Το ατσάλι δένεται στη μεγάλη φωτιά και στο δυνατό ψύχος. Τότε γίνεται δυνατό και τίποτα δεν φοβάται. Έτσι ατσαλώθηκε και η δική μας γενιά και έμαθε να μην παραδίδεται! Νικολάϊ Οστρόφσκι EΠIKOIΝΩΝΙΑ drasistooraiokastro@gmail.com
Παρασκευή 14 Απριλίου 2017
Μισής ώρας ζωή στο θόρυβο της πασχαλινής αγοράς
Αν
τέτοιες μέρες κάθε χρόνο το ιστολόγιο προσφεύγει «στα παλιά», αυτό γίνεται για
να αναδειχτεί το πόσο ίδια κι απαράλλαχτα αποκρουστική παραμένει η εκμετάλλευση
ανθρώπου από άνθρωπο, και με πόσο ανθρώπινο πόνο και αίμα στεριώνεται (πολύ
περισσότερο σε κάθε του κρίση) το αφιλόξενο, για τους πολλούς, οικοδόμημα των
κοινωνικών ανισοτήτων και της αδικίας.
Για να τονιστεί ότι κάποια από τα «παλιά», όπως η φτώχεια και η ανθρώπινη δυστυχία, ποτέ δεν πάλιωσαν σ’ αυτό το σύστημα, ούτε πρόκειται να παλιώσουν. Αντίθετα, είναι το ίδιο το κοινωνικό σύστημα της εκμετάλλευσης (που τρέφεται από τη φτώχεια και τη δυστυχία που το ίδιο «γεννάει»), που δεν παίρνει πια άλλο «μπάλωμα» παρά μόνο καταργείται, οριστικά και αμετάκλητα.
Περί «σταθερότητας»
«Η
ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων και στο πεδίο του χρέους είναι πλέον
ορατή, γεγονός που θα ανοίξει το δρόμο για την ένταξη της χώρας στο
πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ. Με αυτόν τον τρόπο, θα εμπεδωθεί
οριστικά η σταθερότητα και η εμπιστοσύνη στην ελληνική οικονομία και θα
δημιουργηθούν οι όροι για την ολοκλήρωση του προγράμματος και την έξοδο
από την επιτροπεία. Παράλληλα, θα αναδειχθεί ακόμη περισσότερο ο ρόλος
της χώρας ως πυλώνα σταθερότητας, ενώ ταυτόχρονα θα ενισχυθεί η
γεωπολιτική της σημασία στην ευρύτερη περιοχή μας, η οποία βρίσκεται στο
επίκεντρο επικίνδυνων πολεμικών συγκρούσεων και διακρατικών διενέξεων».
Αυτά, ανάμεσα σε άλλα, σημειώνει η απόφαση της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ για την
τελευταία απόφαση του Γιούρογκρουπ. Η κυβέρνηση παίζει το χαρτί της
γεωπολιτικής σταθερότητας για να «πουλήσει» την αντιλαϊκή της συμφωνία
στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, που θα μετρήσουν νέες μόνιμες
απώλειες σε εισόδημα και δικαιώματα, για να ανακάμψει το κεφάλαιο. Την
ίδια ώρα, με το άλλο χέρι, ετοιμάζεται να βάλει την υπογραφή της σε νέες
συμφωνίες που βαθαίνουν την εμπλοκή της χώρας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια
και τις πολεμικές επιχειρήσεις, στο όνομα ξανά της «σταθερότητας» και
της γεωπολιτικής αναβάθμισης της χώρας, που σ' αυτή την περίπτωση
ταυτίζεται με νέους, μεγαλύτερους κινδύνους για τον ελληνικό και τους
άλλους λαούς της περιοχής, όπως δείχνουν και οι τελευταίες εξελίξεις στη
Συρία. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, και στη μια και στην άλλη εκδοχή της,
ο λαός παίρνει μια καλή γεύση για το τι σημαίνει «σταθερότητα» και για
λογαριασμό ποιανού την επιδιώκει η κυβέρνηση.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)