Τίμων ο Μισάνθρωπος

Απο toixo-toixo

 

Το είδος ανθρώπου που ανθεί στις μέρες μας είναι ο "Τίμων ο μισάνθρωπος".
Ποιος είναι αυτός;

Είναι μια σχεδόν θρυλική φιγούρα της αρχαιότητας.
Το όνομά του το πήρε από έναν αρχαίο Αθηναίο, τον Τίμωνα, ο οποίος είχε χρήμα και άρα είχε και πολλούς φίλους, πολλούς που παρασιτοζωούσαν γύρω του, πολλούς κόλακες, πολλή "Αυλή", που λένε.
Ώσπου κάποια μέρα, τα λεφτά του τέλειωσαν και οι φίλοι και οι κόλακες εξαφανίστηκαν κι εκείνος έμεινε μόνος σκάβοντας χωράφια για να ζήσει, μακριά απ' όλους που λίγο πριν τον κολάκευαν.
Τότε κατάλαβε την κακία του κόσμου, κατάλαβε πως οι άνθρωποι σου πουλούν αγάπη μόνο για όσο μπορούν να κερδίζουν από σένα και, μόλις δε μπορούν πια να κερδίζουν από σένα, παίρνουν την αγάπη τους στον ώμο και φεύγουν γι' άλλες πολιτείες.
Έτσι, ο Τίμων μίσησε τους ανθρώπους και ορκίστηκε να μην έχει πια καμιά σχέση με κανέναν απ' αυτούς. Αποτραβήχτηκε σ' ένα απόμερο χωράφι και δεν ήθελε ούτε να ακουέι πια για το ον που λέγεται άνθρωπος.
Μόνο μισούσε πια, γι' αυτό και πήρε απ' τους συγχρόνους του το προσωνύμιο "Μισάνθρωπος".

Ο ιστορικός Λουκιανός μάλιστα αναφέρει μια ανέκδοτη ιστορία γι αυτόν
(το διαβάζουμε στο υπέροχο "Οι αρχαίοι είχαν την πλάκα τους" του Δημήτρη Σαραντάκου):
Κάποτε ο Τίμων ο Μισάνθρωπος κατέβηκε στην Εκκλησία του Δήμου και είπε τα εξής στους έκπληκτους συμπολίτες του:
«Άνδρες Αθηναίοι, όπως ξέρετε στο χτήμα που έχω στους πρόποδες του Υμηττού, υπάρχει μια συκιά, που χρησίμεψε ως τώρα σε πολλούς για να κρεμαστούν. Επειδή σκοπεύω να χτίσω μια καλύβα εκεί και θα κόψω αυτή τη συκιά θα ήθελα να ειδοποιήσω όσους έχουν σκοπό να αυτοκτονήσουν, να το κάνουν σύντομα, πριν κόψω το δέντρο».

Λέγεται μάλιστα ότι πέθανε από γάγγραινα, επειδή δεν άφηνε γιατρό να πλησιάσει να του γιατρέψει ένα ασήμαντο τραύμα!
Έτσι, ο Τίμων ο Μισάνθρωπος έμεινε ως στερεότυπη, σχεδόν επιθεωρησιακή, φιγούρα για τραγωδούς και κωμωδιογράφους.
Κεντρικό θέμα έχει υπάρξει στον κλασικό "Δύσκολο" του κωμωδιογράφου Μενάνδρου αλλά και στον "Τίμωνα τον Αθηναίο" του Σαίξπηρ.
(Και παραλλαγές του, με άλλο βέβαια όνομα, μπορούμε να βρούμε πλείστες όσες κωμωδίες και δράματα- θα έλεγα ακόμη και το ρόλο του Ορέστη Μακρή στη θρυλική "Κάλπικη Λίρα").

Το ερώτημα είναι: υπάρχει ο Τίμων ο Μισάνθρωπος στις μέρες μας;
Τα μάτια μου λένε πως, ναι, υπάρχει.

Να χύνατε έξω κύριε

Το Συμβούλιο της Επικρατείας εκρινε αντισυνταγματικά τα "προνόμια" των πολυτέκνων στην εισαγωγή των τέκνων τους στα ΑΕΙ. Ορθά έκρινε το ΣτΕ, δε γίνεται να εισάγονται τα μούλικα των πολύτεκνων με ευνοϊκότερους όρους από τα παιδιά των ολιγότεκνων. Δηλαδή αυτοί που ελέγχουν το κορύφωμα της ηδονής τους και εκσπερματίζουν υπαιθρίως είναι μαλάκες;

Καλό μεν το μέτρο, είναι όμως μισό. Εξίσου αντισυνταγματικά είναι τα προνόμια των ΑμεΑ και άλλων προνομιούχων. Εξίσου αντισυνταγματικά και τα επιδόματα. Άκου επιδόματα. Ο κόσμος πεινάει και θα πλερώνουμε επιδόματα; Για να πάει μπροστά ο τόπος πρέπει να επέλθει ισότητα σε όλους. Κι όταν λέμε ισότητα θα πει προς τα κάτω. Ισότητα με τον τελευταίο. Τι να κάνουμε; Είναι πτωχό το κράτος μας, ειδάλλως θα μοίραζε απλόχερα σε όλους. Τα ψιχία που διαθέτει, ας τα διαθέσει για την Ανάπτυξη και τις Επενδύσεις, μεγάλη η Χάρη τους. Όταν έρθει η Ανάπτυξη, όταν μπούμε στην ΕΟΚ θα χεστούμε στο εκιού και θα φάμε όλοι καλά.

Τώρα, πέρα από τις μπούρδες, οφείλω να ομολογήσω ότι πιστεύω πως το ΣτΕ καλά κάνει και χαρακτηρίζει συνταγματικά τα μνημόνια και αντισυνταγματικά τα εναπομείνοντα ρινίσματα προνομίων.
Διότι το σύνταγμα δεν είναι τίποτ' άλλο από ένα γυαλιστερό κωλόχαρτο της αστικής τάξης. Κωλόχαρτο με άρθρα, για να σκουπίζει καλύτερα.
Φιλολαϊκό σύνταγμα θα υπάρξει μόνο με άλλη εξουσία.

έγραψε ένας στρατολάτης