«Η ανάπτυξή τους τσακίζει τη ζωή μας, αγώνας κι αντεπίθεση η επιλογή μας». Το σύνθημα αυτό διαδήλωσαν εργαζόμενοι, νέοι και συνταξιούχοι που πήραν μέρος στο συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ στη Θεσσαλονίκη.
Σωματεία και Επιτροπές Αγώνα έδωσαν το «παρών» στη συγκέντρωση στην πλατεία Αριστοτέλους και στην πορεία που ακολούθησε με τα πανό, τα συνθήματα και τις διεκδικήσεις τους.
Στο συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ παραβρέθηκε και ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δ. Κουτσούμπας (δείτε τη δήλωσή του).
Από Ατέχνως
Γράφει ο Στέλιος Κανάκης //
Οι ΗΠΑ αντιστοιχούν στο 5% του παγκόσμιου πληθυσμού. Οι φυλακισμένοι
τους αντιστοιχούν στο 25% (!!!) του παγκόσμιου πληθυσμού φυλακισμένων.
Στις αμερικάνικες φυλακές – πραγματικά στρατόπεδα καταναγκαστικής
εργασίας, κρατούνται σήμερα μισό εκατομμύριο περισσότεροι άνθρωποι απ’
ότι στην Κίνα, της οποίας ο πληθυσμός είναι πενταπλάσιος των ΗΠΑ.[1]
Κατά δήλωση της Σάλι Γιέϊτς, της αμερικανίδας αναπληρώτριας γενικής
εισαγγελέα, από τη δεκαετία του ’80, ενώ ο πληθυσμός της χώρας αυξήθηκε
κατά 30% ο αντίστοιχος στις φυλακές έχει αυξηθεί κατά 800%.
«Κι ο Στρατός μας που πήγε στην Κορέα
να πολεμήσει για ψηλά ιδανικά
έβαψε τους κίτρινους στο αίμα
δείχνοντας τους τί θα πει λευτεριά»
( Εμβατήριο που τραγουδούσαν υποχρεωτικά οι Έλληνες στρατιώτες μέχρι την πτώση της Χούντας το 1974)
Και μέσα στους ποταμούς των
(μονόπαντων και πάντα με την αμερικανική ματιά) ειδήσεων για τα
συμβαίνοντα στην κορεατική χερσόνησο και τη φωτιά που μπορεί ν’ ανάψει
με ανυπολόγιστες συνέπειες, έκαναν την εμφάνισή τους και τηλεοπτικά
ρεπορτάζ και αφιερώματα στο διαδίκτυο για τη συμμετοχή των ελληνικών
ενόπλων δυνάμεων στον τριετή πόλεμο που έγινε εκεί από το 1950 έως το
1953.
Ρεπορτάζ και αφιερώματα με μόνιμο μοτίβο τον «ηρωισμό των Ελλήνων στρατιωτών που συνέβαλαν στη νίκη του ελευθέρου κόσμου».
Δεν είναι λίγες οι φορές που στελέχη της κυβέρνησης
επικαλούνται τους κλασικούς του μαρξισμού για να θολώσουν τα νερά σε
ό,τι αφορά τις ιδεολογικές καταβολές της αντιλαϊκής τους πολιτικής, για
την οποία διαρκώς αναζητούν άλλοθι «αριστεροσύνης». Μια τέτοια περίπτωση
είναι ο υπουργός Οικονομικών, ο οποίος, κατά τη συζήτηση του
πολυνομοσχεδίου για τα Εργασιακά στην Ολομέλεια της Βουλής, είπε την
περασμένη Τετάρτη: «Στο "Κεφάλαιο" υπάρχει ένα πολύ σημαντικό σημείο που
μιλάει ο Μαρξ για την ελευθερία και λέει ότι η ελευθερία στον
καπιταλισμό τελειώνει στην είσοδο των εργοστασίων (...) Εμείς λέμε ότι
οι άνθρωποι - και οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες - είναι αδιαίρετοι.
Δεν μπορεί να είσαι δημοκράτης πολίτης στην πολιτική σφαίρα, να ψηφίζεις
και να συζητάς, και στο εργοστάσιο και στον χώρο δουλειάς να είσαι
σκλάβος. Δεν δουλεύει έτσι η ανθρώπινη φύση. Αν θέλεις να έχεις
δημοκρατία, αν θέλεις να έχεις ανθρώπους που είναι σκεπτόμενοι και
κριτικοί, δεν μπορεί να υπάρχει η πύλη στους εργασιακούς χώρους που να
λέει "Εδώ ξεχάστε τη δημοκρατία, εδώ υπάρχει μόνο η βούληση του εργοδότη
ή του αφεντικού"». Προφανώς το παραπάνω δακρύβρεχτο σχόλιό του περί
δημοκρατίας, μόνο ως υποκρισία μπορεί να θεωρηθεί. Γιατί;
