Το δράμα των λαών της Τουρκίας και της Συρίας έχει πυροδοτήσει μια μεγάλη συζήτηση για τα αίτια
που οδήγησαν σε χιλιάδες νεκρούς και ακόμα περισσότερους άστεγους και
αγνοούμενους. Σύμφωνα με τον πρώτο απολογισμό, πάνω από 5.600 κτίρια
έχουν ισοπεδωθεί και για την πλειοψηφία τους ο κρατικός μηχανισμός ακόμα
δεν έχει δώσει σημεία ...ζωής.
Ο λαός θρηνεί πάνω από τα
συντρίμμια, αγανακτεί γιατί παλεύει αβοήθητος από το κράτος και
παρακολουθεί σαστισμένος το μπαλάκι των ευθυνών που ανταλλάσσουν οι
αρμόδιοι. Ο Ρ. Τ. Ερντογάν κατηγορεί τους δήμους, τους κατασκευαστές και
τους επόπτες για «αμέλεια» που «ισοδυναμεί με φόνο». Τα ΜΜΕ κάνουν λόγο
για αστοχία υλικών, κακοτεχνίες, ανεπάρκεια ελέγχων και εφαρμογής
κανονισμών. Περιγράφουν παλιά κτίρια που έπεσαν σαν χάρτινοι πύργοι.
Ολα
ξυπνούν μνήμες από τον σεισμό του 1999, όπου στα 20.000 ισοπεδωμένα
κτίρια βρέθηκαν πάνω από 17.000 νεκροί. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι ο
αντισεισμικός κανονισμός στην Τουρκία αναθεωρείται ανά σχεδόν 10 χρόνια
(8 φορές από το 1947, με τελευταία το 2019). Με βάση αυτόν τον
κανονισμό, στην περιοχή όπου σημειώθηκαν οι δύο σεισμοί τα κτίρια θα
πρέπει να αντέχουν σεισμούς όπου το έδαφος επιταχύνεται κατά 30% έως 40%
της κανονικής βαρύτητας. Στους τωρινούς η επιτάχυνση υπολογίζεται από
20% έως και 50%, αλλά η καταστροφή είναι συντριπτική...
***
Είναι φανερό δηλαδή ότι υπήρχαν και τα εργαλεία και τα μέσα πρόληψης, τα οποία όμως δεν εφαρμόζονται διαχρονικά.
Και για να βρει κανείς την πραγματική αιτία, δεν χρειάζεται να ψάξει
στα χαλάσματα. Την βλέπει γύρω του, σε κάθε λαϊκή ανάγκη που
συνθλίβεται. Και δεν είναι άλλη από το κέρδος και την κρατική πολιτική
του «κόστους - οφέλους» που το θωρακίζει.
Το επιβεβαιώνουν και οι
πλέον αρμόδιοι. Οπως ένας ειδικός στη μηχανική ανθεκτικότητας, στην
αντιμετώπιση καταστροφών και στην ανασυγκρότηση, ο οποίος σημείωνε τις
προάλλες σε διεθνή Μέσα: «Οτιδήποτε χτίστηκε πριν από το 2000 (σ.σ. στην Τουρκία) μπορεί να θεωρηθεί πολύ επικίνδυνο».
Αν και υπάρχουν πλέον δυνατότητες αντισεισμικής αναβάθμισης κτιρίων, οι
οποίες κοστίζουν κατά μέσο όρο το 10% έως 15% του κόστους
αντικατάστασης, αυτές πραγματοποιούνται σε ελάχιστες περιπτώσεις, επειδή
«η σεισμική μετασκευή δεν προσθέτει αγοραία αξία»...