«Εντός Εισαγωγικών!»

Συνήθως κάθε τέσσερα χρόνια, τελευταία συμβαίνει κάθε τρεις και λίγο, η Δημοκρατία μας καλεί τους Πολίτες να προσέλθουν στις Κάλπες. Για να εκφραστεί η Βούληση του Κυρίαρχου Λαού και να εκλέξει τους Ηγέτες του.

Για να λέμε την αλήθεια και να είμαστε ακριβείς, με τις πολύτιμες αυτές έννοιες της γλώσσας μας αναγκαζόμαστε να τις κλείσουμε εντός εισαγωγικών. Αλλιώς δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε. Και να γιατί:

α. Η «Δημοκρατία» μας χρειάζεται εισαγωγικά, γιατί έχει ξεπέσει σε τέτοιο βαθμό, που μόνο κουρελάκια από τον διάσημο χιτώνα της διακρίνουμε στην καθημερινότητά μας.

β. Η έννοια «Πολίτης» χρειάζεται διπλά εισαγωγικά, γιατί οι σημερινοί ψηφοφόροι απέχουν σταδίους εβδομήκοντα από τις ιδιότητες της πολύπλοκης αυτής έννοιας.

γ. Η Αρχαία Ψηφοδόχος, λες και το 'ξερε, μετονομάστηκε σε «Κάλπη», γιατί μόνο τη γνήσια «Βούληση» του Λαού δεν εκφράζει.

Κριτήριο ψήφου η αντιλαϊκή πολιτική στην Ενέργεια

 

Η αντιπαράθεση ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ με αφορμή τις ζημιές της ΔΕΗ είναι προκλητική για το λαό και πρέπει να αποτελέσει κριτήριο ψήφου και ενίσχυσης του ΚΚΕ στις εκλογές.

Και οι δύο προσπαθούν να κρύψουν ότι η σημερινή κατάσταση στον κλάδο της Ενέργειας είναι αποτέλεσμα της «απελευθέρωσης» που διαχρονικά προώθησαν οι κυβερνήσεις ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ. Κατά συνέπεια, τα οικονομικά της ΔΕΗ είναι η άλλη πλευρά του νομίσματος των τεράστιων κερδών για τους υπόλοιπους επιχειρηματικούς ομίλους του κλάδου, την ίδια ώρα που τα λαϊκά νοικοκυριά πληρώνουν πανάκριβα το ρεύμα και τα εργασιακά δικαιώματα χτυπιούνται παραπέρα στις επιχειρήσεις της Ενέργειας.

«Ανακρίβειες»;

Απάντηση στο δημοσίευμα του «Ριζοσπάστη» δημοσιοποίησε ο Γ. Βαρουφάκης του ΜΕΡΑ25, με αφορμή το δημοσίευμά μας του Σαββατοκύριακου με τίτλο «Το "χρήσιμο" κόμμα του κ. Βαρουφάκη».

 

1ον: Ο Γ. Βαρουφάκης χαρακτηρίζει ανακρίβεια αυτό που γράψαμε, ότι στις 10 Ιουλίου έστειλε επιστολική ψήφο με την οποία ψήφισε ΝΑΙ στο νομοσχέδιο που έφερε η κυβέρνηση και το οποίο ήταν η νέα δανειακή σύμβαση με τον ESM, η οποία συνοδευόταν από σειρά μέτρων ανάμεσα στα οποία υπήρχαν αυξήσεις φόρων και μειώσεις συντάξεων.

«Τι Πλαστήρας, τι Παπάγος»: λογίδρια και νέες ΠΑΣΟΚιές Τσίπρα… 

 

Από Ομάδα ¡H.lV.S! στο Ιούν 24, 2019

 

 

Μια ζωή (συνήθως προεκλογικά, αλλά όχι μόνο) μας «στριμώχνουν» σε ψευτοδιλήμματα, από εκείνο το πριν 90 χρόνια «Βασιλιάς ή Βενιζέλος», στο «Παπάγος ή Πλαστήρας», «ΕΡΕ ή Κέντρο», «γέρων της δημοκρατίας ή…»«Καραμανλής ή τανκς», «ΠΑΣΟΚ ή “Δεξιά”», «ΣΥΡΙΖΑ ή ΝΔ» …

---

✔️ Με τελευταίο το λογίδριο Τσίπρα, (συνέντευξη στην ΕΡΤ3) που αφού ξεπατίκωσε τις γνωστές ΠΑΣΟΚιές… ξεπλένοντας Συριζα στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ («η διαφορά της Ελλάδας του 2014 με την Ελλάδα του 2019 είναι η μέρα με τη νύχτα»), αλλά και ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, (μας) ζητάει από πάνω τα ρέστα.

 

✔️ Κουνώντας (μας) με θράσος το δάχτυλο δεν δίστασε να επιτεθεί στο ΚΚΕ καταλογίζοντάς του ότι τον ταυτίζει με τον Σαμαρά και τον Μητσοτάκη… «Η λογική του ”τι Πλαστήρας, τι Παπάγος” ήταν μια επιζήμια λογική για το κομμουνιστικό κίνημα, για το κομμουνιστικό κόμμα και για την Αριστερά» (sic!)

✔️ Εκείνο που δεν είπε είναι ότι προστέθηκαν 10άδες ακόμη μνημονιακοί νόμοι οι οποίοι παραμένουν σε συνθήκες «μεταμνημονιακής κανονικότητας», ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να στείλει στον καναπέ έναν κόσμο που οργιζόταν από τις πολιτικές των προηγούμενων κυβερνήσεων. 

Στο δικό μας γήπεδο!

 

Φωτό αρχείου

Παρά τις διαφορές στα συνθήματα και στα προεκλογικά διλήμματα, το κριτήριο ψήφου που προσπαθούν να επιβάλουν ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ είναι το ίδιο.

Προϋποθέτει να αποδεχτεί ο λαός το στόχο της καπιταλιστικής ανάπτυξης, της θωράκισης δηλαδή των κερδών και της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων, ως μονόδρομο, αλλά και ως δικό του στόχο.

Αυτό σημαίνει όμως θυσίες δίχως τέλος, «αναδιαρθρώσεις» και «μεταρρυθμίσεις» που τσακίζουν δικαιώματα και σύγχρονες ανάγκες.

Πάνω σ' αυτό το έδαφος βάζουν το δίλημμα της «δίκαιης» ανάπτυξης από τη μια και της «βιώσιμης» από την άλλη, καλώντας το λαό να διαλέξει ποιος θα τον γδάρει καλύτερα...

«Μεταμνημονιακό»...

Η τραγική αυτοκτονία του 38χρονου εργαζόμενου, που δεν άντεξε τις εργοδοτικές πιέσεις και τους εκβιασμούς στο εργοστάσιο της ΔΕΛΤΑ στο Πλατύ Ημαθίας, φτάνοντας να χάσει τη δουλειά του, έφερε στην επιφάνεια την κόλαση που επικρατεί στην αγορά εργασίας, με ευθύνη της σημερινής και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων. Η απώλειά του και όσα προηγήθηκαν κουρελιάζουν την «ειδυλλιακή» εικόνα που καλλιεργούν προεκλογικά ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, τις ανέξοδες και παραπλανητικές υποσχέσεις για «ισχυρή ανάπτυξη» που θα διασφαλίσει την «κοινωνική συνοχή» και θα φέρει «νέες, ποιοτικές» θέσεις εργασίας. Κούφια λόγια, με μοναδική σκοπιμότητα να κουκουλώσουν την άθλια πραγματικότητα που ζουν οι εργαζόμενοι. Οσο κι αν προσπαθούν ο ΣΥΡΙΖΑ και οι άλλοι να κρύψουν τις ευθύνες τους, η αλήθεια είναι ότι: Με δικούς τους νόμους έχουν το «δικαίωμα» οι εταιρείες να μεταφέρουν την παραγωγή στο εξωτερικό, εκεί όπου το περιθώριο κέρδους είναι μεγαλύτερο, και να πετάνε στην ανεργία τους εργαζόμενους, όπως έκανε στην προκειμένη περίπτωση η ΔΕΛΤΑ. Με δικούς τους νόμους οι εργοδότες έχουν το ελεύθερο να απολύουν όσους και όποτε τους γουστάρει, να πετάνε κόσμο στην ανεργία με προγράμματα «εθελούσιων» απολύσεων.