Θυμός

"(...) Έχεις 10.000 ανθρώπους και κατόρθωσες κάπως να βολέψεις 9.000 και σου μείνανε χίλιοι σε σκηνές (…) Προσπαθείς να κάνεις δέκα, θα καταφέρεις τα οχτώ, δυστυχώς..."

Αυτά είπε σε τηλεοπτικό παράθυρο ο υπεύθυνος συντονισμού για το προσφυγικό Γιώργος Κυρίτσης, με το ανάλογο θλιμμένο ύφος. Πώς να μη θυμώσεις, να μην εκραγείς ακούγοντάς τον; Προσπάθησαν οι καημένοι "κάπως να βολέψουν" τους ανθρώπους που κινδύνευαν να πεθάνουν από το κρύο αλλά δεν το κατάφεραν πλήρως, "δυστυχώς". Και τώρα, τί υποτίθεται ότι πρέπει να κάνουμε εμείς, κύριε Κυρίτση; Να δείξουμε κατανόηση; Να κουνήσουμε το κεφάλι με συγκατάβαση; Να νιώσουμε ικανοποιημένοι που "βολέψατε" έστω τους περισσότερους; Να συγκινηθούμε μήπως;

Λέσβος, Μόρια, 2017: Άνθρωποι που περιμένουν να βολευτούν... κάπως... δυστυχώς...

Ε, όχι, κύριε Κυρίτση! Δεν νιώθουμε ούτε κατανόηση ούτε ικανοποίηση ούτε συγκίνηση. Αηδία νιώθουμε. Οι άνθρωποι, κύριε Κυρίτση, δεν είναι πραμάτεια. Δεν βολεύονται -και, μάλιστα, "κάπως"- στο πατάρι, στο κάτω ράφι ή στην αποθήκη. Εδώ, μωρέ, δεν βολεύονται τα δέντρα με λιγώτερο ουρανό και θα βολευτούν οι άνθρωποι με δυο κουβέρτες στο χιόνι;

Το “Κράτος Δικαίου” και οι χαφιέδες του

Η επίκληση του Κράτους Δικαίου,του καπιταλιστικού κράτους δικαίου είναι μια κενή επίκληση. Ειδικά όταν ψάχνει να βρει το δίκιο του ο εργάτης, ο απολυμένος, ο φτωχός, ο απεργός τότε πρόκειται για μια υπόθεση χωρίς τύχη. Ακριβώς γιατί το κράτος και το δίκαιο που παράγει είναι ένα ωμά ταξικό δίκαιο που λειτουργεί προς όφελος της πολιτικής και οικονομικής τάξης που κατέχει την εξουσία. Των καπιταλιστών και του πολιτικού προσωπικού -στην προκείμενη περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ- που λειτουργεί ως ορντινάντσα του.

Σε αυτό κράτος λοιπόν, οι χαφιέδες είναι αναπόσπαστο κομμάτι του. Χαφιέδες που βρίσκονται στο payroll του κράτους και παρέχουν με το αζημίωτο πληροφορίες, είτε χαφιέδες με καθεστώς εργολαβίας που εμφανίζονται σε έκτακτες περιπτώσεις. Το γεγονός είναι πως το κατοχικό,το μετεμφυλιακό και το χουντικό κράτος των χαφιέδων μπορεί να άλλαξε μορφές αλλά ποτέ δεν αποδήμησε από τούτο τον τόπο. Ήταν και παραμένει η χρυσή εφεδρεία των καπιταλιστικών ελίτ ειδικά στην παρούσα συγκυρία όπου η οικονομική κρίση οξύνει περαιτέρω και δραματικά τις κοινωνικές και πολιτικές αντιθέσεις.

Μέτρα πάνω στα μέτρα

Από διάφορες πληροφορίες και δημοσιεύματα, προκύπτει ότι η εντατικοποίηση από την πλευρά της κυβέρνησης των προσπαθειών να υπάρξει σύντομα συμφωνία για τη δεύτερη «αξιολόγηση» συνοδεύεται από μια νέα πρόταση που κομίζει στους θεσμούς, να αποδεχτεί ορισμένα από τα μέτρα που εμφανίζεται να ζητάει το ΔΝΤ, προκειμένου να «ξεκολλήσει» η διαδικασία, ακόμα κι αν σ' αυτήν τη φάση δεν καταληχτεί η συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα. Οπως γράφεται τις τελευταίες ώρες, ένα από τα μέτρα που συζητάει η κυβέρνηση, πέρα από την επέκταση του «δημοσιονομικού κόφτη» τη διετία 2019 - 2020, είναι η μείωση του αφορολόγητου, που σημαίνει νέα φορολογική επιβάρυνση για εκατομμύρια λαϊκά νοικοκυριά.

 Θυμίζουμε ότι τις προηγούμενες μέρες, σημειωνόταν από διάφορες πλευρές ότι μέτρα όπως αυτό, δεν είναι έμπνευσης αποκλειστικά του ΔΝΤ και πως η Κομισιόν βλέπει κι αυτή με καλό μάτι μια ενδεχόμενη μείωση του αφορολόγητου. Οπως όλα δείχνουν, αν τελικά καταληχτεί ένα τέτοιο μέτρο, η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να το «πουλήσει» ως ελιγμό για να αποφύγει τάχα τις νέες περικοπές στις συντάξεις, που αποτελούν το έτερο σκέλος των απαιτήσεων από την πλευρά των θεσμών, ιδιαίτερα του ΔΝΤ, για μετά το 2018. Σε κάθε περίπτωση, γεγονός παραμένει ένα: Η συζήτηση για τα επόμενα μέτρα έχει φουντώσει πριν ακόμα κλείσει η διαπραγμάτευση για τα προαπαιτούμενα της β' «αξιολόγησης». Μέτρα πάνω στα μέτρα για το στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης, από την οποία ο λαός δεν έχει να περιμένει κάτι προς όφελός του, όσο κι αν προσπαθούν να τον πείσουν ότι τα συμφέροντά του ταυτίζονται με τους στόχους και τις επιδιώξεις του κεφαλαίου.