Αφήστε ήσυχη την Κούβα κ. Τσίπρα

 

Αφήστε ήσυχη την Κούβα κ. Τσίπρα

Γράφει ο Νίκος Μόττας* //

Πριν από δύο ακριβώς βδομάδες υποδέχονταν μετά βαϊων και κλάδων, με χαμόγελα και ύμνους, τον απερχόμενο πρόεδρο των ΗΠΑ- υπεύθυνο για «σφαγεία» σε Λιβύη, Υεμένη, Ουκρανία και Συρία- Ομπάμα στην Αθήνα, απαγορεύοντας τις λαϊκές διαδηλώσεις μέσα σε κλίμα αστυνομοκρατίας. Χθες, φορώντας τη μάσκα του «επαναστάτη», ταξίδεψε στην Αβάνα προκειμένου να πάρει μέρος στη μεγάλη εκδήλωση για τον Φιντέλ Κάστρο – του «μεγάλου ηγέτη, που ενέπνευσε όχι μόνο τον κουβανικό λαό και τους λαούς της Λατινικής Αμερικής, αλλά και την επαναστατική φλόγα σε όλον τον κόσμο» όπως ο ίδιος δήλωσε.

Αυτός είναι ο Αλέξης Τσίπρας και η «αριστερά» που εκπροσωπεί. Από τη μια πρωτοπόρος στις ιμπεριαλιστικές λυκοσυμμαχίες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, τα συμφέροντα των οποίων η συγκυβέρνηση του υπηρετεί στο ακέραιο, και από την άλλη τζάμπα «επαναστάτης» και «αντι-ιμπεριαλιστής» στις πλάτες της σοσιαλιστικής Κούβας. Και λέμε στις πλάτες της Κούβας, διότι μόνο ως κακόγουστο σόου μπορεί να εκληφθεί η παρουσία του πρωθυπουργού στο νησί της Επανάστασης.

Aleida Guevara: "Η Κούβα δικτατορία; Ποια δικτατορία εκπαιδεύει τον λαό της να είναι αλληλέγγυος προς άλλους λαούς;"

H Aleida, κόρη του θρυλικού επαναστάτη Ernesto Guevara, η οποία είναι γιατρός και ειδικεύεται στην παιδιατρική, σε πρόσφατη συνέντευξη της στο RT, δήλωσε ότι οι δυτικές χώρες, οι οποίες συνδέουν την Κούβα με μια δικτατορία, δεν έχουν ιδέα τι είναι μια δικτατορία.

"Ποιος δικτάτορας ενδεχομένως θα ενδιαφερόταν για μια χώρα υγιή, η οποία θα παρείχε εντελώς δωρεάν σε όλους τους κατοίκους της ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε όλα τα επίπεδα;", είπε η Aleida.

"Ποια δικτάτορα ανησύχησε ποτέ για την εκπαίδευση των ανθρώπων της; Ποιος δικτάτορας θα ήθελε τον λαό του μορφωμένο και θα επέτρεπε την δωρεάν παροχή εκπαίδευσης στην χώρα του; Γιατί όσο πιο μορφωμένος είναι ο λαός, τόσο πιο ελεύθερος. Όλη την ώρα - όλα αυτά τα χρόνια, η κυβέρνησή μας, το κράτος μας προσπαθεί να αυξήσει το μορφωτικό επίπεδο του λαού. Μην συνδυάζετε λοιπόν αυτή την επιθυμία του να ανεβεί το πολιτιστικό επίπεδο του λαού μας με την απλή σκέψη του ότι είναι μια δικτατορία."

Στην μέγγενη των ανταγωνισμών

Από τις συνομιλίες Ανασταδιάδη - Ακιντζί στο Μοντ Πελεράν 

 

Πλευρές των συνομιλιών, που αποκαλύπτονται τις τελευταίες μέρες, επιβεβαιώνουν ότι για τις ισχυρές καπιταλιστικές δυνάμεις, κριτήριο διευθέτησης (ή μη) του Κυπριακού είναι το καθεστώς που εξυπηρετεί αποτελεσματικότερα τα στρατιωτικοπολιτικά και επιχειρηματικά τους σχέδια στην περιοχή.

Αυτό που αναμφίβολα ξεχωρίζει είναι η κινητικότητα που αναπτύσσουν οι ΗΠΑ σε όλα τα επίπεδα, ξεπερνώντας οποιονδήποτε άλλον στις πιέσεις, για να επαναληφθούν οι συνομιλίες και να υπάρξει άμεσα συμφωνία.

Μάλιστα, Αμερικανοί παράγοντες, που σχετίζονται με τη διαπραγμάτευση, προειδοποιούν ακόμα και για «δυσάρεστες εκπλήξεις», αν δεν υπάρξει άμεσα συμφωνία, αναπαράγοντας τις απειλές της Τουρκίας για προσάρτηση των Κατεχομένων.

Κι άλλοι «παίχτες» όμως παρεμβαίνουν στο Κυπριακό, όπως η Ρωσία, η Μ. Βρετανία ανάλογα με τη γεωπολιτική τους ισχύ και το βαθμό που εμπλέκονται στη διαπραγμάτευση, ενώ αυτό βρίσκεται - όπως είναι φυσικό - στο επίκεντρο του ανταγωνισμού ελληνικής και τουρκικής αστικής τάξης. Καθένας από αυτούς προωθεί ιδιαίτερα και ανταγωνιστικά συμφέροντα, σε μια περιοχή με μεγάλη ρευστότητα.

ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

    Η εκδήλωση για τον Κομαντάντε Φιντέλ Κάστρο στην πλατεία της Επανάστασης

Ο θάνατος του Φιντέλ Κάστρο έδωσε την ευκαιρία στους φανερά αντικομμουνιστές να ξαναθυμηθούν τη μυθολογία για αιμοσταγή κομμουνιστικά καθεστώτα χωρίς ελευθερίες και δικαιώματα και ανάλγητους δικτάτορες, ενώ στους αριστερούς, που με …καλή πρόθεση πιστεύουν πως θα μετασχηματιστεί ο καπιταλισμός από την καλή διάθεση της άρχουσας τάξης, να επιδείξουν την πίστη τους σε μια επανάσταση σαν χειρονομία ηρωική ενάντια  σ’ ένα πνεύμα συντήρησης αποστεωμένο σε μια σειρά λέξεων και δογμάτων, υπόθεση της νιότης που τελειώνει μαζί της (όρα Τσίπρα, Διαμαντοπούλου κλπ.) Σκέφτεται κανείς πως αυτή η αντιμετώπιση, -νοσταλγία για μια επαναστατικότητα που της δίνουν τη μορφή ενός ακίνδυνου φαντάσματος για το καπιταλιστικό σύστημα- καταλήγει πιο εχθρική από δηλώσεις έμπλεες αντικομμουνισμού  και με φανερή την πρόθεση να απαξιώσουν  τον επαναστάτη. Γιατί όλοι ετούτοι δεν θέλουν παρά να οικειοποιηθούν στοιχεία ενός επαναστατικού παρελθόντος δίνοντας την εντύπωση ότι αλλάζουν την πραγματικότητα για να εδραιωθεί ξανά συγκολλημένη και με νέα ιδεολογικά στοιχεία η παλιά τάξη, που ακριβώς ο Κάστρο στην Κούβα ανέτρεψε. Γιατί η επανάσταση στην οποία ηγήθηκε δημιούργησε την   «πρώτη Λαοκρατική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Λατινικής Αμερικής», όπως ο ίδιος ο Κάστρο την χαρακτήρισε, ενώ ο ίδιος είχε δηλώσει «Είμαι μαρξιστής-λενινιστής και θα είμαι μαρξιστής-λενινιστής μέχρι την τελευταία μέρα της ζωής μου».