Την Κική ή την Κοκό;

Την Κική ή την Κοκό;

Η πόλωση που προέρχεται από το ρήμα πολώνω είναι μια κατάσταση αδιαλλαξίας, αντιπαράθεσης που ανακύπτει ανάμεσα σε δύο πλευρές (πόλους), λέει η ετυμολογία της λέξης. Μιας λέξης που μετατράπηκε σε ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο για όλες τις άρχουσες τάξεις σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο όπου Γης.

Μπροστά στις εθνικές εκλογές με πολύ στοχευμένα βήματα στη χώρα μας δουλεύουν όλοι οι μηχανισμοί ώστε να εγκλωβιστεί ο λαός ανάμεσα στους δύο πόλους από τους οποίους δεν κινδυνεύει η ρότα της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, για να μην κινδυνεύσουν τελικά τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων, των τραπεζών, των εφοπλιστών και όλων αυτών που αυγατίζουν τα κέρδη τους από την εκμετάλλευση των εργαζομένων.

Όσο πλησιάζει ο χρόνος των εκλογών, γίνεται και πιο ορατός ο επιδιωκόμενος στόχος. Να εγκλωβιστούν οι ψηφοφόροι στο δίλημμα..., «Ψήφισε ΝΔ για να φύγουν αυτοί» ή «Ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ για να μην έρθουν εκείνοι».

Τα σοβαρά ερωτήματα των εκλογών

04-07-2019

Πάνω από όλα χρειαζόμαστε μια δύναμη που θα αλλάξει τους όρους του παιχνιδιού. Το πιάσατε το υπονοούμενο έτσι;

2310net

 

Αυτές οι εκλογές γίνονται στο εξής περιβάλλον:

ΗΠΑ, Ρωσία, Τουρκία, Ισραήλ, Ιράν, Γερμανία, Γαλλία και λοιπές «δημοκρατικές» δυνάμεις τις παίζουν σε ουδέτερα εδάφη.

Η Τουρκία τρυπάει στην Κυπριακή ΑΟΖ και ένα θερμό επεισόδιο είναι πιο κοντά από ποτέ.

Στις ελληνικές θάλασσες ξεβράζονται πτώματα προσφύγων και όσοι τα καταφέρνουν, επιζούν σε συνθήκες ζούγκλας ή διώχνονται από τα διαμερίσματα που φιλοξενούνται.

Στην πολιτισμένη Ευρώπη απαγορεύονται οι διασώσεις και στις ΗΠΑ πνίγονται μωρά.

Στην Αθήνα συνεχίζεται η δίκη της ναζιστικής συμμορίας για ακόμα μια σεζόν και τα ΜΜΕ σφυρίζουν αδιάφορα.

Αμερικάνικες εταιρίες απολαμβάνουν χρυσοφόρα deals με τα οποία αρπάζουν τους υδρογονάνθρακες προς εκμετάλλευση.

Η κρίση και οι προοπτικές του συστήματος

03-07-2019

Ολη αυτή η εμπειρία (νεοφιλελευθερισμός, κρίση, μνημόνια, δηλαδή παραπέρα θεσμική θωράκιση της πλεονεκτικής θέσης του κεφαλαίου απέναντι στην εργατική τάξη) δεν είναι ούτε εμμονική στάση, ούτε ιδεοληψία των πιστωτών και των κυρίαρχων τάξεων, έχει υλική αντικειμενική βάση, εδράζεται στην αντίθεση κεφαλαίου – εργασίας, στις απογοητευτικές επιδόσεις του καπιταλιστικού συστήματος, και είναι ένα από τα εργαλεία, μία αναγκαία αλλά όχι ικανή συνθήκη για την υπέρβαση της κρίσης σε όφελος του κεφαλαίου.

Κατιούσα

Αναδημοσιεύουμε από το σημερινό “Ριζοσπάστη” ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον άρθρο του Θανάση Μανιάτη, καθηγητή του τμήματος Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών και υποψήφιου βουλευτή Β’ Πειραιά με το ΚΚΕ σχετικά με τα αίτια και τη φύση της τελευταίας καπιταλιστικής κρίσης, με έμφαση στην ελληνική έκφανσή της, που καθιστά σαφές πως όσα ζούμε, δεν είναι αποτέλεσμα κάποιων “ιδεοληψιών”, αλλά των εγγενών αδυναμιών του καπιταλιστικού συστήματος.

1. Η καπιταλιστική ανάπτυξη δεν είναι μια ισορροπημένη, ευσταθής αρμονική διαδικασία σε όφελος όλου του πληθυσμού ανεξάρτητα από την ταξική του θέση. Αντίθετα, πρόκειται για μια ταραχώδη, ασύμμετρη, απρόβλεπτη βραχυπρόθεσμα διαδικασία, που όμως διέπεται από μια σειρά κανονικότητες και νόμους, τους οποίους αναδεικνύει η μαρξική πολιτική οικονομία και θα πρέπει να πληροφορούν σε μεγάλο βαθμό το θεωρητικό πλαίσιο προσδιορισμού της χάραξης της πολιτικής στρατηγικής της κομμουνιστικής αριστεράς στην προσπάθειά της για κατανόηση της συγκυρίας και κατάλληλη εκτίμηση των δυνατοτήτων και της προοπτικής του συστήματος. Συγκεκριμένα, για την όσο το δυνατόν πιο σωστή πολιτική αποτίμηση της τρέχουσας συγκυρίας και των μεσοπρόθεσμων εξελίξεων είναι χρήσιμο να αναγνωρίσουμε και να αναδείξουμε τις τρεις διαστάσεις της πρόσφατης ελληνικής οικονομικής κρίσης: α) αρχικά (2007) τη διεθνή κρίση κερδοφορίας και υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου της «πραγματικής» οικονομίας (εδώ ο μαρξικός νόμος της πτωτικής τάσης του ποσοστού κέρδους παίζει κυρίαρχο ρόλο) που έχει μετατραπεί σε οικονομική στασιμότητα, ιδίως στην Ευρωζώνη, παρά τις άφθονες νομισματικές ενέσεις. Κατόπιν (2009), β) την κρίση της «πραγματικής» ελληνικής οικονομίας, που πρόκειται και αυτή για κρίση υπερσυσσώρευσης και χαμηλής κερδοφορίας του κεφαλαίου λόγω της λειτουργίας του ίδιου μηχανισμού, κρίση που όξυνε περισσότερο γ) τη λανθάνουσα δημοσιονομική κρίση του ελληνικού κράτους.

Ψήφισέ το

04-07-2019

Μπροστά σε μια ακόμα εκλογική αναμέτρηση…

Νίκος Πουρναράς / Οικοδόμος

 

Μπροστά σε μια ακόμα εκλογική αναμέτρηση, οι δυο μονομάχοι της κυβερνητικής εξουσίας κονταροχτυπιούνται για το θεαθήναι, έχοντας συγκλίνει, συμπλεύσει, συναποφασίσει, σε όλα τα καίρια ζητήματα που αφορούν – και πάντα πλήττουν – τους εργαζόμενους και τον λαό.

Μπροστά σε μια ακόμα εκλογική αναμέτρηση, άλλα κόμματα μιας χρήσης κάνουν την εμφάνισή τους επιχειρώντας να λειτουργήσουν ως βαλβίδα αποσυμπίεσης της λαϊκής δυσαρέσκειας και αποπροσανατολισμού του λαού.

Συνεχιστής

«Είμαστε περήφανοι γιατί πάντα στην ιστορία της Ελλάδας, από την εποχή του Ελευθέριου Βενιζέλου έως σήμερα, όποτε αυτή η παράταξη κλήθηκε να διαχειριστεί εθνικά θέματα, έβαλε πάντοτε μπροστά την πατρίδα και το συμφέρον του τόπου», είπε τις προάλλες ο πρωθυπουργός από το Ηράκλειο της Κρήτης. Και πράγματι, αυτή η αστική παράταξη έκανε διαχρονικά - όπως άλλωστε και ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα - ό,τι περνούσε από το χέρι της για να θωρακίσει την καπιταλιστική εξουσία και οικονομία, να υπερασπιστεί τα «εθνικά» συμφέροντα των καπιταλιστών: Από το «Ιδιώνυμο» του Βενιζέλου, με βάση το οποίο φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν και διώχθηκαν χιλιάδες κομμουνιστές και άλλοι αγωνιστές, έως την εκτέλεση του Μπελογιάννη και των συντρόφων του. Κι από την προσπάθεια ενσωμάτωσης λαϊκών στρωμάτων, στις οποίες πρωτοστάτησε στη συνέχεια, έως και σήμερα, όπου τη σκυτάλη πήρε η νέα σοσιαλδημοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ για τις βρωμοδουλειές του κεφαλαίου. Ολοι αυτοί, λοιπόν, έκαναν το «χρέος» τους και με το παραπάνω για το κεφάλαιο και απέναντι στο λαό. Αυτή είναι και η μόνη σχέση που είχαν και έχουν οι ΣΥΡΙΖΑίοι και οι πολιτικοί τους πρόγονοι με το εργατικό - λαϊκό και το κομμουνιστικό κίνημα, που δεν διστάζουν να λερώσουν και να καπηλευτούν μπας και τσιμπήσουν κάποια ψήφο. Η απάντηση κάθε αριστερού, προοδευτικού ανθρώπου, στην κάλπη της Κυριακής δεν μπορεί να είναι άλλη από δυνατό ΚΚΕ.

Καμία επανάπαυση!

Οι ώρες που έμειναν μέχρι το βράδυ της Κυριακής, που κλείνουν οι κάλπες, είναι μετρημένες. Και κάθε ώρα που περνάει πρέπει να είναι μια «κερδισμένη ώρα» για το ΚΚΕ, μια ώρα που αξιοποιείται ώστε να φτάσει πια πλατιά και πιο στοχευμένα το κάλεσμα για να βγει από τις εκλογές πιο ισχυρό το Κόμμα. Γιατί αυτή θα είναι η δύναμη του λαού την επόμενη μέρα.

Αυτές τις ώρες, που είναι ώρες ευθύνης για όλους μας, δεν χωράει καμία επανάπαυση σε μέλη και φίλους του ΚΚΕ, κανένας εφησυχασμός. Με την ορμή και τη δύναμη που μας δίνει η χτεσινή μεγάλη κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του ΚΚΕ στην Αθήνα και μακριά από κάθε λογική πως «ό,τι κάναμε κάναμε μέχρι σήμερα», τώρα πρέπει να εξαντλήσουμε όλα τα περιθώρια για να κερδίσουμε έστω και τη μία ψήφο ακόμα.