Ο πραγματικός τους φόβος είναι να εμπεδωθεί στη μνήμη των λαών η αντιφασιστική νίκη ως αυτό που πραγματικά ήταν: η προσπάθεια του πρώτου κράτους των εργατών να προχωρήσει στην ιστορία σαν τέτοιο την ίδια στιγμή που νίκησε τον πιο ισχυρό στρατό σώζοντας τον κόσμο ολόκληρο απο τον τρόμο και το σκοτάδι του φασισμού.
Τα τελευταία χρόνια γίνεται μια συστηματική προσπάθεια απο την
Ευρωπαϊκή Ένωση να παραχαραχθεί η ιστορία με αποκορύφωμα την καθιέρωση
της ιστορικής ημέρας της 9ης του Μάη, της αντιφασιστικής νίκης των λαών
ως “ημέρα της Ευρώπης”.
.
Στις 9 Μαΐου του 1945, η ναζιστική Γερμανία συνθηκολόγησε ανευ όρων
στις συμμαχικές δυνάμεις. Οι κύκλοι της Ε.Ε. προσπαθούν να
εκμεταλλευτούν το γεγονός της συμμετοχής στα τέλη του πολέμου και των
ΗΠΑ με την Μεγάλη Βρετανία κυρίως, και να αποδώσουν σε αυτές τα εύσημα
της ήττας της ναζιστικής Γερμανίας. Κάπου εδώ έρχεται να δέσει η θεωρία
των δύο άκρων. Εκατομμύρια κονδύλια της Ε.Ε. δίνονται τα τελευταία
χρόνια σε συνέδρια κρατών μελών (βλέπε Ταλίν), σε βιβλία ιστορίας, σε
τοπικές αυτοδιοικήσεις (όπως χαρακτηριστικά κατήγγειλε ο δήμαρχος
Πατρέων Κώστας Πελετίδης) για την ταύτιση του κομμουνισμού-σοσιαλισμού
με το ναζισμό, τον αιμοσταγή δικτάτορα Στάλιν με τον Χίτλερ (έναν Χίτλερ
που τα τελευταία χρόνια διάφορες ιστορίες προσπαθούν να τον
παρομοιάσουν ως έναν άτομο με ψυχολογικές διαταραχές, εθισμένο στα
ναρκωτικά, αθωώνοντας εν μέρει την εγκληματική ιδεολόγια της φύσης του
ναζισμού). Όσο περισσότερο σαπίζει το καπιταλιστικό σύστημα, τόσο
βγαίνουν οι διάφοροι αναθεωρητές με τον μανδύα των
επιστημόνων-πανεπιστημιακών ιστορικών να μιλήσουν για ολοκληρωτικά
καθεστώτα και να χαρίσουν εν τέλει στις συμμαχικές δυνάμεις τα εύσημα
της αντιφασιστικής νίκης.