5 Απρίλη 1944. Οι πρώτες κρεμάλες στην Αθήνα

 

Η μάχη για τους πέντε κρεμασμένους στα Ιλίσια

Οι πρώτες κρεμάλες στήνονται στην Αθήνα.
Οι Ανατολικές Συνοικίες, Καισαριανή – Κουπόνια – Ζωγράφου,
δίνουν την πρώτη μάχη του ΕΛΑΣ.

Από τους πρώτους μήνες του 1944 οι εξελίξεις τρέχουν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Ο ελληνικός λαός έχει αρχίσει ήδη να ισχυροποιεί την Αντίστασή του. Στην Αθήνα από τα μέσα του προηγούμενου χρόνου το ΕΑΜ οργανώνει τις πρώτες αξιόλογες ένοπλες ομάδες του ΕΛΑΣ. Μετά τη Συνθηκολόγηση της Ιταλίας τον Σεπτέμβρη του 1943, οι Γερμανοί υποχρεώνονται να εξοικονομήσουν στρατιωτικές δυνάμεις και ενισχύουν δραστικά τα, δημιουργημένα τον Ιούλη του 1943, Τάγματα Ασφαλείας στα οποία αναθέτουν, για λογαριασμό τους, τις εσωτερικές υποθέσεις, την αντιμετώπιση των αντιστασιακών οργανώσεων και ιδιαίτερα του ΕΛΑΣ, τη συγκέντρωση, ακόμα και με μπλόκα, εργατών για τα γερμανικά στρατιωτικά εργοστάσια,  την αστυνόμευση και την τήρηση της τάξης υπέρ των δυνάμεων κατοχής, σε συνεργασία με την Αστυνομία και την Χωροφυλακή.

Οι Γερμανοί ρίχνουν την προσοχή τους στα Δωδεκάνησα και στην αντιμετώπιση μιας πιθανής απόβασης των συμμαχικών δυνάμεων στη Πελοπόννησο. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων στις 13 Δεκέμβρη 1943 (στον καθαρισμό της περιοχής από τους κομμουνιστές αντάρτες που στη κρίσιμη στιγμή της απόβασης θα δημιουργούσαν σοβαρότατα προβλήματα στους Γερμανούς).

Στο ίδιο έργο θεατές

 

  Πηγή: Associated Press

 

* Του Θάνου Βασιλόπουλου, παιδιάτρου εντατικολόγου, συνταξιούχου γιατρού ΕΣΥ, πρώην διευθυντή στη ΜΕΘ Παίδων του Νοσοκομείου «Αγλαΐα Κυριακού»

Η κυβέρνηση κατά το εφιαλτικό δίμηνο Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2020 με τους 4.000 νεκρούς στη Βόρεια Ελλάδα (δηλαδή στο ένα τρίτο του πληθυσμού της χώρας) λόγω των τραγικών ελλείψεων του ΕΣΥ ιδιαίτερα σε πραγματικές κλίνες ΜΕΘ, είχε κατηγορήσει ευθέως τους νοσοκομειακούς γιατρούς ότι αυτοί είχαν την ευθύνη της απόφασης για τη νοσηλεία ή μη των ασθενών στην Εντατική και όχι η ανεπάρκεια κλινών ΜΕΘ.

Σήμερα που η ίδια εφιαλτική κατάσταση επικρατεί κυρίως στην Αττική, αλλά και σε όλη τη χώρα, η εκπρόσωπος γιατρός της επιστημονικής επιτροπής του υπουργείου Υγείας, μας ενημέρωσε ότι πράγματι πεθαίνουν άνθρωποι εκτός ΜΕΘ, ότι αυτό είναι ένα μικρό ποσοστό της τάξης του 20% (έτσι το χαρακτήρισε) και ότι αυτό συνέβαινε πάντα.

Με χυδαίο και κυνικό τρόπο χωρίς σεβασμό στους νεκρούς και τις οικογένειές τους, το παρουσίασε περίπου σαν κάτι φυσιολογικό να συμβαίνει, αποκαλύπτοντας έτσι την αγριότητα και τον απάνθρωπο χαρακτήρα αυτού του συστήματος, που θεωρεί την Υγεία πεδίο κερδοσκοπικής δράσης και όχι κοινωνικό αγαθό, που θα πρέπει να παρέχεται δωρεάν και ισότιμα σε όλους.

Κόκκινες Προβιές και ... «φαντάσματα» (Β' μέρος)

 

 «ΜΥΣΤΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ» ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ - ΛΑΪΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

Η «Κόκκινη Προβιά»

 

Στην Ελλάδα, το παράρτημα της «Γκλάντιο» ονομάστηκε «Κόκκινη προβιά». Ο υπουργός Αμυνας της κυβέρνησης της ΝΔ Γιάννης Βαρβιτσιώτης αναγκάστηκε, στις 9 Νοέμβρη του 1990, να παραδεχτεί δημόσια ότι «Ελληνες κομάντος (ΛΟΚ) και η CIA οργάνωσαν ένα βραχίονα του δικτύου, το 1955, για να προβληθεί αντάρτικη αντίσταση σε οποιονδήποτε κομμουνιστή εισβολέα. Το εν λόγω δίκτυο ήταν γνωστό με την κωδική ονομασία "Επιχείρηση Κόκκινη Προβιά"». Αφορμή για την «αποκάλυψη» υπήρξε άρθρο του γερμανικού περιοδικού «Σπίγκελ» τον ίδιο μήνα και χρόνο που αναφέρεται στην «ελληνική "Γκλάντιο"» και ανάμεσα στα άλλα σημείωνε τα εξής:

«Πάνω από 800 κρύπτες με όπλα, ασυρμάτους και άλλο εξοπλισμό υπήρχαν σε σπηλιές, σε υπόγεια δημόσιων κτιρίων, σε καλυμμένα πηγάδια και ακόμα κάτω από ελληνικές ορθόδοξες εκκλησίες στην επαρχία. Η μυστική ομάδα για την οποία είχε τοποθετηθεί το οπλοστάσιο, αριθμούσε 1.500 άντρες και σε περίπτωση πολέμου θα έφτανε τις 3.500».

Η συμφωνία της «Κόκκινης Προβιάς» υπογράφεται επισήμως στις 25 Μάρτη του 1955 από τον πρωθυπουργό Παπάγο και τον στρατηγό της CΙΑ Τράσκοτ. Πρόσχημα, βέβαια, ο «κομμουνιστικός κίνδυνος» και η αντιμετώπιση μιας εισβολής των κομμουνιστών στην Ελλάδα από το Βορρά...

Ανοιξη θανατηφόρα.

 

Ετούτη η άνοιξη μυρίζει αγωνία και θάνατο. Μαζί με τη γύρη σκορπιέται και μια συνθλιπτική σκόνη ανασφάλειας, που δε διαλύεται από τα πυρά ομαδόν μιας τεχνητής αναπτυξιακής ψευτοαισιοδοξίας. Απ' άκρου σ' άκρο στην Ευρώπη των συμφερόντων των πολυεθνικών, με εμπορευματοποιημένο και το τελευταίο δημόσιο αγαθό, η απόπειρα να εμφανιστούν ως ελεύθεροι πολιορκημένοι οι μαθητές, οι φοιτητές, οι πολίτες καταναλωτές και οι καταχρεωμένοι υπόδουλοι εργαζόμενοι, στήνει ένα καρακιτσαριό αγοραστικού Μεσολογγίου. Ο λαός βρίσκεται αντιμέτωπος, όχι με σαρακηνά σπαθιά και σαρικοφόρες χαντζάρες, αλλά με τη χλαπαταγή γκρεμισμένων ψευδαισθήσεων και τη βαθιά ανήθικη διαταγή: σώσου μόνος σου.

Η πανδημία γύμνωσε ιδεολογικά την κυρίαρχη αστική τάξη. Η οποία, κάθε μέρα, πρέπει να αποδεικνύει πώς μπορεί να υπερασπίζεται τα καλά και συμφέροντά της. Ακόμα κι όταν φτάνει στο σημείο να μπερδεύει τη λέξη επίταξη σκόπιμα με τη λέξη επιστράτευση, ενώ ξέρει ότι η πρώτη αφορά κτήρια, εργαλεία και υλικά, και η δεύτερη ανθρώπους και υπηρεσίες τους. Ετσι ώστε να μην καταλαβαίνουν οι πολλοί, ότι ήδη στον εικοστό πρώτο αιώνα, πάνω στην «ευκαιρία» της πανδημίας, οι τρομαγμένοι άνθρωποι μετατρέπονται ευκολότερα σε αντικείμενο-res.