ΗΛΙΑΣ ΜΙΧΑΛΑΡΕΑΣ*

Μέσα ενημέρωσης- ανάγκες- αξίες

Τα Μ.Μ.Ε σαν κεφαλαιοκρατικές επιχειρήσεις και σαν μηχανισμοί αναπαραγωγής της κυρίαρχης ιδεολογίας, αναπαριστούν συμβολικά την πραγματικότητα, μέσω μηνυμάτων που αφορούν ένα σύστημα αξιών και αντιλήψεων. Έχουν δηλαδή, την δυνατότητα να επιλέγουν τα μεταδιδόμενα γεγονότα και να προσπαθούν να καθορίσουν το πώς αυτά θα ερμηνευτούν. Έτσι, επιχειρούν να κατασκευάσουν όλο και περισσότερο μια κοινωνική πραγματικότητα, με τέτοιο τρόπο, που οι άλλοι να την βιώνουν σαν δική τους. Ενίοτε, το κάνουν με τρόπο που μπορεί να χαρακτηριστεί ως τηλεοπτικός τραμπουκισμός. Ένα, παράδειγμα, των τελευταίων ημερών, με αφορμή τις τηλεοπτικές άδειες, είναι ο τρόπος που παρουσιάζουν τον υπουργό επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ Νίκο Παππά, στα τηλεοπτικά μηνύματα σκουπίδια, των τηλεοπτικών τους σταθμών, οι ιδιοκτήτες καναλάρχες. Ανεξάρτητα, από το εάν συμφωνεί κάποιος ή όχι, (εγώ συγκεκριμένα είμαι κάθετα αντίθετος), με τους χειρισμούς της κυβέρνησης στο συγκεκριμένο ζήτημα, αισθάνεται την ανάγκη, να προστατέψει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια από την χυδαία και φασιστική μαύρη αισθητική ενός τηλεοπτικού υποκόσμου, που συμπυκνώνεται στα τηλεοπτικά σποτ που ρυπαίνουν τους αμφιβληστροειδείς μας.

Είναι ουσιαστικά, μέσα έκφρασης των κυρίαρχων απόψεων, που διαμορφώνουν οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής και που έτσι ή αλλιώς, εκφράζονται σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής.

Ο πραγματικός τους φόβος…

Γράφει ο Αλέκος Χατζηκώστας //

«Αλλά η χώρα αυτή δεν θα γίνει Λαϊκή Δημοκρατία. Λαϊκά δικαστήρια εδώ δεν θα στηθούν. Τη λύσαμε αυτή την εκκρεμότητα ιστορικά και δεν πρόκειται να γυρίσουμε πίσω στο παρελθόν». Αυτό είπε ανάμεσα στ’ άλλα ο πρόεδρος της Ν.Δ κατά τη διάρκεια της προ ημερησίας συζήτησης για τη διαφθορά στη βουλή τη Δευτέρα 10/10 το βράδυ.

Προφανώς και δεν πρόκειται  για μία «συνηθισμένη» για αστό πολιτικό αντικομμουνιστική «ατάκα». Είναι ένα καλά μεθοδευμένο «χτύπημα» με πολλούς αποδέκτες και κυρίως τον ίδιο τον λαό και την επαναστατική πρωτοπορία του το ΚΚΕ.

1. Προσπαθεί για μία ακόμη φορά να παρουσιάσει τον ΣΥΡΙΖΑ και την πολιτική του ως «κομμουνιστική», επιδιώκοντας έτσι να συκοφαντήσει τα ιδανικά και τις αξίες της αριστεράς, των κομμουνιστών μιας και πολύ καλά γνωρίζει ότι η σημερινή κυβέρνηση είναι αστικής διαχείρισης που απλά εφαρμόζει άλλο «μείγμα» από αυτό που προτείνει η Ν.Δ. Έτσι δηλαδή πάρα τις φραστικές «κόντρες», «βγάζει λάδι» και την ουσία της ακολουθουμένης κυβερνητικής πολιτικής

Πως αποφεύγονται στην Κούβα οι θάνατοι από τους τυφώνες

Πηγή: www.publico.es / FERNANDO RAVSBERG

Όταν ένας τυφώνας απειλεί το νησί ενεργοποιείται η πολιτική άμυνα που αποτελείται από πολίτες.

Μόνο στη διάρκεια αυτού του αιώνα, 15 τυφώνες έπληξαν την Κούβα, οι οποίοι προκάλεσαν 40 νεκρούς, υλικές απώλειες ύψους 20 δις ευρώ και ζημιές σε 1,5 εκατομμύριο κατοικίες.

Ο Μάθιου δεν άφησε κανένα νεκρό στο πέρασμά του από την Κούβα. Το κλειδί γι αυτό είναι η αλληλεγγύη.

Το μυστικό της επιτυχίας της Κουβανικής Πολιτικής Προστασίας έγκειται στο ότι δεν υπολογίζει το κόστος να σταματήσει επιχειρήσεις, να μετακινήσει εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, να τους θρέψει, να παραλύσει οικονομικά την χώρα όταν αυτό είναι απαραίτητο.

Η προστασία έγκειται στην ιεράρχηση πάνω απ όλα της προστασίας της ανθρώπινης ζωής.

Αβάνα- Μετά το πέρασμα από την Καραϊβική του τυφώνα Μάθιου, η αποτελεσματικότητα της κουβανικής Πολιτικής Προστασίας έγινε φανερή.

 

Ενώ στα υπόλοιπα νησιά οι νεκροί ήταν εκατοντάδες και ακόμα και οι ίδιες οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν είκοσι θύματα, στην Κούβα τα μέτρα προστασίας επέτρεψαν να περάσει ο τυφώνας χωρίς να προκαλέσει καμία απώλεια ανθρώπινης ζωής.

Τόμας Σανκάρα – Μπουρκίνα Φάσο: παράδειγμα της παλιάς “καλής Ευρώπης των αρχών και αξιών”

Για τους αριστερούς λιβανιστές του Ιμπεριαλισμού, η παλιά Ευρώπη, η Ευρώπη της δεκαετίας του 70 και του 80′ είχε ένα προοδευτικό δρόμο, σε αντίθεση με τώρα που τον έχασε και έπεσε στην λακκούβα του νεοφιλελευθερισμού. Διότι για δαύτους, πρόκειται περί λάθους όχι περί μιας ενιαίας συγκεκριμένης πολιτκής γραμμής η οποία αναπτύχθηκε στην μορφή που έχει σήμερα.


Μας λείπει ένας Μιτεράν ρε παιδί μου σήμερα στην Ευρωπαική Ένωση, θα ακούσετε πολλούς τέτοιους να λένε. Αυτός ο μεγάλος ηγέτης λιβανίζεται από σοσιαλδημοκράτες πάσας κοπής (και όχι μόνον). Στο πρόσωπό του η αριστερά της Ευρώπης έβλεπε μια Ευρώπη των αξιών και των αρχών, της Ευρώπης που βλέπει η δεξιά για παράδειγμα με ηγέτιδα την Μέρκελ σήμερα. Για τους αριστερούς δημοκράτες, ο Μιτεράν αντιπροσωπεύει μια νοσταλγική, χαμένη, αίγλη ενός δυνητικού μέλλοντος που χάθηκε στην μπόρα (διότι ήρθε και η κρίση από το πουθενά βρε αδερφέ).


Ποιές ήταν όμως αυτές οι πολιτικές του μεγάλου σοσιαλιστή ηγέτη που στηρίζονταν μάλιστα σε αρχές και αξίες; Ας πάρουμε ένα παράδειγμα μιας πρώην αποικίας (το ξέρω, δύσκολο να χωρέσει η αποικιακή πολιτική στη συζήτηση όταν μιλάμε για προοδευτικούς “σοσιαλιστές ηγέτες”). Το παράδειγμα της Μπουρκίνα Φάσο δύναται να δείξει με τον πιο γλαφυρό τρόπο το γεγονός ότι η πολιτική των χωρών της Ευρωπαικής Ένωσης και των “χαμένων σοσιαλδημοκρατών ηγετών” δεν είναι απόρροια λανθασμένων επιλογών, αλλά αντιθέτως ανάπτυξης των παραδειγμάτων που τους ανέβασαν στην εξουσία. Ζούμε δηλαδή τα αποτελέμσατα των πολιτικών αυτών των “ηγετών της αριστεράς και της προόδου”.