Χορεύοντας με τους λύκους

Οι περιφερειακές εκλογές της Γαλλίας ανέδειξαν πρώτη δύναμη το «ακροδεξιό» κόμμα της Λεπέν, στη δεύτερη το «συντηρητικό» του Σαρκοζί και στην τρίτη θέση τους «σοσιαλιστές» του Ολάντ. Οι εκλογές έρχονται λίγες βδομάδες μετά το πολλαπλό φονικό χτύπημα τζιχαντιστών τρομοκρατών στο κέντρο του Παρισιού με εκατοντάδες αθώα θύματα, νεκρούς και τραυματίες, που «συντάραξε την κοινή γνώμη» της «πολιτισμένης» δύσης (που ευαισθητοποιείται μόνο όταν τσουρουφλιστεί ο πισινός της…).

Αντιστροφή αιτίου και αιτιατού

Πριν μερικές δεκαετίες, η εξουσία, όποτε ένιωθε κάποια -πραγματική ή μη- απειλή, χρησιμοποιούσε τον περίφημο "κομμουνιστικό κίνδυνο" για να αναστείλει κάποιες από τις "δημοκρατικές ελευθερίες" που είχε δεχτεί να παραχωρήσει στους υπηκόους της. Αυτή η αναστολή εκφραζόταν πότε με δήθεν ανώδυνα μέτρα (όπως, λόγου χάρη, με απαγόρευση των διαδηλώσεων) και πότε με εξώφθαλμα βίαιο τρόπο, όπως στις περιπτώσεις επιβολής δικτατοριών.

Από τις αρχές τής δεκαετίας τού '90, όμως, δηλαδή από τότε που ο σοσιαλισμός υποχώρησε και η ιστορία έφτασε στο τέλος της (κατά τον Φουκουγιάμα), το παραμυθάκι περί κομμουνιστικού κινδύνου ξεθώριασε και αχρηστεύτηκε. Η εξουσία έπρεπε να βρει ένα καινούργιο παραμυθάκι, έναν καινούργιο κίνδυνο ώστε να μπορεί να καταλύει την "δημοκρατία" της με... δημοκρατικό τρόπο. Και το βρήκε. Το όνομά του: τρομοκρατία.

Χριστουγεννιάτικο Παρίσι