Αποικίες του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου

 

ΚΩΣΤΑΣ ΛΟΥΛΟΥΔΑΚΗΣ (ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ)  

«Υπάρχουν πράγματα που θα στενoχωρήσουν, όχι πρωτίστως τη διαπραγματευτική ομάδα, αλλά θα στενοχωρήσουν τον ελληνικό λαό» – Ευκλείδης Τσακαλώτος

Στις «πολιτισμένες» δημοκρατίες δυτικού τύπου, η χρήση βίας για τον έλεγχο και την μετάβαση στους «επενδυτές» των πλουτοπαραγωγικών πηγών και των κοινωνικών υπηρεσιών, θα αποτελέσει μόνο την έσχατη λύση. Το ΔΝΤ και οι διάφορες επιτροπές της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν στην διάθεση τους πολύ λιγότερο δαπανηρά όπλα, από ότι τα τάνκς και τα πραξικοπήματα, που μπορούν να κάνουν την δουλειά υπέρ των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων.

Το ΔΝΤ από δημιουργίας του, μισθωμένο από τις ανεπτυγμένες βιομηχανικές χώρες,  είχε τον ρόλο του μισθοφόρου κακοποιού για την προστασία του καπιταλισμού και την κάλυψη των αναγκών των «επενδυτών».

Η μαύρη παράσταση

1. Πόσες επιθέσεις χρυσαυγιτών να περιμένουμε ακόμα, προκειμένου ο Αναπληρωτής Υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Νίκος Τόσκας, να κάνει πράξη το ξήλωμα της Χρυσής Αυγής. Ο τελευταίος ξυλοδαρμός του άτυχου φοιτητή απέδειξε πως η δολοφονία του Παύλου Φύσσα δεν έκλεισε κανέναν κύκλο βίας, αντιθέτως ήταν η επίσημη πρώτη των χρυσαυγιτών, η μεγάλη ευκαιρία για να ξεδιπλώσουν την ατραξιόν που θα ακολουθούσε. Η κενή και επιπόλαιη δημοσιογραφία διασκέδασε όσο μπόρεσε την πλήξη της, καλώντας κάθε τρεις και λίγο τον πρωταγωνιστή της Χρυσής Αυγής σε ρόλο ιερομάρτυρα, δίνοντάς του έτσι το δικαίωμα, με την ερμηνεία του, αν το θελήσει ...να κάνει αίτηση στην αρχιεπισκοπή για να τον ανακηρύξουν άγιο! Είναι το νέο παιχνίδι του «πολιτικά ορθού», πίσω από το οποίο κρύβεται η ανεπάρκεια της χρήσης του «ορθού λόγου», η έλλειψη παιδείας.

Την καμήλα δεν θα τη φορτώνανε αν δεν γονάτιζε

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ  

 

 

    Όλο αυτό το σίριαλ της λεγόμενης «αξιολόγησης» θα ήταν μια γελοία υπόθεση, αν δεν επρόκειτο για μια ιστορία που αφορά τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων. Για την ακρίβεια, πρόκειται για μια ιστορία που εξαϋλώνει ανθρώπους.

    Ίσως αυτός είναι και ο λόγος που όσοι τη διαχειρίζονται, επενδύουν στην αστειότητα της επικοινωνιακής της διαχείρισης ώστε να αποκοιμίσουν τον κόσμο, να τον κάνουν να παραιτηθεί από κάθε σκέψη ενασχόλησης και τελικά αντίστασης σε όσα μεθοδεύονται εναντίον του.