Νίκος Μπογιόπουλος στον eniko
Από τη στιγμή της εκδήλωσης της κρίσης αυτό που παρακολουθούµε είναι ένα τσουνάμι προπαγάνδας με στόχο το πλήρες αναποδογύρισµα της λογικής και της πραγµατικότητας.
Αυτό που
αναμφισβήτητα κατέρρευσε το 2009 στην Ελλάδα και στον κόσμο, είναι η
ιδιωτική οικονοµία των τραπεζών, των πολυεθνικών, των κεφαλαιοκρατών.
Μαζί της κατέρρευσε η «δηµόσια» οικονοµία του καπιταλιστικού κράτους,
δηλαδή του κράτους των «ιδιωτών», των καπιταλιστών και των µονοπωλίων.
Αυτοί που
δηµιούργησαν τα χρέη είναι οι ιδιώτες. Αλλά οι πολιτικοί τους
εκπρόσωποι, την ώρα που στύβουν το δηµόσιο ταµείο για να τους διασώσουν,
εκδίδουν καθηµερινά κι από ένα φιρµάνι κατεδάφισης του «δηµόσιου τοµέα
της οικονοµίας». Πρόκειται για φιρµάνια που στην ουσία συνιστούν «πολεµικά ανακοινωθέντα» προς τους εργαζοµένους.
Στο πλαίσιο
αυτού του «πολέμου» δεν λείπουν, φυσικά, οι «ψυχολογικές επιχειρήσεις».
Οι μέθοδοι του κοινωνικού αυτοματισμού. Της σαλαμοποίησης της
κοινωνίας. Της απομόνωσης κοινωνικών στρωμάτων ώστε οι «σωτήρες» να
τσακίσουν το ένα μετά το άλλο, και στο τέλος όλα μαζί.
Οι δημόσιοι υπάλληλοι επιλέχτηκαν εξ αρχής ως «αδύναμος κρίκος» αυτής της επιχείρησης. Οι κυβερνώντες θέλοντας να προωθήσουν την τακτική του «διαίρει και βασίλευε» ανάµεσα σε ιδιωτικούς και δηµόσιους υπαλλήλους, απευθύνονταν και απευθύνονται σε ένα λαό των 10 εκατοµµυρίων, ισχυριζόµενοι ότι «όλοι µαζί τα φάγαµε».
Και για να «αποδείξουν» τον ισχυρισµό τους τι κάνουν; Ενοχοποιούν τους
500.000 από αυτά τα 10 εκατοµµύρια ότι είναι «υπεράριθµοι» δηµόσιοι
υπάλληλοι.
Ξεχνούν, βέβαια,
μια «λεπτομέρεια»: Οι υπάλληλοι αυτοί διορίστηκαν στο ∆ηµόσιο από τους
κρατούντες. Αλλά οι κρατούντες, εκείνοι που «τους διόρισαν» επιχειρώντας
να χτίσουν πάνω στο δικαίωµα για δουλειά την πολιτική «πελατεία» τους,
οι ίδιοι που παλιότερα αναφωνούσαν προς τους κοµµατικούς τους στρατούς
του ∆ηµοσίου «εσείς είστε το κράτος», έρχονται τώρα και ζητούν τα ρέστα!
Στο πλαίσιο αυτού του ρεσιτάλ ανηθικότητας, τα µυθεύµατα περισσεύουν. Ας τα πάρουμε με τη σειρά: