Η εξομοίωση Ναζισμού - Κομμουνισμού. Bρείτε της διαφορές!

Ο Δημήτρης Γληνός για την «αγραμματοσύνη» της νεολαίας

 

Ένα άρθρο γραμμένο το 1928, τραγικά επίκαιρο το 2017 

 

ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ

 

Όπως ορίζει το έθιμο, έτσι και φέτος, μετά την ανακοίνωση των βάσεων για την εισαγωγή στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, άρχισε η συζήτηση για την κατάσταση του εκπαιδευτικού συστήματος, τις επιδόσεις και το μορφωτικό επίπεδο των μαθητών.
Δεν θα μπούμε στη συζήτηση αυτή, όχι γιατί δεν έχει ενδιαφέρον, αλλά γιατί ο τρόπος που γίνεται την καθιστά προσχηματική.

Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, και εννοούμε τουλάχιστον την τελευταία δεκαπενταετία, στη συζήτηση αυτή, επανέρχεται το θέμα της «αγραμματοσύνης» της νέας γενιάς. Στην περίπτωση αυτή, η κουβέντα διανθίζεται με εκτιμήσεις και σχόλια για την «έλλειψη αξιών», την αδιαφορία, την πνευματική οκνηρία, που χαρακτηρίζουν τη νεολαία.

Ολοι στην αρένα

Ενα από τα πράγματα που ξεχώρισαν στην αντιπαράθεση κυβέρνησης, ΝΔ και των άλλων αστικών κομμάτων για την αντικομμουνιστική φιέστα στην Εσθονία, είναι οι κάλπικες διαχωριστικές γραμμές που στήνουν μεταξύ τους με κάθε αφορμή. Ετσι, το να παρουσιάζεται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ως κάτι που δεν είναι (σ.σ. κομμουνιστές, υπερασπιστές του κομμουνισμού κ.λπ.), βολεύει τον ΣΥΡΙΖΑ για να κρύβει την ταξική του πολιτική υπέρ του κεφαλαίου, να υλοποιεί με την προβιά του «αριστερού» και του «αγωνιστή» την πιο βρώμικη δουλειά των καπιταλιστών, επιχειρώντας ταυτόχρονα να εγκλωβίσει σε κάλπικα δίπολα εργαζόμενους, αγωνιστές, ριζοσπάστες, με σκοπό να στρατευτούν κάτω από ξένες γι' αυτούς σημαίες. Από την άλλη, η ΝΔ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα κρύβουν πίσω από τις σκιαμαχίες με τον ΣΥΡΙΖΑ την επί της ουσίας συμφωνία τους με όσα η κυβέρνηση υλοποιεί για λογαριασμό του κεφαλαίου. Ταυτόχρονα, απ' όλες τις αστικές δυνάμεις που συμμετέχουν στη «συζήτηση», συκοφαντείται ο σοσιαλισμός, που αποτελεί τη μόνη πραγματική διέξοδο και προοπτική για τους εργαζόμενους και το λαό, απέναντι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, που συνθλίβει δικαιώματα και σύγχρονες ανάγκες. Και για να μην ξεχνιόμαστε, ο αντικομμουνισμός είναι προπομπός της αντιλαϊκής κλιμάκωσης, όπως αυτή που σχεδιάζει τώρα το κεφάλαιο, ρίχνοντας στην αρένα κάθε διαθέσιμη δύναμη για να πετύχει τους στόχους του: Από την κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα, μέχρι τους κάθε είδους φιλοναζιστές και φασίστες, που όλες αυτές τις μέρες έχουν δώσει τα ρέστα τους στον αντικομμουνισμό, εξαπολύοντας απειλές στο εργατικό - λαϊκό κίνημα και στην πρωτοπορία του, τους κομμουνιστές.

Ευρωπαϊκή Ενωση: Αντικομμουνισμός μέχρι το μεδούλι...

Από το αντικομμουνιστικό μνημόνιο του Συμβουλίου της Ευρώπης το 2005, έως το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τον Απρίλη του 2009 περί «Ευρωπαϊκής Συνείδησης και Ολοκληρωτισμού», την ανακήρυξη από την ΕΕ της 23ης Αυγούστου σε «Μέρα Μνήμης των θυμάτων του ναζισμού και του σταλινισμού», την προσπάθεια να αντικατασταθεί η 9η Μάη από μέρα γιορτασμού της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών σε «μέρα της Ευρώπης», δηλαδή της ΕΕ, κι όλες τις άλλες αντικομμουνιστικές διακηρύξεις κι αποφάσεις της ΕΕ, έχουμε μια προκλητική πλαστογράφηση της ιστορικής αλήθειας.

Επιχείρηση που χρηματοδοτείται με εκατοντάδες εκατομμύρια από τον προϋπολογισμό της ΕΕ, όπως συμβαίνει με το «Σπίτι της Ιστορίας», ή το πρόγραμμα «Ευρώπη για τους πολίτες», που απευθύνονται κατά κύριο λόγο σε σχολεία, μαθητές, Οργανισμούς Τοπικής Διοίκησης, ΜΚΟ.

Στο στόχαστρο αυτών των σχεδίων είναι οι νεανικές συνειδήσεις, ώστε να δηλητηριαστούν συστηματικά με τον αντικομμουνισμό, τη συκοφάντηση των χωρών όπου οικοδομήθηκε ο σοσιαλισμός, τη δικαιολόγηση ή τον εξωραϊσμό των ναζιστικών - φασιστικών εγκλημάτων. Για παράδειγμα, δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη η πρόσφατη ενορχηστρωμένη προσπάθεια - που προβλήθηκε ακόμη και από το γνωστό τραγουδιστικό διαγωνισμό - εξύμνησης των Τατάρων που συνεργάστηκαν με τους ναζί και τη συκοφάντηση της περιόδου που επικεφαλής του σοβιετικού κράτους ήταν ο Στάλιν.