Δεν θέλετε να κυβερνήσετε!

Πάνε περίπου τέσσερα χρόνια από εκείνην την αποφράδα ημέρα που ο θίασος των πολιτικών απατεώνων “πήρε κεφάλι” στο χώρο της αριστεράς! Το πως ο όμιλος υποστήριξης της πέτρας και της κουκούλας κατάφερε όχι απλά ν’ αναστηθεί, αλλά να γίνει και πρώτο μπόι είναι μεγάλη ιστορία! Βέβαια δεν είναι δύσκολο να διαπιστωθούν απλά πράγματα, όπως το ότι το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα υποστήριξε με κάθε μέσο την άνοδο των πολιτικών λωποδυτών στην εξουσία προκειμένου να εκτονώσει την διογκούμενη λαϊκή οργή από την αντιλαϊκή πολιτική, αλλά και για να μπορέσει να περάσει νέα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα με αριστερή σφραγίδα! Άλλωστε εκείνην την εποχή το σύστημα χρειαζόταν αναμόρφωση κι αυτό το οποίο ήταν απαραίτητο εκείνην τη στιγμή ήταν ένας καλός ψεύτης! Επειδή λοιπόν ο Ηλιόπουλος είχε πάψει να είναι διαθέσιμος, βρέθηκε ο καταλληλότερος για να υποκαταστήσει τον μεγάλο κωμικό!

Ένα από τα βασικότερα επιχειρήματα του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος που ο τυχοδιωκτικός θίασος των αυτοαποκαλούμενων αριστερών έκανε σύνθημα προκειμένου να αλλάξει τους συσχετισμούς στην αριστερά και να αλλοτριώσει τη συνείδηση του κόσμου ήταν το ότι οι Λακεδαιμόνιοι δεν ήθελαν να κυβερνήσουν! Το ότι ήθελαν, θέλουν και θα θέλουν να κυβερνήσουν, αλλά υπηρετώντας την λαϊκή εξουσία κι όχι την σάπια εκμεταλλευτική όπως κάνουν οι τυχοδιώκτες εξηγήθηκε πολλές φορές και είναι ευθύνη και του κόσμου να καταλάβει τι του λέει ο καθένας! Τώρα αν πάλι καταλαβαίνει και δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος της ανατροπής της σαπίλας που οι Λακεδαιμόνιοι πρεσβεύουν ας ζήσει στην σαπίλα! Δυστυχώς με την πράξη του αυτή καταδικάζει και τους γύρω του, αλλά πάνω απ’ όλα τις γενιές που μέλλεται να έρθουν! Έτσι η επιλογή της σαπίλας δεν είναι δικαίωμά του!

Α, αυτό είναι δύσκολο “θαύμα”…

Νίκος Μπογιόπουλος στον eniko


Ουδείς αμφιβάλλει για τον υψηλό συμβολισμό της επίσκεψης του Πάπα στη Λέσβο αλλά και για την ακόμα υψηλότερη επικοινωνιακή προβολή της.
    
Οι συμβολισμοί, όμως, δεν είναι πάντα μονής κατεύθυνσης. Για παράδειγμα, θα μπορούσε να πει κανείς ότι όταν κάποιος – όπως ο Πάπας – συναντά και ευλογεί τους ηγέτες των κρατών που βομβαρδίζουν τη Μέση Ανατολή και μετά συναντά και τα θύματά τους, τα οποία ευλογεί επίσης, αυτό συνιστά μια πολύ βολική εκδοχή του «αγαπάτε αλλήλους» για όσους βομβαρδίζουν…
   
 Με τον ίδιο τρόπο θα μπορούσε να ερμηνευτεί και η σκηνή με τις ελιές και το ψωμί στα κοντέινερς. Όσο χριστιανικού συμβολισμού θα μπορούσε να εκληφθεί αυτή η εικόνα, άλλο τόσο έχουν δικαίωμα να ακουστούν και οι άλλοι. Εκείνοι που λένε ότι το να χρησιμοποιείς τους πρόσφυγες που πέρασαν το χειμώνα στις λάσπες ως φόντο μιας ταπεινότητας που όταν σβήσουν οι κάμερες επιστρέφει στα μέγαρά της για να αποτελέσει την «δεξιά του Κυρίου» ιμπεριαλιστικών και φασιστικών καθεστώτων, αυτό δεν συνιστά χριστιανισμό, αλλά φαρισαϊσμό…
  
  Σε κάθε περίπτωση, οι πρόσφυγες στη Λέσβο, την Ειδομένη, το Ελληνικό, αλλά και η εικόνα του 22% των Ελλήνων που ζουν σε συνθήκες απόλυτης ένδειας, δεν είναι παρά εικόνες ενός σάπιου κόσμου. Του κόσμου που δεν αρμόζει στον άνθρωπο. Ενός κόσμου που οι αρμοί οικοδόμησης του καθόλου άσχετοι δεν είναι με την Εκκλησία ως σύστημα εξουσίας.
   
 Επειδή, μάλιστα, με αφορμή την επίσκεψη του Πάπα, δεν έλειψε ούτε το υμνολόγιο, ούτε η απίθανη υποκρισία για την «ωραιοποίηση» του ρόλου της Καθολικής Εκκλησίας ως βασικού πυλώνα του συστήματος εξουσίας που έχει εγκαθιδρυθεί στον κόσμο, και παρά το γεγονός ότι έχει πέσει  τόση στάχτη στα μάτια με συνέπεια να χρειαστεί πολλή προσπάθεια και αρκετός χρόνος για να κατακαθίσει η αχλή του διαχρονικού ψεύδους και για να ερμηνευτούν σωστά τα λόγια του Ντοστογιέφσκι, εντούτοις ας τα θυμηθούμε:
    
Στο έργο του «Αδελφοί Καραμαζόφ», περιγράφοντας με μαεστρία το ρόλο της Εκκλησίας, βάζει τον ιεροεξεταστή να απευθύνεται στον Χριστό και να του λέει: «Αυτό κάναμε. Διορθώσαμε το έργο Σου...».