Οι μπίζνες του γερμανικού κεφαλαίου στην Αλβανία

Δεν είναι τυχαίο ότι η Γερμανίδα καγκελάριος ξεκίνησε το πρωί της Τετάρτης από τα Τίρανα τη «μίνι» περιοδεία στα Δυτικά Βαλκάνια... Ούτε ότι η Αλβανία ήταν η μοναδική από τις τρεις χώρες της περιοχής που είχε προγραμματίσει ειδικό οικονομικό φόρουμ («Γερμανο-αλβανική Επιχειρηματική Συνδιάσκεψη» στο υπό κατασκευή «Επιχειρηματικό Πάρκο των Τιράνων»), με στόχο την προσέλκυση Γερμανών μεγαλοεπενδυτών και βιομηχάνων...

Την υποδέχτηκε με «ικανοποίηση» ο «Σοσιαλιστής» πρωθυπουργός Εντι Ράμα, που μόλις δύο μέρες νωρίτερα είχε δει το Γερμανό πρέσβη στην Αλβανία να υπογράφει έξι δάνεια συνολικού ύψους 107,5 εκατ. δολαρίων, με στόχο την προώθηση επενδύσεων και αναπτυξιακών έργων στους τομείς της Ενέργειας, της Υδρευσης και των Υποδομών. Συμπτωματικά, αυτοί οι τομείς, δηλαδή η Ενέργεια, η Υδρευση και η δημιουργία νέων υποδομών σε μεταφορές, ήταν και το κεντρικό θέμα του γερμανο-αλβανικού επιχειρηματικού φόρουμ την Τετάρτη. Αυτοί, άλλωστε, είναι οι τομείς που ενδιαφέρουν ιδιαίτερα το γερμανικό κεφάλαιο που δραστηριοποιείται στη χώρα.
Η καγκελάριος «καθησύχασε» την ηγεσία της Αλβανίας και εμμέσως τις κυβερνήσεις και άλλων χωρών της περιοχής, πως «δεν υπάρχει τεχνητή καθυστέρηση» στη διαδικασία ένταξής τους στην Ευρωπαϊκή Ενωση» και ότι θα πρέπει να εμβαθύνουν τις μεταρρυθμίσεις «για να ικανοποιήσουν τα απαιτούμενα κριτήρια».

 

«Ευχαριστούμε τους Γερμανούς επενδυτές...»

Ψηφίζοντας το μνημόνιο ΙΙΙ

Ξανά στις οθόνες σας, επειδή εσείς (δεν) το ζητήσατε, με δημοψήφισμα

Καλορίζικο! Και με το αριστερό, για να μας μπει όλο και ως το τέλος. Να ζήσουμε να το χαιρόμαστε, και να μας πεθαίνει. Και να συγκρίνουμε με πινακάκια τις μεγάλες διαφορές του από τα προηγούμενα –όπως κάναμε με τις προτάσεις, στο δημοψήφισμα. Αυτό πχ πέρασε με αριθμό-ρεκόρ ψήφων, ξεπερνώντας κάθε προηγούμενο. Είδες τι σου είναι η εθνική συναίνεση; Είδες η αριστερά;

Και αφού μιλάμε για μικροδιαφορές και διαφοροποιήσεις, αξίζει να σταθούμε στον παναγιώτη λαφαζάνη. Που δεν κιότεψε ποτέ στα δύσκολα και σε όλες τις κρίσιμες στιγμές φώναξε «παρών». Αλλά δεν έμεινε ούτε σε αυτό συνεπές το ρεύμα του. Και χώρισε τα ψηφαλάκια, όπως (λένε πως) έκαναν οι εαμίτες παππούδες με το πασόκ και το κόμμα στις εκλογές, μεταξύ του «ναι» και του «παρών», για να μη χάσει η κυβέρνηση τη δεδηλωμένη και για να πάρουν το χρυσό βατόμουρο σκηνοθεσίας. Απέφυγαν τουλάχιστον το ρεζιλίκι της κασιμάτη, της ξουρλίδου, κτλ, που έπαθαν «ψαριανό» και προσήλθαν στο τέλος για να ψηφίσουν. Στην τουαλέτα είχε ουρά...

Οι μαοϊκοί της κοε στάηκαν στο ύψος της ραχήλ και του γιάνη βαρουφάκη (που προτίμησε τα φιστίκια της αίγινας από το αλμυρό φιστίκι της βουλής) κι απλώς απείχαν. Έβγαλαν μάλιστα και μια ανακοίνωση, όπου μιλούσαν για αντιμνημονιακό κίνημα (!) και την ηθική που θα πρέπει να συναντήσει ξανά την πολιτική (ουάου).

Η τζάκρη αποδεικνύει ότι είναι μεγάλη παίκτρια και συνεχίζει το άχαστο μνημονιακό σερί της, με το 4 στα 4. Ο στάθης παναγούλης, που θα περίμενε με κρεμάλες όλους τους μνημονιακούς, μπορεί να στήσει τώρα μία και για τον εαυτό του. Ο αναρχικός διαμαντόπουλος είπε επίσης ναι και μας δίνει ραντεβού στα γουναράδικα. Ο μίμης ανδρουλάκης έχασε το δικό του σερί, αλλά τιτίβισε κάτι για τους επώδυνους συμβιβασμούς και το μπρεστ-λιτόφσκ! Και οι ιδιωτικοποιήσεις του ταιπεδ μπορεί να είναι κάτι σαν τη νεπ, που δίνει κίνητρα στους ιδιώτες για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση. Εξάλλου εγώ πιστεύω το βίτσα και το βούτση, που λένε ότι πάμε σε μία πολύ καλή συμφωνία. Κερδάμε σύντροφοι! Ήσυχα μόνο, μην το πάρουν χαμπάρι οι γερμανοί και μας την ακυρώσουν (και γελάμε μετά δύο χρόνια).

Και η νάντια βαλαβάνη ανοίγει ένα λεξικό στο «ταυ» (μιας και είπαμε ταιπεδ) να δει, λίγο πριν το λήμμα «τσίπρας», τι σημαίνει τσίπα, ακούγοντας χατζηφραγκέτα. Δεν έχεις τσίπα τσίπρα.

Ρήτρα ανάπτυξης και αναδιάρθρωση χρέους

Απο Cogito ergo sum

 

Είμαι σίγουρος ότι είδατε (τουλάχιστον, οι περισσότεροι) τις προτάσεις της ελληνικής κυβέρνησης προς τους θεσμούς, επί των οποίων θα στηριχτεί το νέο, τρίτο κατά σειρά, μνημόνιο. Και αυξήσεις στον ΦΠΑ έχουμε, και μειώσεις στις συντάξεις έχουμε, και κατάργηση των "πρόωρων" συντάξεων έχουμε (να δω 67χρονο οικοδόμο να παλεύει ν' ανεβεί σε σκαλωσιά ή 67χρονο θεολόγο να προσπαθεί να επιβληθεί στα διαόλια που θα του κάνουν καζούρα και τί στον κόσμο!), κι απ' όλα τα καλά έχουμε, δόξα τω θεώ. Κι από δίπλα, έχουμε και αίτηση για αναδιάρθρωση (παναπεί, κούρεμα) του χρέους.
Ίσως κάποιοι να αναρωτιούνται πως και τα δυο αυτά μαζί δεν πάνε. Αν είναι να κουρέψουμε το χρέος, γιατί να κουρέψουμε και τις συντάξεις; Αν μειωθούν τα τοκοχρεωλύσια, γιατί να αβγατίσουν οι φόροι; Ας πάμε, λοιπόν, να δώσουμε απάντηση σε τούτες τις απορίες, ρίχνοντας μια περιληπτική -και, ως εκ τούτου, ατελή- ματιά στο πώς δουλεύει το σύστημα και σε τι ακριβώς συνίσταται αυτή η περίφημη "ρήτρα ανάπτυξης".

Λονδίνο, 27/2/1953: Ο επί κεφαλής της δυτικογερμανικής αντιπροσωπείας Χέρμαν Γιόζεφ Αμπς
υπογράφει την συμφωνία κουρέματος του χρέους τής χώρας του κατά 50%.

Απώτερο ζητούμενο του καπιταλισμού, στις συνθήκες τής σοβούσης κρίσης του που όλοι γνωρίζουμε, είναι να ξαναπάρει μπρος η διαδικασία αναπαραγωγής των αργών κεφαλαίων. Σε περιβάλλον ύφεσης, είναι λογικό να μένουν αδρανή ορισμένα κεφάλαια, μη βρίσκοντας κερδοφόρα (ή επαρκώς κερδοφόρα) τοποθέτηση. Εδώ, λοιπόν, κολλάει η περίφημη "ρήτρα ανάπτυξης", την οποία ζητάει η κυβέρνηση από τους πιστωτές μας και αφορά την διοχέτευση κονδυλίων (μέσω προγραμμάτων τύπου ΕΣΠΑ, χρηματοδοτήσεων μέσω ΕΚΤ κλπ) στην "πραγματική οικονομία".