ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Παρέδωσαν τις υπογραφές για αστικές συγκοινωνίες που να καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες (VIDEO)

 

Με παραστάσεις διαμαρτυρίας στα γραφεία της διοίκησης του ΟΑΣΘ και στο πρωθυπουργικό γραφείο στο ΥΜΑΘ ολοκληρώθηκε το τριήμερο δράσης για τις αστικές συγκοινωνίες της Θεσσαλονίκης που πραγματοποίησαν σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ.

Στη διάρκεια του Σαββατοκύριακου, δεκάδες εργαζόμενοι μέλη των σωματείων πραγματοποίησαν ενημερωτικές παρεμβάσεις και συλλογή υπογραφών στο κέντρο της Θεσσαλονίκης (πεζόδρομος Αγ. Σοφίας, στάση ΟΑΣΘ πλ. Αριστοτέλους) και στους τερματικούς σταθμούς Αριστοτέλους με Εγνατία, ΙΚΕΑ και ΟΣΕ.

Η πρωτοβουλία των ταξικών σωματείων βρήκε μαζική απήχηση στον εργαζόμενο λαό που βιώνει καθημερινά στις μετακινήσεις τους τις επιπτώσεις της κατάστασης που έχει διαμορφωθεί στην αστική συγκοινωνία με ευθύνη των κυβερνήσεων. Εκατοντάδες υπέγραψαν κάτω από το πλαίσιο πάλης που προβάλλουν τα ταξικά σωματεία και παράλληλα δήλωσαν την απόφασή τους να πλαισιώσουν τον αγώνα για σύγχρονες, ασφαλείς και φθηνές αστικές συγκοινωνίες.

Οι «φρουροί» της αστικής δημοκρατίας σε ρόλο εισαγγελέα και ο Δ. Ινδαρές

Όταν οι κήρυκες των «ατομικών δικαιωμάτων» λένε ό,τι τους κατέβει, για να υπερασπιστούν την αστυνομική βία.

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΧΟΛΕΒΑΣ Πολιτικη 22 Δεκεμβρίου 2019  

 

 

Υπάρχουν ορισμένοι που υπερασπίζονται με πολιτικό πάθος και στόμφο την αστική δημοκρατία, την υπερασπίζονται ως τη δημοκρατικότερη εκδοχή της κοινωνίας και εμφανίζονται περίπου σαν «φρουροί» των ατομικών δικαιωμάτων (στην αστική δημοκρατία).

 Αυτό δηλώνουν, ανεξαρτήτως των επιχειρημάτων που έχουν, αλλά και των τρόπων με τους οποίους επιθυμούν να επιβάλλεται «ο νόμος και η τάξη». Συνήθως, αυτοί οι «φρουροί» είναι πολέμιοι σε οτιδήποτε έχει να κάνει με τη λέξη «αριστερά» και φυσικά τάσσονται ενάντια στον «κακό κομμουνισμό», τον οποίο και δεν έχουν πρόβλημα να πούνε ότι σιχαίνονται. 

Εχθροί και φίλοι – Ήταν πράγματι οι Αγγλο-γαλλο-αμερικάνοι εχθροί του Χίτλερ;

18-12-2019

Μερικά παραδείγματα… «Εχθρότητας». Άμα έχεις τέτοιους εχθρούς, τι τους θέλεις τους φίλους;

Μάνος Δούκας

 

Φτάσαμε σε σημείο (π.χ. πρόσφατο ψήφισμα του ευρωκοινοβουλίου) οι ιμπεριαλιστές κι οι απολογητές τους, να επιχειρούν να ταυτίσουν το ναζισμό με τον κομμουνισμό και να πείσουν ότι η ΕΣΣΔ ήταν σχεδόν φίλη με τη ναζιστική Γερμανία και συνυπεύθυνη για την έναρξη του Β’ παγκοσμίου πολέμου (Μολότοφ Ρίμπεντροπ κλπ). Ποιοι; Αυτοί οι δήθεν «εχθροί του Χίτλερ» που τον δημιούργησαν και τον έθρεψαν. Να λοιπόν κάποια παραδείγματα αυτής της περίεργης «εχθρότητας» που χαρακτήριζε τις σχέσεις της Δύσης (ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία) με το Χίτλερ και τον άξονά του. Μιας «εχθρότητας» λιγάκι… «τρυφερής».

ΠΡΙΝ ΞΕΣΠΑΣΕΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ

Το διάστημα ανάμεσα στους δυο μεγάλους πολέμους, οι Αγγλογάλλοι στήριξαν με κάθε τρόπο το Γερμανικό μιλιταρισμό, χωρίς να το κρύβουν.
Η στρατηγική τους ήταν να ξεπαστρέψουν κάθε κομμουνιστική εστία και ιδέα, με νέα επίθεση ενάντια στην ΕΣΣΔ και με αιχμή του δόρατος το Χίτλερ και τον «αντικομουνιστικό του άξονα». Έτσι ανέχτηκαν τις επανειλημμένες παραβιάσεις της συνθήκης ειρήνης του 1918 και έδωσαν πακτωλό χρημάτων, πρώτων υλών και τεχνολογίας, από πολλές μεγάλες Αμερικάνικες και Ευρωπαϊκές εταιρείες προς το Χίτλερ, για να εξοπλιστεί και να προετοιμαστεί γι’ αυτό τον αντισοβιετικό πόλεμο.

«Πετραδάκι πετραδάκι» χτίζεται η πλήρης ιδιωτικοποίηση του συστήματος

Ο προϋπολογισμός του ΕΦΚΑ για το 2020 επιβεβαιώνει την παραπέρα απόσυρση του κράτους από τη χρηματοδότηση του συστήματος, προσφέροντας πεδίον δόξης λαμπρόν στις ασφαλιστικές εταιρείες και στα μονοπώλια

Από κινητοποίηση των συνταξιούχων

Τη σταδιακή «απόσυρση» του κράτους από τη χρηματοδότηση της Κοινωνικής Ασφάλισης συνολικά και ειδικά των συντάξεων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την κατρακύλα του βιοτικού επιπέδου και την παραπέρα σύνθλιψη των αναγκών ασφαλισμένων και συνταξιούχων, έρχεται να επιβεβαιώσει ο προϋπολογισμός του ΕΦΚΑ για το 2020, ο οποίος υπακούει στη συνολική αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, όπως αποτυπώνεται και στον κρατικό προϋπολογισμό.

 

 

Η τάση αυτή, που κλιμακώνεται από χρόνο σε χρόνο με τη σημερινή και όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις, αποτελεί στρατηγική επιλογή των κυβερνήσεων του κεφαλαίου και της ΕΕ, πολύ πριν από το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης.

Στόχος είναι, από τη μια, το αστικό κράτος να εξοικονομεί χρήματα που θα διοχετεύει στη συνέχεια σε μέτρα στήριξης του κεφαλαίου (μείωση φορολογίας, επιδοτήσεις, άλλα προνόμια) και, από την άλλη, με την κρατική εγγύηση μιας ελάχιστης μόνο σύνταξης για τους απόμαχους της δουλειάς, να γίνονται απαραίτητες για την επιβίωση η παραμονή στη δουλειά για περισσότερα χρόνια και η προσφυγή σε συμπληρωματικά, ιδιωτικά συστήματα ασφάλισης, με όλα τα ρίσκα που περιέχει για τους συνταξιούχους η παραπέρα ιδιωτικοποίησή της.

Οχι στο ψευτοδίλημμα «συμβιβασμός, συνεκμετάλλευση ή πόλεμος» με την Τουρκία

Οι εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο και την ευρύτερη περιοχή αναπτύσσονται με ταχύτητα, ιμπεριαλιστικές συνεργασίες και ανταγωνισμοί για τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών και αγωγών προκαλούν σοβαρούς κινδύνους για τους λαούς.

Στην περιοχή διασταυρώνονται ισχυρά συμφέροντα. Οι ΗΠΑ διατηρούν στρατιωτικές δυνάμεις στη Συρία, στο Ιράκ, στην Ελλάδα, στην Τουρκία, σε ένα ευρύ γεωγραφικό τόξο, που περιλαμβάνει τη Μέση Ανατολή, τον Περσικό Κόλπο, τα Βαλκάνια, παρεμβαίνουν στον πόλεμο στην Υεμένη. Αμερικανικά ενεργειακά μονοπώλια (π.χ. «ExxonMobil») δραστηριοποιούνται στην Κύπρο, στην Αίγυπτο, στο Ισραήλ, στα ελληνικά ενεργειακά οικόπεδα στην Κρήτη. Το ΝΑΤΟ διατηρεί ισχυρές δυνάμεις και η ΕΕ κινείται στοχευμένα, αξιοποιεί τους δικούς της πολιτικο-στρατιωτικούς μηχανισμούς.

Η Ρωσία έχει σταθεροποιήσει την παρουσία της, διαθέτει στρατιωτικές βάσεις στη Συρία και πολεμικά πλοία περιπολούν στην περιοχή. Κινεζικά μονοπώλια προωθούν τα δικά τους συμφέροντα π.χ. στο λιμάνι του Πειραιά, στην Τουρκία, στα Βαλκάνια κ.α.

Η Κίνα συγκεντρώνει την προσοχή της στον νέο Δρόμο του Μεταξιού. Η Βρετανία διαθέτει στρατιωτικές βάσεις στην Κύπρο και η «Shell» εκμεταλλεύεται μέρος της κυπριακής ΑΟΖ.

Η Γαλλία αναβαθμίζει την παρουσία της, η «Total» εκμεταλλεύεται ενεργειακά οικόπεδα, όπως και η ιταλική «Eni». Ολοι μαζί παρεμβαίνουν στις εξελίξεις στη Λιβύη όπου μαίνεται ο πόλεμος μεταξύ των δυνάμεων του Σάρατζ και του στρατηγού Χάφταρ που ελέγχει ήδη το 95% του εδάφους της χώρας.
Στο «κουβάρι» αυτό εμπλέκονται η Ελλάδα, η Τουρκία, η Κύπρος, το Ισραήλ, η Αίγυπτος, η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ, τα Εμιράτα κ.ά. Η αστική ανάλυση προσπαθεί να προσπεράσει αυτήν την οδυνηρή πραγματικότητα, που σημαδεύει το καπιταλιστικό σύστημα και είναι κρίσιμο το μέτωπο της ιδεολογικοπολιτικής διαπάλης για την παρέμβαση των κομμουνιστών.