Οτσαλάν: Η «επέτειος» της ντροπής

Οτσαλάν: Η «επέτειος» της ντροπής – του Νίκου Μπογιόπουλου

 

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ 

Στις 15 Φλεβάρη 1999, πριν ακριβώς από 19 χρόνια, ο Οτσαλάν έπεφτε στα χέρια των Τούρκων, με εμπλοκή της τότε ελληνικής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό τον κ.Σημίτη.

Την επόμενη μέρα, κι ενώ ο ελληνικός λαός είχε σαστίσει μαθαίνοντας τι είχε συμβεί την προηγούμενη νύχτα στην ελληνική πρεσβεία στην Κένυα, τέθηκε στον τότε κυβερνητικό εκπρόσωπο μια ερώτηση που ουδέποτε είχε τεθεί μέχρι τότε σε εκπρόσωπο κυβέρνησης: «Ποιος είναι ο ορισμός που δίνει η κυβέρνησή σας στις έννοιες «φιλότιμο» και «αξιοπρέπεια»;»,ήταν η ερώτηση…

Η απάντηση του κ. Ρέππα, όπως και τότε έτσι και σήμερα, δεν είχε και δεν έχει καμία σημασία. Σημασία έχει ότι εκείνες τις μέρες η Ελλάδα είχε οδηγηθεί με την υπόθεση Οτσαλάν σε τέτοιον κατήφορο, που τίποτα δεν θεωρείτο δεδομένο. Ούτε ακόμα και το τι σημαίνουν λέξεις όπως «φιλότιμο» και «αξιοπρέπεια»…

Η.Π.Α.: Δάσκαλοι εκπαιδεύονται να πυροβολούν μαθητές τους

 

Δεν μπορούν να βρουν το στόχο όμως να ξεφύγουν από την κρίση βίας

 

 

ToPeriodiko Admin Team | αναδημοσίευση από The Nation  

 

Δύο 15χρονοι μαθητές σκοτώθηκαν την Τρίτη 23 Ιανουαρίου στο Κεντάκι μέσα στο σχολείο τους. Ήταν ο 11ος πυροβολισμός μέσα σε σχολείο από την 1η Ιανουαρίου. Ο 50ος μέσα στο τρέχον ακαδημαϊκό έτος. Στην Αμερική, έχουν αρχίσει να συνηθίζουν πλέον ότι παιδιά μπορούν να σκοτώνονται μέσα στο ίδιο τους το σχολείο. Και το μόνο που φαίνεται να μπορούν να κάνουν είναι να ενισχύουν αυτή την τάση. Σα να παίζουν βιντεοπαιχνίδι. Αυτή τη φορά με ακόμα χειρότερο σενάριο: αυτό που ο καθηγητής ή η καθηγήτρια πανέτοιμοι πυροβολούν και σκοτώνουν πρώτοι τον μαθητή ή τη μαθήτρια που πάει να πυροβολήσει. Αναδημοσιεύουμε το παρακάτω άρθρο της Patricia J. Williams* από The Nation.

Μετάφραση/επιμέλεια: Ελένη Παγκαλιά

Κεντρική εικόνα (σκίτσο): Rob Rogers

---

Μέσα στις πρώτες 23 ημέρες του 2018, σημειώθηκαν 11 πυροβολισμοί σε σχολεία στις ΗΠΑ. Αντί να γίνει κάποια σοβαρή συζήτηση σχετικά με τον έλεγχο των όπλων, υπήρξε, αντιθέτως, μια πληθώρα νόμων και νομοσχεδίων που οπλίζουν τους δασκάλους και τους εκπαιδεύουν να μπορούν να σκοτώνουν.

Οχι εφησυχασμός

Με αφορμή το επεισόδιο στα Ιμια και τις τουρκικές προκλήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ, δεν είναι λίγοι αυτοί που προσπαθούν να καλλιεργήσουν εφησυχασμό, αναπαράγοντας θεωρίες περί «εσωτερικής κατανάλωσης» από την πλευρά της Τουρκίας, τώρα που αυξάνουν τα φέρετρα από τα πεδία των μαχών στο Αφρίν και η κυβέρνηση Ερντογάν χρειάζεται έναν αντιπερισπασμό για την κοινή γνώμη. Βέβαια, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι εξελίξεις αυτές επιδρούν άμεσα και στο εσωτερικό της Τουρκίας και ότι αξιοποιούνται ανάλογα από την κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα. Το ίδιο συμβαίνει άλλωστε και στην Ελλάδα. Η θεωρία όμως της «εσωτερικής κατανάλωσης» λειτουργεί σαν σκόνη πάνω από τις πραγματικές αιτίες που συντελούν στην αύξηση της τουρκικής επιθετικότητας σε Αιγαίο και Κύπρο, αφού κρύβουν το σύνθετο πλέγμα των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών σε όλη την περιοχή, όπου συγκρούονται στρατιωτικά και οικονομικά μεγαθήρια για τις σφαίρες επιρροής, τις πηγές και τους δρόμους Ενέργειας. Η πηγή της τουρκικής επιθετικότητας είναι η προσπάθεια της Τουρκίας να διαφυλάξει και να επεκτείνει τα συμφέροντά της στην περιοχή, ή να αποτρέψει ανταγωνιστικά σχέδια ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και κέντρων, και όχι κάποιο επικοινωνιακό τερτίπι, ή «νταηλίκι» για τον αποπροσανατολισμό του τουρκικού λαού. Επομένως, όχι μόνο δεν χωράει εφησυχασμός, αλλά επιβάλλεται και ένταση της αντιιμπεριαλιστικής πάλης, σύσφιξη της αλληλεγγύης με τον τουρκικό και τους άλλους λαούς, ώστε να μπαίνουν εμπόδια σε επικίνδυνα σχέδια, που μπορεί να οδηγήσουν σε απρόβλεπτες εξελίξεις για τους λαούς.

«Μυρίζει» (ευρύτερο) πόλεμο στη Συρία

Και έχει και γεύση...νερού

Γράφει η Ελένη Μαυρούλη

Η κατάρριψη του ισραηλινού F16, το περασμένο Σάββατο,  από συριακά αντιαεροπορικά έφερε στο φως μια πραγματικότητα στην οποία ελάχιστοι δίνουν σημασία: την ισραηλινή ενεργή ανάμιξη στις συγκρούσεις στη Συρία και τον αμεσότατο κίνδυνο το συγκεκριμένο πολεμικό μέτωπο, όχι απλώς ν’ ανοίξει πάλι αλλά και να διευρυνθεί απρόβλεπτα.

Το ισραηλινό αεροσκάφος καταρρίφθηκε ενώ, μαζί με άλλα, πραγματοποιούσε σειρά επιδρομών, ακόμη και κοντά στην Δαμασκό, δηλαδή εντός του συριακού εναέριου χώρου σε αυτό που η ισραηλινή ηγεσία ονομάζει «ιρανικούς στόχους». 

 Έναν όρο με τον οποίο είθισται η ισραηλινή πλευρά ν’ αναφέρεται είτε σε μαχητές της σιιτικής φιλοϊρανικής λιβανικής οργάνωσης «Χεζμπολλάχ» είτε σε άνδρες σιιτικών πολιτοφυλακών που έχουν συνταχθεί με το καθεστώς Άσαντ και είχαν ενεργό συμμετοχή στις μάχες κατά του ISIS, συχνά ως εμπροσθοφυλακή.  Στη συγκεκριμένη περίπτωση η ισραηλινή εκδοχή κάνει λόγο για ιρανικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη που πετούσαν πάνω από το Ισραήλ.

Αποδόμηση Γκαιμπελισμού

 

 

15-02-2018

 

ΦΑΚΟΣ ΕΡΥΘΡΑΣ ΕΠΑΦΗΣ: Νίκη είναι να ξέρεις ότι μπορείς να αποδομήσεις το γκαιμπελισμό, ακόμα κι όταν περιβάλλεται τον κοινοβουλευτικό τύπο. Γιατί η ψήφος μπορεί να είναι μυστική, αλλά ούτε αγία είναι, ούτε καθαγιάζει. Ούτε μπορεί να κρυφτεί πίσω από το βολικό, δεν ξέρω δεν απαντώ.

Λιάνα Κανέλλη

 

Ο λαός μας θυμοσοφικά κι έχοντας ζήσει στο πετσί του με δικτατορίες, εξορίες  φυλακίσεις  εκτελέσεις, διάλυση οικογενειών, τ’ αποτελέσματά της, περικλείει συνοπτικά την γκαιμπελική προπαγάνδα στη φράση: ” πες πες κάτι θα μείνει”. Στις εποχές της τεχνολογικής αθανασίας των απόψεων, που διασφαλίζουν το διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η προπαγάνδα έγινε ευκολάκι. Η διασπορά αληθοφανών ψευδών ειδήσεων δεν είναι βέβαια ανακάλυψη των ναζιστών. Επί των ημερών τους, στον 20ο αιώνα έφτασε στο απόγειο της αποτελεσματικότητας και μέσα από την εξουσία του ράιχ έγινε τμήμα της επίσημης αστικής πολιτικής, το πιο φανερό ” μυστικό” εργαλείο του προπαγανδιστικού οπλοστασίου της. Με τους κατάλληλους νόμους και το κατάλληλο σύστημα δικαιοσύνης, κυρίως δε τα ΜΜΕ, νομιμοποιήθηκε η δολοφονία χαρακτήρων. Για να το απλοποιήσω, στο επίπεδο του δύσκολου νομικού όρου “ποιος φέρει το βάρος της απόδειξης σε σχέση με την προπαγάνδα”, δε χρειάζεται παρά να σας θυμίσω πόσο γρήγορα εξαπλώνεται και κατασκευάζει και ψευδείς βεβαιότητες μια κατηγορία σήμερα, ας πούμε του τρέχοντος ρεύματος περί σεξουαλικής παρενόχλησης. Ένας απ’ τους κατηγορούμενους, ας υποθέσουμε ότι πάει στο δικαστήριο ως προσβληθείς και δικαιώνεται. Δεν είναι ένοχος! Αναρωτηθείτε αν θα το μάθετε ποτέ, μετά από δυο ως εφτά χρόνια, όταν το θέμα δεν θ’ απασχολεί πολλούς.

Στοχοπροσηλωμένοι...

Με πανηγυρικό τόνο στις ανακοινώσεις του, το υπουργείο Εργασίας δημοσιοποίησε τους «στρατηγικούς στόχους» για το 2018, δίνοντας τους βασικούς άξονες της κυβερνητικής πολιτικής στα Εργασιακά και στο Ασφαλιστικό για τους επόμενους μήνες. Στην προμετωπίδα βρίσκεται «η επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας τον Αύγουστο του 2018 και η παρακολούθηση για την εφαρμογή των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων σε όλα τα επίπεδα». Θυμίζουμε ότι στο θέμα του κατώτερου μισθού, που σήμερα ρυθμίζεται από την ΠΥΣ 6/2012, ισχύει ο νόμος 4093/2012, ο οποίος, μετά τη λήξη των «προγραμμάτων», προβλέπει μια «εικονική» διαπραγμάτευση ανάμεσα στις εργοδοτικές ενώσεις και τη ΓΣΕΕ, ώστε στη συνέχεια το ύψος του να καθορίζεται από την κυβέρνηση, παίρνοντας υπόψη τις εκθέσεις επιτροπών και «επιτροπάτων» που μελετούν τους δείκτες της ανταγωνιστικότητας και ανάλογα εισηγούνται.

***

 

Διεμβολισμοί

Πηγή: Eurokinissi

Ούτε δύο μήνες δε χρειάστηκε να περάσουν από την επίσκεψη του Τούρκου Προέδρου στην Ελλάδα, για να επιβεβαιωθεί με το νέο σοβαρό επεισόδιο στα Ιμια και με όσα συμβαίνουν στην κυπριακή ΑΟΖ ότι η επίσκεψη που οργάνωσε τότε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ αποτέλεσε «πάτημα» για την αναβάθμιση των πάγιων αμφισβητήσεων της τουρκικής αστικής τάξης στο Αιγαίο και αλλού.

Ακόμα πιο πέρα, τα περιστατικά αυτά, όπως κι άλλα που έχουν μεσολαβήσει, «διεμβολίζουν» την προπαγάνδα κυβέρνησης και αστικών επιτελείων ότι η εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ο ρόλος «σημαιοφόρου» στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, που διεκδικεί η κυβέρνηση για τα συμφέροντα της αστικής τάξης, μπορούν τάχα να διασφαλίσουν την ειρήνη, την ασφάλεια και τη σταθερότητα για τους λαούς, ή να εγγυηθούν τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.