Τυχαίο;

 

Πηγή: Eurokinissi

 

Χτες το απόγευμα στο κέντρο της Αθήνας, υπό καταρρακτώδη βροχή, πραγματοποιήθηκε μία μεγάλη συγκέντρωση που οργανώθηκε με πρωτοβουλία του Εργατικού Κέντρου Πειραιά και στήριξαν το Εργατικό Κέντρο Αθήνας, δεκάδες σωματεία και Ομοσπονδίες του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, φοιτητικοί σύλλογοι, μαθητικά συμβούλια, ενώσεις αυτοαπασχολούμενων, σύλλογοι γυναικών, σύλλογοι γονέων και άλλοι μαζικοί φορείς. Από τους φορείς, δηλαδή τα εργατικά συνδικάτα, που χρόνια τώρα εκφράζουν τις αγωνίες των εργαζομένων για την άθλια κατάσταση στις συγκοινωνίες, όπως και στα τρένα, που προειδοποιούσαν ότι οι ιδιωτικοποιήσεις και οι ελλείψεις σε προσωπικό και οι ξεχαρβαλωμένες υποδομές μπορεί να αποδειχθούν μοιραίες. Τα εργατικά συνδικάτα που εξ αρχής μπήκαν μπροστά και στην αποκάλυψη των ενόχων και στην οργάνωση της πάλης για να μην συγκαλυφτεί το έγκλημα. Η συγκέντρωση ξεκίνησε από τα γραφεία της Hellenic Τrain και κατέληξε στη Βουλή με μία αποφασιστική διαδήλωση.

Παράλληλα, ορισμένες ομάδες της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς καθώς και ορισμένοι από τον χώρο των καλλιτεχνών πραγματοποιούσαν ξεχωριστή συγκέντρωση... μακριά από τα δεκάδες συνδικάτα, στη Βουλή.

Ας σιωπήσει ή ας πάει στην Κίνα…

 

 

Τέτοιες μέρες όλα τα στελέχη των αστικών κομμάτων πρέπει να σιωπούν. Το έγκλημα στα Τέμπη ήταν προδιαγεγραμμένο και έχουν όλοι τους εγκληματικές ευθύνες.

Η πρώτη παρέμβαση του ΜέΡΑ25 για την τραγωδία στα Τέμπη -ανάμεσα σε άλλα- ανέφερε και τα εξής: «Από αύριο θα μιλήσουμε για το έγκλημα των ιδιωτικοποιήσεων, τον πραγματικό ένοχο της ανείπωτης αυτής τραγωδίας...».

Το ΜέΡΑ25 απάντησε σε μια ανάρτηση του “Οδηγητή” που υπενθύμιζε δηλώσεις του Χατζηδάκη, του Τσίπρα και του Βαρουφάκη -όπως είχαν αναπαραχθεί σε διάφορα μέσα- στις οποίες όλοι τοποθετούνταν υπέρ της ιδιωτικοποίησης του ΟΣΕ. Όπως είπαν, τους “θλίβει” ότι ο “Οδηγητής” αναπαράγει ψέματα του “Πρώτου Θέματος”.

Οφείλουμε να απολογηθούμε για την ευκολία με την οποία συμπυκνώσαμε την ουσία. Θεωρήσαμε ότι μέσα σε μια εικόνα δε θα μπορούσαμε να “χωρέσουμε” τα συμφέροντα ποιου ιμπεριαλιστή, ποιου μονοπωλίου και ποιο σχέδιο “απελευθέρωσης” των σιδηρόδρομων εξέφραζε ή εκφράζει ο καθένας.

Η ... «τροχιά της ανάπτυξης» προειδοποιούσε για την τραγωδία

 

Τραγικά επίκαιρο το δημοσίευμα του «Ριζοσπάστη» τον Ιούλη του 2022

«Οταν η "τροχιά ανάπτυξης" περνάει πάνω από την ασφάλεια στις μεταφορές»... Με αυτόν τον προφητικό τίτλο δημοσίευε ο «Ριζοσπάστης» στις 28 Ιούλη 2022 τη συνέντευξη με τον Ηλία Τρεβλό, συνδικαλιστή που συσπειρώνεται στο ΠΑΜΕ, εκλεγμένο στη διοίκηση της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σιδηροδρομικών.

Η συνέντευξη ήταν μία ακόμα σαφής προειδοποίηση για το έγκλημα που τελικά συνέβη προχθές στα Τέμπη.

* * *

Σημειώναμε τότε χαρακτηριστικά στην εφημερίδα μας όσα σήμερα αποδεικνύονται τραγικά προφητικά:

«Κυριαρχεί η υποχρηματοδότηση. Η απαξίωση δημιουργεί ταυτόχρονα το περιβάλλον εκδήλωσης μικρών αλλά και πολύ σοβαρών ατυχημάτων. Τραγική είναι η έλλειψη προσωπικού (...)

Τεράστιους κινδύνους εγκυμονεί η μη τήρηση κανονισμών ασφαλείας, λειτουργίας και κυκλοφορίας των αμαξοστοιχιών. Ενδεικτικά, η ομάδα επισκευής γραμμής που είναι σε λειτουργία και πρέπει να αποτελείται από 5 άτομα, πολλές φορές είναι με μόνο 2 ή ακόμη και 1.

Χαρακτηριστική είναι επίσης η έλλειψη σηματοδότησης, όπως για παράδειγμα στο κομμάτι της γραμμής Οινόη - Τιθορέα. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους του ατυχήματος τον περασμένο Γενάρη, στη διάρκεια των χιονοπτώσεων, όπου 20 άνθρωποι τραυματίστηκαν όταν μηχανή συγκρούστηκε με εγκλωβισμένη αμαξοστοιχία.

Εκκρεμεί επίσης εδώ και πολλά χρόνια η συνολική εγκατάσταση και λειτουργία ηλεκτρονικών συστημάτων ασφαλείας. Συστημάτων δηλαδή που προστατεύουν από σοβαρά ατυχήματα, καθώς μπορούν να σταματήσουν ένα τρένο εάν παρατηρηθεί αφύσικη λειτουργία (π.χ. ταχύτητα, άστοχη ενέργεια κ.λπ.)».

Αξύριστος και χωρίς γραβάτα

 

 

2310net

 

Όσο περνάνε οι ώρες τόσο πιο πολύ μεγαλώνει ο θυμός και η οργή. Για την ακρίβεια διπλασιάζεται. Δεν είναι μόνο το τραγικό γεγονός, οι δεκάδες δολοφονημένοι στο βωμό του κέρδους, ζωές νέων ανθρώπων που δεν πρόλαβαν να μεγαλώσουν. Είναι και αυτό που συμβαίνει μετά, η διαχείριση του εγκλήματος, που εξοργίζει τόσο ώστε πια να έχεις δύο διαφορετικές πηγές θυμού.

Αλλά ας τα πάρουμε λίγο ανάποδα τα πράγματα. Τα νυχτερινά δελτία της 1ης Μαρτίου -ούτε συντονισμένα να ήταν- επαναλάμβαναν μονότονα τις λέξεις “σταθμάρχης”, “ανθρώπινο λάθος”, “ομολογία”. Επικαλούνταν δημοσιογραφικές πληροφορίες και ανέφεραν ότι ο κατηγορούμενος ομολόγησε, αποδέχθηκε τις ευθύνες του. Φυσικά δεν υπήρχε κάποια διασταύρωση αυτών των πληροφοριών, κάποια δήλωση του δικηγόρου του ή κάτι σχετικό. Όμως, η γραμμή είχε ήδη δοθεί νωρίτερα, από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό που ξεπέρασε σε αηδία τον πήχη που είχε ο ίδιος βάλει με τα προηγούμενα διαγγέλματά του. Μίλησε για “κυρίως ανθρώπινο λάθος”, επιλέγοντας να προσποιηθεί ότι δεν υπήρχαν πολιτικές ευθύνες, ότι δεν ήταν σε γνώση του όσα είχαν πολλάκις καταγγελθεί, ότι δεν υπήρχαν ακόμα και παραιτήσεις στελεχών ακριβώς για αυτό το θέμα. Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός που αν δεν είχε γίνει το έγκλημα των Τεμπών χτες αντί για διάγγελμα θα έκανε μια πανηγυρική δήλωση μπροστά από τις μακέτες της τηλεματικής των σιδηρόδρομων! Εκτός από το να ρίξει τις ευθύνες στον σταθμάρχη έκανε και το άλλο: Φρόντισε να εξάρει το πολιτικό ήθος του υπουργού του που παραιτήθηκε. Μήπως να του ζητήσουμε και συγγνώμη που με τις φωνές μας τον αναγκάσαμε να μείνει χωρίς υπουργείο, τόσο μεγάλος πολιτικός που σήκωσε την ευθύνη όλου του πολιτικού συστήματος; Όλα αυτά ο Μητσοτάκης τα έκανε όπως πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις: αξύριστος και χωρίς γραβάτα.

Το μεγαλύτερο χρέος

 

Αμέτρητες είναι οι καταγγελίες του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος για αποφάσεις των δικαστηρίων που βγάζουν παράνομες και καταχρηστικές απεργίες των εργαζομένων, κατ' εφαρμογή των νόμων όλων των κυβερνήσεων.

Κινητοποιήσεις που ειδικά στον κλάδο των Μεταφορών (τρένα, μέσα μαζικής μεταφοράς σταθερής τροχιάς κ.λπ.) διεκδικούν μέτρα ασφαλείας για εργαζόμενους και επιβάτες, καταγγέλλουν την υποχρηματοδότηση από το κράτος, αλλά και τις συνέπειες από τη διαχρονική πολιτική «απελευθέρωσης», ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης των συγκοινωνιών.

Αυτοί που χύνουν σήμερα κροκοδείλια δάκρυα για τους δεκάδες νεκρούς και τραυματίες στα Τέμπη είναι οι ίδιοι που ψήφισαν ή επέκτειναν νόμους ενάντια στην απεργία, απαξιώνουν και λοιδορούν τις εργατικές διεκδικήσεις, συκοφαντούν όποιον καταγγέλλει και αγωνίζεται, ποινικοποιούν τη συνδικαλιστική δράση.