Αυτήν την πρώτη κατοικία, που ο ίδιος έβγαλε στο σφυρί, ανοίγοντας το δρόμο για τη σημερινή επέλαση των τραπεζικών ομίλων, θωρακίζοντας το νομοθετικό πλαίσιο που αξιοποιεί και επεκτείνει σήμερα η ΝΔ, μετατρέποντας σε «ιδιώνυμο» αδίκημα τις λαϊκές κινητοποιήσεις ενάντια στους πλειστηριασμούς, αφήνοντας μόλις ένα «φύλλο συκής» στην όποια τυπική προστασία είχε απομείνει για τα καταχρεωμένα νοικοκυριά.
Απορρίπτοντας όχι μία, αλλά τρεις φορές την πρόταση νόμου του ΚΚΕ για την πραγματική προστασία των λαϊκών σπιτιών από τους πλειστηριασμούς. Οχι «κατά λάθος», ούτε, όπως λέει σήμερα, επειδή τάχα του είχαν βάλει «το μαχαίρι στο λαιμό» δανειστές και «θεσμοί», αλλά επιστρατεύοντας όλη την άθλια επιχειρηματολογία που επιστρατεύει και σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ περί «μπαταχτσήδων», «κουνώντας το δάχτυλο» σε σωματεία και φορείς για τα «μαξιμαλιστικά αιτήματά» τους, παραδίδοντας μαθήματα για το πόσο απαραίτητο είναι οι τράπεζες να «απαλλαγούν» από τα «κόκκινα» δάνεια για να τροφοδοτήσουν έναν νέο γύρο καπιταλιστικής κερδοφορίας.
