ΕΦΟΠΛΙΣΤΕΣ - ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ Γιόρτασαν με φιέστα την ιδιωτικοποίηση της Ναυτικής Εκπαίδευσης

Εφοπλιστές, ο υπουργός Ναυτιλίας, ο γενικός γραμματέας της ΠΝΟ, ο δήμαρχος Πειραιά κ.ά., στις 17 Μάη, έστησαν ολόκληρη φιέστα στο Μέγαρο Μουσικής, για να εγκαινιάσουν την έναρξη λειτουργίας της πρώτης «ιδιωτικής Ναυτικής Ακαδημίας», δηλαδή τη διαδικασία παράδοσης και επίσημα πια της Ναυτικής Εκπαίδευσης και Μετεκπαίδευσης στους επιχειρηματικούς ομίλους.

 Η ιδιωτική Ναυτική Ακαδημία θα ξεκινήσει τη λειτουργία της κατά το εκπαιδευτικό έτος 2018 - 2019, ως τμήμα του ιδιωτικού Μητροπολιτικού Κολεγίου Πειραιά, σε συνεργασία με τη «ναυτική ακαδημία του Solent University με έδρα το Σαουθάμπτον της Μ. Βρετανίας». Στο σχετικό δελτίο Τύπου του κολεγίου γίνεται λόγος για «νέα εποχή για την ελληνική Εκπαίδευση» καθώς «αρωγοί σε αυτή την προσπάθεια είναι όλοι οι μεγάλοι εφοπλιστικοί όμιλοι και οι ναυτιλιακές εταιρείες που με ενθουσιασμό υποστήριξαν την προσπάθεια του Μητροπολιτικού Κολεγίου».

Εξάλλου, το τιμώμενο πρόσωπο της εκδήλωσης ήταν ο πρόεδρος του εφοπλιστικού ομίλου «Tsakos Group», Π. Τσάκος, ο οποίος αναφέρθηκε στο πόσο «σημαντική είναι η απόφαση για την ίδρυση της Ναυτικής Ακαδημίας στον Πειραιά, κάτι που έχει τόσο ανάγκη η δουλειά μας και η μεγάλη ναυτιλία των Ελλήνων».

Ευρωπαϊκή Ένωση: Ο χρήσιμος ηλίθιος;

[Με αφορμή τα πρόσφατα εγκαίνια της μεγάλης γέφυρας που συνδέει την προσαρτημένη Κριμαία με την Ρωσσία (ένα γεγονός που πυροδότησε νέο κύκλο ρητορικών αντιπαραθέσεων και όξυνσης των σχέσεων του Κιέβου με την Μόσχα), θυμήθηκα το παρακάτω κείμενο του γερμανού δημοσιογράφου και ιστορικού ερευνητή René Heilig, ηλικίας τεσσάρων περίπου ετών. Προστρέχω σήμερα σ' αυτό μιας και οι επαγγελματικές μου υποχρεώσεις δεν μου αφήνουν χρόνο για κάτι άλλο εκτός από αντιγραφή.]

Ο Στεπάν Μπαντέρα (μέσον) με γερμανική στρατιωτική στολή

Στις δυτικές περιοχές τής Ουκρανίας κυματίζουν μαύρες και κόκκινες σημαίες, εκτός από εκείνες με τα εθνικά χρώματα, το μπλε και το κίτρινο. Είναι οι σημαίες τής Οργάνωσης Ουκρανών Εθνικιστών (Organization of Ukrainian Nationalists - OUN), η οποία ιδρύθηκε στην Βιέννη το 1929. Ανάμεσα σε συνθήματα υπέρ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των πολιτικών ελευθεριών, φαίνεται πως υλοποιούνται με τον καλύτερο τρόπο τα όνερα του Στέπαν Μπαντέρα (1909-1959).

Ρεαλισμός

Σε άρθρο του στην «Αυγή», ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Τ. Κουράκης δηλώνει ότι «ντρέπεται» για τις συστάσεις «αυτοσυγκράτησης» προς τον Παλαιστινιακό λαό, «από όπου κι αν προέρχονται», όπως γράφει. Προφανώς εννοεί την εκπρόσωπο της ΕΕ Μογκερίνι, που έκανε τέτοιες δηλώσεις τις μέρες που το κράτος του Ισραήλ δολοφονούσε εν ψυχρώ αμάχους. Προσπερνάμε το γεγονός ότι τα ίδια ακριβώς έγραφε και η ανακοίνωση του ελληνικού ΥΠΕΞ, αφήνοντας μάλιστα αιχμές ότι οι Παλαιστίνιοι είναι αυτοί που ...υποκινούν τη βία σε βάρος τους! Στο διά ταύτα, ο Τ. Κουράκης αναγνωρίζει την «ανάγκη» σύσφιξης της οικονομικής και στρατιωτικής συνεργασίας με το κράτος - δολοφόνο του Ισραήλ και μέσες - άκρες δηλώνει ότι καλώς η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει αναγνωρίσει ακόμα το κράτος της Παλαιστίνης (αν και η Βουλή έχει ψηφίσει σχετική διάταξη). Οποιος νομίζει ότι τα παραπάνω είναι ασυμβίβαστα, μάλλον δεν έχει ακούσει για τη «realpolitik» («πολιτική του ρεαλισμού»), που σύμφωνα με τον Τ. Κουράκη εξηγεί τον θερμό εναγκαλισμό της κυβέρνησης με το Ισραήλ, τον οποίο (για να μην ξεχνιόμαστε...) ενθαρρύνουν και στηρίζουν οι «διαβολικά καλοί» Αμερικανοί. Αυτό, όμως, σε τίποτα δεν εμποδίζει την κυβέρνηση να απευθύνει λόγια συμπάθειας στον Παλαιστινιακό λαό, με την ίδια ευκολία που στηρίζει τα ιμπεριαλιστικά σχέδια στη Μέση Ανατολή και ταυτόχρονα «ανησυχεί» για την κορύφωση της έντασης στην περιοχή. Δεν πρόκειται για υποκρισία, αλλά για φανατική προσήλωση στο «ρεαλισμό» της αστικής τάξης, που συμμετέχει στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς για να αναβαθμίσει τη θέση της στην περιοχή και δεν της «καίγεται καρφάκι» αν γι' αυτόν το σκοπό θα χρειαστεί να περπατήσει πάνω σε πτώματα Παλαιστινίων, στα συντρίμμια της Συρίας ή και αλλού...

REVOLTERPIECES: H θυσία της ζωής και ο αλτρουισμός στην χριστιανική και κομμουνιστική κοσμοθεώρηση

 

 

23-05-2018

Το θέμα της θυσίας της ζωής έχει πολλά σημεία τα οποία μπορούν να δώσουν τροφή για σκέψη. Το κείμενο είναι μια προσπάθεια να προσεγγιστούν κάποια από αυτά με βάση την αντίληψη της στο κομμουνιστικό και χριστιανικό τρόπο σκέψης. 

Drugitiz

 

Ο Νίκος Μπελογιάννης στη δίκη του είναι γνωστό πως είπε, μεταξύ άλλων, και το εξής:

«Ποιος ξένος πράκτορας δίνει με τέτοια απλοχεριά τη ζωή του, όπως τη δίνουν χιλιάδες κομμουνιστές; Οι θυσίες αυτές μόνο με τις θυσίες των πρώτων χριστιανών μπορεί να συγκριθούν. Αλλά και πάλι υπάρχει μια διαφορά, ότι ενώ οι χριστιανοί δέχονταν το μαρτύριο και το θάνατο, ελπίζοντας να κληρονομήσουν τη βασιλεία των ουρανών, οι κομμουνιστές δίνουν τη ζωή τους μην ελπίζοντας σε τίποτα. Τη δίνουν για ν’ ανατείλει στην ανθρωπότητα ένα καλύτερο, ευτυχισμένο αύριο, που αυτοί δε θα το ζήσουν. Ποιο όργανο των ξένων μπορεί να προσφέρει τη ζωή του σ’ έναν τέτοιο μεγάλο σκοπό;»

Ουσιαστικά ο Μπελογιάννης με αυτό το απόσπασμα έθεσε ένα από τα σημαντικότερα φιλοσοφικά ζητήματα της ανθρωπότητας, αυτό του πραγματικού αλτρουισμού στην υπέρτατη μορφή του, τη θυσία της ζωής για το κοινό καλό και πώς αυτή πραγματώθηκε σε διάφορα κοινωνικά κινήματα στην Ιστορία. Πράγμα που μας δίνει τη βάση για κάποιες σκέψεις επί του θέματος της θυσίας της ζωής σαν πράξη εκ μέρους του χριστιανικού και του κομμουνιστικού κινήματος και των υποκειμένων του.

Στον Αραξο ο επικεφαλής Πυρηνικής Πολιτικής του ΝΑΤΟ

Υπόλογη για την εμπλοκή στα ολέθρια σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ

Την ώρα που το ΚΚΕ έχει καταγγείλει εδώ και μήνες εργασίες αναβάθμισης στη βάση του Αραξου, που παραπέμπουν σε «φιλοξενία ειδικών όπλων», ανάμεσά τους ακόμα και πυρηνικών των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, με τις κυβερνητικές «διαψεύσεις» κάθε άλλο παρά να καθησυχάζουν, πρόσθετη ανησυχία για ένα τέτοιο ενδεχόμενο προκαλεί η πληροφορία ότι στις 17/5 επισκέφτηκε την αεροπορική βάση του Αραξου ο Φρεντ Φρέντρικσον, επικεφαλής της Πυρηνικής Πολιτικής του ΝΑΤΟ και σταθερός υπέρμαχος του διαβόητου ΝΑΤΟικού δόγματος του «πρώτου πυρηνικού πλήγματος», στο πλαίσιο των κλιμακούμενων ιμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων για τον έλεγχο αγορών, πλουτοπαραγωγικών πηγών και διαύλων. Την επίσκεψη Φρέντρικσον - ο οποίος συνοδευόταν από επιτελείς του ΝΑΤΟ - στην 116 ΠΜ δημοσιοποίησε ιστοσελίδα ενημερωτικού περιεχομένου (militaire.gr), ενώ δεν υπήρξε καμία κυβερνητική διάψευση.

 Πρόκειται για μία ακόμα επιβεβαίωση ότι η κυβέρνηση, άσχετα με το τι υποστηρίζει δημοσίως, στην πραγματικότητα «παίζει με τη φωτιά», στο πλαίσιο της προσπάθειάς της να αναδειχθεί σε «σημαιοφόρο» των αμερικανοΝΑΤΟικών σχεδίων στην περιοχή.

Θυμίζουμε ότι το θέμα είχε αναδείξει από τον περασμένο Σεπτέμβρη το ΚΚΕ, με παρέμβαση του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, ο οποίος από το βήμα της ΔΕΘ κατήγγειλε ότι «η ελληνική κυβέρνηση παίζει με τη φωτιά, ανοίγει τις πόρτες για ακόμα βαθύτερη, πιο επικίνδυνη εμπλοκή της Ελλάδας, ειδικά τώρα που συζητιέται η μεταφορά υποδομών από τη βάση του Ιντσιρλίκ. Και στρατιωτικό δυναμικό και οπλικά συστήματα θα πάνε, λέει, στη βάση της Σούδας, αλλά και πυρηνικές κεφαλές στη βάση του Αραξου. Μάλιστα, θα θέλαμε να ρωτήσουμε και να καταγγείλουμε, ταυτόχρονα, γιατί η κυβέρνηση δεν βγάζει τσιμουδιά για το γεγονός ότι έχει προχωρήσει η συντήρηση, επισκευή και ο εκσυγχρονισμός της βάσης του Αραξου, προκειμένου, όπως φημολογείται, να εγκατασταθούν εκεί τα αμερικανικά πυρηνικά όπλα, που ο ελληνικός λαός και με την πάλη του τα είχε διώξει προηγούμενες δεκαετίες».

Θηλιά στο λαιμό

 

Από τη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου στις 21 Μάη 2018

Πηγή: Eurokinissi

Η προσπάθεια της κυβέρνησης να δημιουργήσει προσδοκίες στους ανθρώπους του μόχθου για «ένα καλύτερο αύριο που έρχεται», μετά την τυπική ολοκλήρωση του μνημονίου, είναι προκλητική. Για παράδειγμα, παρουσιάζοντας προχτές στο υπουργικό συμβούλιο το περιβόητο «αναπτυξιακό σχέδιο», ο πρωθυπουργός χρησιμοποίησε φράσεις όπως «από την ευημερία των δεικτών στην ευημερία των ανθρώπων», «ο κόσμος της εργασίας, του μόχθου, των επιστημών, του πολιτισμού πρέπει να κατέχει τα κλειδιά της χώρας».

Την ίδια ώρα, όμως, με την ομιλία του επιβεβαίωνε πως η «μεταμνημονιακή εποχή» για το λαό περιλαμβάνει ό,τι ακριβώς και η μνημονιακή. Δηλαδή, διατήρηση και ενίσχυση όλων των αντιλαϊκών μέτρων. Αλλωστε, το «αναπτυξιακό σχέδιο», που είναι στο επίκεντρο ενός νέου κυβερνητικού επικοινωνιακού μπαράζ, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο «οδικός χάρτης» για να συνεχιστεί και να κλιμακωθεί η επίθεση στο λαό σε όλα τα μέτωπα, απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου και τη στήριξη των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.