ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΙΚΑ – OAEE – ΔΗΜΟΣΙΟΥ – ΠΟΣΕ ΟΑΕΕ – ΕΛΤΑ – ΟΣΕ –– ΝΑΤ– Π.Σ.Σ. ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ – ΠΕΤΟΜ-ΤΕΕ

 ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΠΟΙΟ ΜΑΖΙΚΑ - ΠΟΙΟ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ - ΑΔΙΑΚΟΠΑ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ

Στον νέο σφαγιασμό που η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ετοιμάζει για τις πενιχρές συντάξιμες αποδοχές μας με τον νόμο «Κατρούγκαλου», την μείωση του αφορολόγητου, την περικοπή των οικογενειακών μας επιδομάτων, την οριστική αφαίρεση του ΕΚΑΣ, την κατακρεούργηση των συντάξεων χηρείας.

Απαντάμε με νέες Πανελλαδικές  Πανσυνταξιουχικές συγκεντρώσεις. 

Στην Αθήνα, ημέρα Τρίτη 20.11.18 και ώρα 11 πμ στην πλατεία Κλαυθμώνος για τους συνταξιούχους από την Αττική,  Στερεά Ελλάδα, Πελοπόννησο, Νησιά.

ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 19/11/18 ΚΑΙ ΩΡΑ 11 Π.Μ. ΣΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ για την ΘΕΣΣΑΛΙΑ-ΗΠΕΙΡΟ-ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ και ΘΡΑΚΗ

ΝΑ ΜΗΝ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ ΣΤΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΕΙ ΤΙΣ ΝΕΕΣ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΕΣ ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ 4387/16. ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ ΟΤΙ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΑΦΑΙΡΕΣΕΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ. ΝΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΗΜΑΓΩΓΙΑ ΤΗΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΣΤΟΧΟ ΣΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ.

Να απορρίψουμε την ψεύτικη προπαγάνδα τις κυβέρνησης, τα ψέματα και τις μισές αλήθειες που καλλιεργεί τον εφησυχασμό  έχοντας κατά νου τις εκλογές. Την κάλπικη, ψεύτικη αντιπαράθεση με την αξιωματική αντιπολίτευση και τα κόμματα που προηγούμενα κυβέρνησαν και όλοι μαζί μας έχουν τσακίσει. Την αλήθεια όσα παραμύθια και να λένε δεν μπορούν να την κρύψουν. Μαζί ψήφισαν το 3^ο μνημόνιο και τα μέτρα για τις νέες περικοπές.  

Με όπλο τον αγώνα μας να μην τους αφήσουμε να εφαρμόσουν το νέο σε βάρος μας έγκλημα.

Μπορούμε να τους σταματήσουμε και να αποκρούσουμε το νέο σε βάρος μας έγκλημα συμμετέχοντας αποφασιστικά, μαζικά στον αγώνα.

Κι εγένετο το «κρέας – ψάρι»!

  Μετά το κοινό ανακοινωθέν κυβέρνησης – Εκκλησίας αλλά και τις δηλώσεις των Τσίπρα – Ιερώνυμου, είναι φανερό ότι και ο διαχωρισμός των σχέσεων Κράτους – Εκκλησίας υπάγεται πλέον στην κατηγορία των ζητημάτων που η πολιτική απάτη τα έχει μετατρέψει σε ανέκδοτα. 

Όπως εκείνο το «φεύγουν οι βάσεις» που… μένουν καθώς φυσικά και το πιο πρόσφατο που βαφτίζει «τέλος των Μνημονίων» την διαιώνιση των Μνημονίων.

  Επί του πιεστηρίου, λοιπόν, μετά και τις ανακοινώσεις των δύο πλευρών (εδω):

α) Η κυβέρνηση ενώ ισχυρίζεται ότι καταργεί την έννοια του κληρικού – δημοσίου υπαλλήλου, εντούτοις δεσμεύεται ότι το κράτος αναλαμβάνει εσαεί το βάρος της μισθοδοσίας των κληρικών που, όμως, δεν θα καταβάλλεται πλέον ως μισθός στους κληρικούς, αλλά που το Κράτος αναλαμβάνει να το καταβάλλει εσαεί στην Εκκλησία με τη μορφή επιδότησης. Πρόκειται, δηλαδή, για λαμπρή εφαρμογή του «θαύματος» που βαφτίζει το «κρέας – ψάρι» (κοινό ανακοινωθέν, παράγραφος 4)…

Η νοθεία και η απάτη στο συνέδριο του Εργατικού Κέντρου δεν θα περάσουν

Ανακοίνωση για το 33ο Συνέδριο του ΕΚΘ που ξεκινά αύριο

«Ακόμη μια επιχείρηση νοθείας και απάτης εξελίσσεται ενόψει του 33ου Συνεδρίου του ΕΚ Θεσσαλονίκης», που ξεκινά αύριο, καταγγέλλει η «Εργατική Ενότητα» Θεσσαλονίκης (ο συνδυασμός των συνδικαλιστών που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ).

Οπως επισημαίνει, η πλειοψηφία της διοίκησης του ΕΚΘ, «που τη συγκροτούν με μοιρασμένους ρόλους η ΠΑΣΚΕ, η ΔΑΚΕ και η ΕΑΚ (ΣΥΡΙΖΑ), οργανώνει για μια ακόμη φορά τη νοθεία και την απάτη. Δυστυχώς γι' αυτούς οι ταξικές δυνάμεις στο ΕΚΘ που συσπειρώνονται στο ψηφοδέλτιο της "Εργατικής Ενότητας", τους έπιασαν με τη γίδα στην πλάτη.

Πιο συγκεκριμένα, αναφέρουμε ορισμένα παραδείγματα:

Για την αντισοβιετική “Αριστερά”!

Οι αυτοαποκαλούμενες «αντικαπιταλιστικές»-«αριστερές» δυνάμεις που απορρίπτουν συλλήβδην το σοβιετικό καθεστώς, που αρνούνται τα τεράστια κοινωνικά επιτεύγματά του –συνυφασμένα με τις νέες μορφές ιδιοκτησίας και σχέσεις παραγωγής που εγκαθιδρύθηκαν– τον κρίσιμο ρόλο του στους μεγάλους απελευθερωτικούς αγώνες (αντι-φασιστικούς, αντι-αποικιακούς, αντι-ιμπεριαλιστικούς, αντι-καπιταλιστικούς) των εργαζομένων ανά τον κόσμο, που δεν αναγνωρίζουν καμία βάση υπεράσπισής του (με όποια στοιχεία αναγκαίας –αυστηρής, σφοδρής– κριτικής στις αντιφάσεις του, στις παλινωδίες και υποχωρήσεις των ηγεσιών του), διαστρεβλώνουν με άθλιο τρόπο τις βασικές ταξικές διαχωριστικές γραμμές και μέτωπα που σημάδεψαν τον 20ο αιώνα, απαξιώνουν την τεράστια κοινωνική πρόοδο που επιτεύχθηκε χάρη, οπωσδήποτε, και στην αποφασιστική συμβολή της ΕΣΣΔ, και εν τέλει de facto υπηρετούν την προωθούμενη από όλο τον συρφετό των αστικών δυνάμεων της ιμπεριαλιστικής Ε.Ε. πολιτική ταύτισης του σοβιετικού σοσιαλισμού με το φασισμό. Πολιτική η οποία κάτω από το κάλυμμα του ιδεολογήματος περί ολοκληρωτισμού, αποσκοπεί στην ταύτιση της αναγκαίας (αναπόφευκτα εκτενούς στις συνθήκες του σοβιετικού εγχειρήματος) επαναστατικής βίας για την αλλαγή των σχέσεων ιδιοκτησίας προς όφελος της κοινωνικής πλειοψηφίας-του εργαζόμενου λαού με τη βία του φασισμού, δια της οποίας η κοινωνική μειοψηφία-η τάξη των εκμεταλλευτών επέβαλε την εξουσία της στους εργαζόμενους, στρατεύοντάς τους σε ληστρικούς, κατακτητικούς πολέμους εναντίον άλλων λαών.

 

Η ταύτιση της βίας που άσκησε το σοβιετικό καθεστώς (στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων εναντίον των εκμεταλλευτικών ταξικών δυνάμεων στο εσωτερικό και εξωτερικό, καθώς και εναντίον των ποικίλων πολιτικών-ιδεολογικών υπηρετών τους και κοινωνικών συμμάχων τους) με τη βία του φασισμού αποτελεί σε κάθε περίπτωση εγχείρημα απονομιμοποίησης της επαναστατικής βίας των καταπιεσμένων εναντίον των αφεντικών τους και, εν τέλει, των αγώνων τους για κοινωνική χειραφέτηση.

Δεδομένου μάλιστα ότι τα τυπικά χαρακτηριστικά και οι αντιφάσεις του σοβιετικού σοσιαλισμού δεν ήταν αποτέλεσμα απλώς κάποιων τυχαίων-προσωπικών επιλογών των ηγεσιών του, αλλά εξέφραζαν κατ’ ουσίαν τις αναπόφευκτες αντιφάσεις των σοσιαλιστικών-κομμουνιστικών κοινωνικών σχέσεων σε συνθήκες αναπόδραστης διατήρησης του υποδουλωτικού καταμερισμού εργασίας, η συλλήβδην άρνηση του σοβιετικού καθεστώτος (της κοινωνικής προόδου που επέτυχε στο πλαίσιο των δεδομένων αντιφάσεών του) κλείνει το δρόμο στην κατανόηση των αντικειμενικών δυσκολιών και προβλημάτων που χαρακτηρίζουν τη διαδικασία σοσιαλιστικού-κομμουνιστικού μετασχηματισμού της εργασίας, στην ανίχνευση των προϋποθέσεων και δυνατοτήτων που επιτρέπουν την υπέρβασή τους. Μια τέτοια στάση μετατρέπει τελικά τη σοσιαλιστική-κομμουνιστική θεωρία σε ασκήσεις επαναστατικού βερμπαλισμού (των οποίων βρίθουν δυστυχώς τα ποικίλα τμήματα του αντικαπιταλιστικού κινήματος), που συχνά δεν αποτελούν τίποτε περισσότερο από ουτοπικές ονειροπολήσεις.

 

ByΦιλιππος Ανθης Φιλιππος Ανθης

«Μνημείο» στήριξης του κεφαλαίου

   Πηγή: Eurokinissi

Μια ατελείωτη λίστα δεκάδων σελίδων, με τα «έργα και τις ημέρες» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, δόθηκε τη Δευτέρα στη δημοσιότητα από το υπουργείο Οικονομίας, εν είδει «απολογισμού» για το πώς «η αναπτυξιακή στρατηγική γίνεται πράξη».

Πρόκειται για μια λίστα - αληθινό «μνημείο» για τα όσα η κυβέρνηση αυτή έχει καταφέρει για λογαριασμό του κεφαλαίου, υιοθετώντας ένα προς ένα όλα τα μέτρα που έχουν καταδείξει οι επιχειρηματικοί όμιλοι, ως απαραίτητα για τη θωράκιση της κερδοφορίας τους και την προσέλκυση ξένων επενδύσεων.

Στις σελίδες αυτού του «απολογισμού» μπορεί να βρει κανείς κάθε πιθανό και απίθανο πεδίο όπου το αστικό κράτος γίνεται «αρωγός» στην επιχείρηση ανάκαμψης της καπιταλιστικής κερδοφορίας.

Φίλε Συριζαίε γιατί μας αφήνεις στα σκοτάδια;

Μετά την πρωτοδεύτερη φορά αριστερά, μάλλον χρειάζεται να αναθεωρήσω την άποψή μου για το τι είναι «αριστερό» και τι όχι. Και χρειάζομαι τη βοήθειά σου.

Επειδή είσαι ρε παιδί μου αριστερός και μάλιστα σύγχρονος, όχι τίποτα δογματικός.

 

Πες μου λοιπόν εσύ: Τελικά τι είναι αριστερά;

• Αριστερά είναι να έχεις την ίδια στρατηγική με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ; Μια στρατηγική που τη λένε «ΕΕ και ευρώ» και «ανήκουμε στη δύση»;
• Αριστερά είναι να ψηφίζεις μαζί τους το 3ο μνημόνιο;
• Αριστερά είναι να κάνεις μόνο ό,τι σου επιτρέπουν οι Βρυξέλες και οι Νέες Υόρκες (το περιβόητο … «εφικτό» κι ο «ρεαλισμός»);
• Αριστερά είναι να κάνεις κυβέρνηση με την ακροδεξιά;
• Αριστερά είναι να μη καταργείς ούτε ένα νόμο των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, αλλά να δικαιώνεις όλα τους τα μνημόνια, αφού:

Μακριά από την ουσία

Οταν στον σκυλοκαβγά ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ μπαίνει και η ...φάτνη με τον εορτασμό των Χριστουγέννων, καταλαβαίνει κανείς πόσο μεγάλη είναι η δυσκολία να βρουν ουσιαστικό πεδίο αντιπαράθεσης οι δύο πόλοι του αστικού πολιτικού συστήματος. Η αφορμή ήταν άλλη μια αντιδραστική τοποθέτηση του Μ. Βορίδη σχετικά με τη συνταγματική αναθεώρηση, τα ζητήματα της θρησκείας και τον «φόβο» του βουλευτή της ΝΔ μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ «απαγορεύσει τα Χριστούγεννα» (!) Η αντιπαράθεση αυτή δείχνει, από τη μία, τον ξεπεσμό των ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ και, από την άλλη, τον στόχο που έχουν να εγκλωβίσουν σε θολά νερά εργατικές - λαϊκές δυνάμεις. Η ΝΔ παίζει το γνωστό παιχνίδι, προσάπτοντας στον ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηριστικά που δεν έχει και παρουσιάζοντάς τον σαν μια δήθεν ριζοσπαστική δύναμη. Και, από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ βολεύεται σε αυτή την αντιπαράθεση, παρουσιάζοντας τις θέσεις του ως «προοδευτικές» και «αριστερές», την ίδια στιγμή που οι προτάσεις του π.χ. για τα ζητήματα της θρησκείας είναι πίσω από το υπερώριμο αίτημα για πλήρη διαχωρισμό Εκκλησίας και κράτους. Βεβαίως, ενώ δεν χάνουν την ευκαιρία να αξιοποιήσουν κάθε πρόσχημα για να τσακωθούν, ταυτόχρονα ομονοούν στην ανάγκη το Σύνταγμα να θωρακίζει ακόμα περισσότερο τη λεγόμενη «σταθερότητα» του πολιτικού συστήματος, δηλαδή την απρόσκοπτη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής των αστικών κυβερνήσεων, ανεξάρτητα από τις εναλλαγές τους. Κι αυτό πρέπει να αποτελέσει ένα από τα βασικά κριτήρια για τους εργαζόμενους, γύρω από τη συνταγματική αναθεώρηση, καθώς φανερώνει την αποφασιστικότητα των αστικών κομμάτων να τσακίσουν ακόμα περισσότερο τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, είτε με «προοδευτικό» είτε με «συντηρητικό» μανδύα.