Εθισμός στις αναλήθιες και στην ειρωνεία; Ή απλή άγνοια της κατάστασης που επικρατεί στη ΔΗ.ΚΕ.Ω;

 

 

 

Για άλλη μια χρονιά στο ίδιο έργο θεατές. Κοινωνία και εργαζόμενοι αγωνίζονται να κρατήσουν ανοιχτές κοινωνικές δομές του Δήμου που μετράνε πάνω από 10 έτη λειτουργίας. Ο λόγος φυσικά στις δομές της ΔΗ.ΚΕ.Ω., τα ΚΔΑΠ του Δήμου Ωραιοκάστρου. Μετά από το περσινό κλείσιμο 3 δομών, το κουτσούρεμα συνεχίζεται… Φέτος έκλεισαν άλλη μία δομή και 2 βάρδιες που εξυπηρετούσε οικογένειες με χαμηλό εισόδημα.

Με αναλήθιες η δημοτική αρχή στο ΔΣ προσπαθεί να δημιουργήσει εντυπώσεις και σπεύδει να κατηγορήσει τους εργαζόμενους για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η ΔΗ.ΚΕ.Ω. Μάλλον ξεχνούν τους αγώνες των εργαζομένων, καθώς σε αυτούς και ΜΟΝΟ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ οι δομές παραμένουν ανοιχτές όλα αυτά τα χρόνια της εσκεμμένης απαξίωσης.

ΣΤΟ ΔΣ ΔΕΝ ΕΙΠΩΘΗΚΑΝ ΑΛΗΘΕΙΕΣ

Κατάντια: Τέλος η διεκδίκηση, αρχίζει η «διευθέτηση»

Η κυβέρνηση συνεχίζει τον κατήφορο της χυδαίας αγοραίας αντιμετώπισης της Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Από την Αρχαία Ολυμπία που θέλει να πουλήσει λάδια, στα Γλυπτά του Παρθενώνα που προτείνει να τα ανταλλάξει με σημαντικές αρχαιότητες από τα ελληνικά μουσεία ως δανεικές.

ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΥΡΙΛΛΑ Πολιτικη Πολιτισμος 14 Νοεμβρίου 2021  

 

 

 

 

Πηγή η βρετανική εφημερίδα The Telegraph, όπου ο  πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης, ξεδιπλώνει την πολιτική του σκέψη αναφορικά με τα Γλυπτά του Παρθενώνα: «Είμαι βέβαιος ότι εάν υπήρχε βούληση εκ μέρος της κυβέρνησης (του Ηνωμένου Βασιλείου) για αλλαγή στάσης θα μπορούσαμε να καταλήξουμε σε μία διευθέτηση με το Βρετανικό Μουσείο για να δανείσουμε στο εξωτερικό πολιτιστικούς θησαυρούς οι οποίοι δεν έχουν βρεθεί ποτέ εκτός Ελλάδας (…) Δεν θέλω να υπεισέλθω σε λεπτομέρειες όσον αφορά μία διευθέτηση, διότι αυτές οι συζητήσεις είναι ευαίσθητες, αλλά θέλω να πω ανοιχτά ότι πρόθεσή μου είναι να θέσω το θέμα στον Boris Johnson κι ότι πιστεύω πως η βρετανική κυβέρνηση έχει να παίξει ρόλο». Αυτά το Νοέμβριου του 2021.

Τον Σεπτέμβριο του 2019 σε άλλη βρετανική εφημερίδα (Οbserver) είχε πει: «Ως μια πρώτη κίνηση, να σταλούν τα Γλυπτά του Παρθενώνα στην Αθήνα, ως δάνειο για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Από την πλευρά μας θα στείλουμε πολύ σημαντικά αντικείμενα, τα οποία δεν έχουν βγει ποτέ από τη χώρα μας, για να εκτεθούν στο Βρετανικό Μουσείο».

Ανοιχτές θύρες

 

Κατά τη συνάντησή του με τη διοίκηση του Οργανισμού Λιμένος Αλεξανδρούπολης, ο τομεάρχης Αμυνας του ΣΥΡΙΖΑ, Θ. Δρίτσας, ανέφερε πως ο ΣΥΡΙΖΑ «αντιτίθεται (...) στην πλήρη στρατιωτικοποίηση του λιμένα» και ότι «προτάσσει την εμπορική αξιοποίησή του». Οσο κι αν ψάξαμε, δεν βρήκαμε ούτε μία αναφορά στο ΝΑΤΟ ή στους Αμερικανούς. Λες και το λιμάνι «στρατιωτικοποιείται» αφ' εαυτού του (!) και όχι στη βάση Συμφωνιών που έχουν διαπραγματευθεί και υπογράψει με τις ΗΠΑ η σημερινή και η προηγούμενη κυβέρνηση. Αφού όμως ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει αντίθετος με την «πλήρη στρατιωτικοποίηση» του λιμανιού, υποθέτουμε ότι δεν έχει κανένα πρόβλημα με τη ...«μερική». Το ίδιο επιχείρημα άλλωστε διακινεί η πρεσβεία, αλλά και η κυβέρνηση, για να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις από το ξεφύτρωμα μίας ακόμα αμερικανοΝΑΤΟικής βάσης σε ελληνικό έδαφος. Λένε λοιπόν ότι δεν πρόκειται για «μόνιμη βάση», αλλά για αξιοποίηση του λιμανιού ως κόμβου κάθε φορά που απαιτείται η ανάπτυξη δυνάμεων στην περιοχή. «Οχι Γιάννης, Γιαννάκης» δηλαδή, αφού η Αλεξανδρούπολη και συνολικά η περιοχή μετατρέπεται σε ορμητήριο των ΑμερικανοΝΑΤΟικών και παράλληλα σε μαγνήτη επιθέσεων των ανταγωνιστών τους. Για όλα αυτά, φυσικά, ως συναυτουργός στο έγκλημα, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν βγάζει άχνα. Οσο για την «εμπορική αξιοποίηση» του λιμανιού, είναι κι αυτή στα πλάνα των Αμερικανών, που έχουν ρίξει μερικά από τα πιο βαριά επενδυτικά ονόματα στον διαγωνισμό για την πώλησή του, ενώ τα αμερικανικά κεφάλαια δεν λείπουν από τα μεγαλύτερα ενεργειακά πρότζεκτ που δρομολογούνται στην περιοχή και συνδέονται άμεσα με το λιμάνι. «Δύο στα δύο» λοιπόν για τον ΣΥΡΙΖΑ, που με τις δηλώσεις του «παραβιάζει ανοιχτές θύρες», εν προκειμένω ...της πρεσβείας.

Το αίσθημα του ανίκητου ή αλλιώς η ψυχοσύνθεση της ατομικής και κοινωνικής ήττας

  Πηγή: Eurokinissi

Του Ορέστη Παπαγιαννόπουλου, ψυχολόγου, ψυχοθεραπευτή

 

Πρόσφατη έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «PlosOne» αναδεικνύει τη «θεωρία του αισθήματος του ανίκητου» σαν ένα σημαντικό εμπόδιο στη λήψη ατομικών μέτρων πρόληψης ενάντια στην πανδημία του Covid-19 αλλά και στον εμβολιασμό με αποτέλεσμα να δυσχεραίνεται η επίτευξη γενικής ανοσίας (Leonhardt, Ridinger, Rong & Talaei-Khoe., 2021). Επιπλέον, επισημαίνει ότι το αίσθημα αυτό είναι περισσότερο διαδεδομένο σε χώρες που προτάσσουν τα «ατομικά δικαιώματα και ελευθερίες» εναντίον των συλλογικών.

Η θεωρία του αισθήματος του ανίκητου αναπτύχθηκε από τον ψυχολόγο David Elkind τη δεκαετία του 1960 (Elkind, 1967). Στο επίκεντρό της βάζει την αίσθηση της ατομικής μοναδικότητας που νιώθει κάποιος εξαιτίας της πίστης ότι οι εμπειρίες του είναι μοναδικές, συγκριτικά με αυτές του υπόλοιπου κόσμου. Η αίσθηση αυτή, σύμφωνα με τη θεωρία, συνοδεύεται από την πεποίθηση ότι κάποιος είναι άτρωτος απέναντι σε πολλές συνθήκες. Τα στοιχεία αυτά επιφέρουν ως αποτέλεσμα συμπεριφορές υψηλού ρίσκου, την έλλειψη συμπόνοιας αλλά και την εγωκεντρική αντίληψη για τον κόσμο (Bright, McKillop & Ryder, 2008, Neff, 2010). Έχει αξία να αναφερθεί ότι η θεωρία χρησιμοποιείται για να περιγράψει συμπεριφορές που εκδηλώνονται, κυρίως κατά την εφηβική ηλικία.