Σαν
με «εγχειρίδιο χρήσης», η κυβέρνηση επιστρατεύει πάνω στα καμένα τα
ίδιας κοπής επιχειρήματα που επιστράτευσε και με το ξέσπασμα της
πανδημίας.
Στις πυρκαγιές είναι η «πρωτόγνωρη απειλή», η «κλιματική αλλαγή που μας υπερβαίνει», όπως στην πανδημία είναι ο «αόρατος εχθρός», ο ιός.
Κρύβουν
πίσω από την «κλιματική αλλαγή» τις δικές τους ευθύνες για την
καταστροφή του περιβάλλοντος, που προκαλεί η ανάπτυξη με σκοπό το
κέρδος, πράσινη ή μαύρη.
Τις ευθύνες τους για τη διαχρονική
πολιτική που αφήνει απροστάτευτα τα δάση, τους αιγιαλούς, τον λαό και
την περιουσία του, επειδή η αντιπυρική - αντιπλημμυρική προστασία και
πρόληψη είναι «τόσο όσο» να μη θίγονται τα κέρδη του κεφαλαίου.
Γι'
αυτό όλες οι κυβερνήσεις πετσόκοψαν εδώ και χρόνια τα σχετικά κονδύλια,
φτάνοντας να δίνουν για την προστασία των δασών το 0,04% του κρατικού
προϋπολογισμού.
Αφησαν δασαρχεία και υπηρεσίες χωρίς ούτε έναν
δασεργάτη για τους απαραίτητους καθαρισμούς και έργα και την
Πυροσβεστική Υπηρεσία χωρίς το απαραίτητο προσωπικό και τα μέσα.
Γι'
αυτό ο ένας πίσω από τον άλλον προσθέτουν νόμους που θωρακίζουν και
επεκτείνουν την επιχειρηματική δράση στα δάση, την εμπλοκή των ιδιωτών
στη διαχείρισή τους, με τον μανδύα μάλιστα της «πρόληψης» και της
«ανάδειξής» τους.