείας.
 

Η χρησιμότητα του παρόντος κυβερνητικού σχήματος τόσο για την εγχώρια άρχουσα τάξη και το συνακόλουθο πολιτικό σύστημα όσο και για τα ισχυρά κέντρα του Βερολίνου και των Βρυξελλών ολοκληρώνεται με την επικείμενη «αξιολόγηση» των θεσμών. «Αξιολόγηση» την οποία -εδώ βρίσκεται η ειρωνεία- διακαώς επιθυμεί η κυβέρνηση επιμένοντας, με αθεράπευτη αισιοδοξία -τύπου «Ευρώπη των λαών»-, να βλέπει σε αυτή μια νέα αρχή, εκεί όπου όλοι διακρίνουν το τέλος της αποστολής της.
Για να το πούμε απλά, στο σημείο όπου ετούτη η κυβέρνηση θα έχει ολοκληρώσει τη συμβολή της στη «μνημονική» πολιτική, όταν «περάσει» νομοθετικά το αγροτικό, το ασφαλιστικό και, ίσως τις νέες «εργασιακές σχέσεις», το μεν κοινωνικό και πολιτικό της κεφάλαιο θα έχει φθαρεί σε τέτοιο βαθμό ώστε δεν θα είναι σε θέση να διαχειριστεί το οτιδήποτε, ενώ, συνεπεία του προηγούμενου, η θολωμένη πλέον «επικοινωνιακή» της λάμψη θα είναι άχρηστη για οποιαδήποτε πολιτική χρήση.

Η έξοδος ετούτου του αυτοοριζόμενου ως «αριστερού» κυβερνητικού σχήματος από την εξουσία δεν θα είναι αναίμακτη. Θα αφήσει πίσω βαριά κληροδοτήματα, μια νέα «παράδοση» σε βάρος του εργατικού, του λαϊκού κοινωνικού κινήματος και των πολιτικών του εκφράσεων. Η ορολογία και το λεξιλόγιο είναι ήδη το πρώτο, όχι όμως και το τελευταίο θύμα.