Ο σουρεαλισμός της επανεκκίνησης

*Του Κώστα Τζίχα

Στη μέση μιας επικίνδυνης πανδημίας για την οποία κλειστήκαμε στα σπίτια μας πάνω από δύο μήνες, για την οποία παρέλυσε κάθε οικονομική και κοινωνική δραστηριότητα, ΞΑΦΝΙΚΑ ως διά μαγείας όλα άλλαξαν. Σα να μη συνέβη τίποτα, με τα κυβερνητικά στελέχη να δίνουν τον βηματισμό, πιάσαμε το νήμα από κει που το είχαμε αφήσει.

Ποιος κορονοϊός και κουραφέξαλα;!!!.

Χωρίς προφυλάξεις, χωρίς αποστάσεις και μέσα προστασίας, με μπόλικη διάθεση να πείσουμε ότι όποιος μας επισκεφθεί θα είναι απρόσβλητος (και μεις μαζί), ριχτήκαμε στην ανασυγκρότηση, συνθέτοντας με την πρακτική μας και την κυβερνητική καθοδήγηση ένα πραγματικά σουρεαλιστικό τοπίο.
   
Συνάξεις σε κατάμεστες κλειστές αίθουσες, ομαδικές δραστηριότητες σα να μην τρέχει τίποτα, εικόνες «πατείς με - πατώ σε» για έναν καφέ στο πόδι, σούπερ μάρκετ όπου τα τετραγωνικά και συνεπώς η αναλογία σε πελάτες έχουν γίνει λάστιχο. Οι εικόνες στα τοπικά μέσα ενημέρωσης είναι αδιάψευστοι μάρτυρες.

“Μες στην κανονικότητα…” – Ο Μητσοτάκης ειρωνεύεται απολυμένους διαδηλωτές στη Θεσσαλονίκη (VIDEO)

27-05-2020

Στο σχόλιό του υπολανθάνει το γνωστό δεξιό στερεότυπο ότι οι εργαζόμενοι διαδηλώνουν από “χόμπι” ή από “επαναστατική γυμναστική”, αλλά και η δυσφορία του πρωθυπουργού που ο κόσμος, με τους περιορισμούς που επιβάλλει η πανδημία, αρχίζει και πάλι να διεκδικεί δυναμικά τα δικαιώματά του και στο δρόμο.

Κατιούσα
 

Πώς διακρίνεται ένας πρωθυπουργός που αφουγκράζεται τα προβλήματα του λαού; Μα προφανώς όταν ειρωνεύεται τις κινητοποιήσεις του, αφού πρώτα οι υποτακτικοί του έχουν αποτύχει να τους αποτρέψουν εξαρχής. Το πράγμα γίνεται ακόμα χειρότερο αν σκεφτεί κανείς ότι πρόκειται για ανθρώπους απολυμένους, που αγωνιούν για το μέλλον τους. Πρόκειται για εργαζόμενους στην καθαριότητα του δήμου Θεσσαλονίκης, με τους οριστικούς πίνακες της 3Κ/2018 του ΑΣΕΠ, οι οποίοι όμως,  μετά τις «αιτήσεις θεραπείας» είτε έχασαν τη δουλειά τους είτε μετακινήθηκαν σε άλλους δήμους. Έτσι διεκδικούν την παραμονή τους στην εργασία τους.

Κάλλιο πέντε...

Η αποκάλυψη της εφημερίδας «Guardian» δίνει μια νέα διάσταση στη διαχείριση των πανδημιών όπου το κριτήριο «κόστους - οφέλους» για το κεφάλαιο δεν εκθέτει μόνο σε κίνδυνο την υγεία και τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων στην εκδήλωση της πανδημίας, αλλά στερεί την κοινωνία και από προληπτικά μέσα, που θα μπορούσαν να περιορίσουν ή και να αναστείλουν τη ζημιά από τους επικίνδυνους ιούς. Σύμφωνα λοιπόν με το δημοσίευμα της εφημερίδας, οι μεγαλύτερες φαρμακοβιομηχανίες διεθνώς απέρριψαν προ ετών σχέδιο χρηματοδότησης από την ΕΕ για την επίσπευση της έρευνας πάνω στην παρασκευή και δοκιμή εμβολίων για τους κορονοϊούς, επειδή θα τους απέφερε λιγότερα κέρδη από την έρευνα και ανακάλυψη φαρμάκων για διαφόρους τύπους καρκίνων. Κανείς δεν αμφιβάλλει βέβαια ότι το κίνητρο της ΕΕ να χρηματοδοτήσει μια τέτοια έρευνα ήταν να ενισχύσει τις φαρμακοβιομηχανίες μπροστά στο υπαρκτό ενδεχόμενο μιας πανδημίας κορονοϊού, που θα μπορούσε ταυτόχρονα να προσφέρει πλεονέκτημα στον παγκόσμιο ανταγωνισμό, αν η έρευνα προχωρούσε και έφτανε κοντά στην παρασκευή εμβολίου. Οι φαρμακοβιομηχανίες όμως επέλεξαν τότε να απαιτήσουν κονδύλια για την έρευνα πάνω στα αντικαρκινικά φάρμακα, με κριτήριο τη μεγαλύτερη ζήτηση στην αγορά. Δηλαδή «κάλλιο πέντε και στο χέρι, παρά δέκα και καρτέρι» για τα μονοπώλια του Φαρμάκου, που βλέπουν πιο προσοδοφόρο τον καρκίνο που θερίζει, παρά μια πανδημία, όποτε και αν προκύψει...

Ελληνική πρωτοβουλία για απονομή του βραβείου Νόμπελ Ειρήνης στους Γιατρούς της Κούβας

Κούβα: Μια πατρίδα για όλον τον κόσμο — Ελληνική πρωτοβουλία μέσω του Facebook, ζητά την απονομή του βραβείου Νόμπελ Ειρήνης για την Κουβανική Ιατρική Ταξιαρχία «Henry Reeve», η οποία τείνει χέρι ιατρικής βοήθειας στους λαούς όποτε τη χρειάστηκαν, βασισμένη στις αρχές της έμπρακτης αλληλεγγύης και του ανθρωπισμού

Σε εποχές που οι υπερδυνάμεις χτίζουν τείχη, η Κούβα χτίζει γέφυρες και υποστηρίζει τους λαούς των κρατών που έχουν ανάγκη, χωρίς καμμιά διάκριση και προσφέρει απλόχερα την αλληλεγγύη της, στον κατ’ εξοχήν τομέα που προστατεύει την ανθρώπινη ζωή, στην Ιατρική.



Η Ελληνική αυτή πρωτοβουλία, από τιην 1η του Απρίλη που δημιουργήθηκε ως ομάδα στο Facebook αριθμεί περισσότερα από 14.700 μέλη, αριθμός που αυξάνεται και συμμετέχουν δεκάδες σελίδες, που υποστηρίζουν θερμά την πρόταση.

Εκεί που μας χρωστούσαν...

Σε πρόσφατη συνέντευξη που έδωσε σε εφημερίδα, ο ιδιοκτήτης μίας από τις μεγαλύτερες αλυσίδες σούπερ μάρκετ της χώρας σχολίαζε ως εξής τη μεγάλη αύξηση των κερδών του κλάδου στις μέρες της πανδημίας: «Παρατηρήθηκε άνοδος στις πωλήσεις των σούπερ μάρκετ, κάτι που ήταν αναμενόμενο, έτσι όπως εξελίχθηκε η κατάσταση. Αυτό είναι, όμως, το προφανές. Κάτι που δεν είναι προφανές, είναι η παράλληλη μεγάλη αύξηση των εξόδων»!

Και εξηγεί, ζητώντας προφανώς ...«κατανόηση»: «Σκεφθείτε ότι έπρεπε άμεσα να γίνουν κινήσεις για την κάλυψη των αναγκών στα καταστήματα, να γίνουν προσλήψεις για να καλυφθούν κενά που δημιουργήθηκαν σε εκατοντάδες θέσεις εργασίας λόγω αδειών ειδικού σκοπού ή αδειών εργαζομένων που ανήκουν σε ομάδες υψηλού κινδύνου. Αυτά, σε περίοδο κατά την οποία οι ανάγκες των καταστημάτων αυξήθηκαν και μάλιστα έπρεπε να λειτουργούν κάτω από ειδικούς κανόνες και με τήρηση μέτρων προστασίας».

Συνεχίζοντας την κλάψα, έλεγε ότι «για αυτά τα μέτρα έχουμε δαπανήσει μέχρι τώρα ποσό 2 εκατομμυρίων ευρώ σε υλικά για την προστασία των εργαζομένων (!) όπως μάσκες, αντισηπτικά, ασπίδες προστασίας για το πρόσωπο, σήμανση με αυτοκόλλητα δαπέδου στα καταστήματα έτσι ώστε να τηρούνται οι σωστές αποστάσεις κ.ά.».

Με παλιά υλικά

  Πηγή: Eurokinissi

«Πριν αλέκτορα φωνήσαι», η κυβέρνηση διά στόματος του πρωθυπουργού διαμηνύει την απόφασή της να «τρέξει» από κει που άφησε το νήμα των αναδιαρθρώσεων στην Υγεία, κλιμακώνοντας την πολιτική της εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης.

Το «Νέο Εθνικό Σύστημα Υγείας, το ΝΕΣΥ», το οποίο εξαγγέλλει, θα είναι φτιαγμένο με παλιά υλικά, πάνω στην ίδια χρεοκοπημένη πολιτική που δοκίμασε ο λαός πριν και στη διάρκεια της πανδημίας.

Αυτή η πολιτική ευθύνεται για το σημερινό άθλιο σύστημα Υγείας, τους εξουθενωμένους, κακοπληρωμένους και ελάχιστους εργαζόμενους, με το 20% εξ αυτών να μετράει μέρες ή μήνες πριν την απόλυση. Και με το λαό να βρίσκεται για μήνες στο «περίμενε» για τα αυτονόητα: Ενα ιατρικό ραντεβού, εξετάσεις, διάγνωση, θεραπεία, φάρμακα.