Γράφει ο Σφυροδρέπανος
Και ποιος μπορεί να τα εφαρμόσει καλύτερα; Αυτοί που λένε πως δεν τα πιστεύουν ή αυτοί που λένε πως τα σιχαίνονται, όπως είχε δηλώσει κάποτε ο Άδωνις (φαντάσου δηλ και να τα αγαπούσαν, τι θα γινόταν); Αυτοί που προβάλλουν μόνο την αλλαγή νομίσματος και απλώς γίνονται η άλλη όψη του νομίσματος της αστικής κυριαρχίας;
Μια ετεροδημότισσα συντρόφισσα μου έλεγε στο τηλέφωνο πως δεν αντέχει κι άλλη γιορτή της δημοκρατίας, κι οι αντοχές της δεν έχουν να κάνουν μόνο με το οικονομικό και τα κάθε άλλο παρά ευκαταφρόνητα έξοδα για το εκλογικό ταξίδι. Πόση ακόμα (τέτοια) δημοκρατία θα αντέξει στις πλάτες του ο λαός; Πόσες ακόμα κάλπες χρειάζονται για να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα για την αξία αυτών των διαδικασιών και της λαϊκής ετυμηγορίας, στα πλαίσια της αστικής δημοκρατίας; Ψήφισε αντιμνημονιακά και του βγήκε τρίτο μνημόνιο. Ψήφισε «πρώτη φορά Αριστερά» και του βγήκε μια καραμπινάτη δεξιά που εφαρμόζει όσα ούτε η παραδοσιακή Δεξιά δε θα τολμούσε να φέρει. Ψήφισε «όχι» στο δημοψήφισμα και το είδε να μετατρέπεται σε «Ναι σε όλα» προτού αλέκτωρ λαλήσει τρις.
Τι άλλο χρειάζεται για να διδαχτεί από την πείρα του; Ως πότε θα περιμένει τους άνωθεν σωτήρες και θα βασίζεται σε κάλπηκες ελπίδες; Ως πότε παλικάρια θα ζούμε στα στενά, με κάλπες, ψηφοδέλτια και με μνημόνια; Και προπαντός με το σύστημα που τα γεννάει και με την ιερή του αγελάδα, τη μεγάλη Ευρωπαϊκή ιδέα, που σημαίνει μνημόνια διαρκείας.
Όχι άλλη (αστική) δημοκρατία
Μνημόνιο με δραχμή ή με Ευρώ; Με Σύριζα ή με ΝΔ; Ή και με τους δυο μαζί; Με κάποιο μεγάλο ευρωπαϊκό μέτωπο ή με κάποιο μεγάλο Συνασπισμό –για να φτάσουμε έτσι από τον Ενιαίο Συνασπισμό μέσω Σύριζα σε μια άλλη οικουμενική και στο μεγάλο κυβερνητικό συνασπισμό;Και ποιος μπορεί να τα εφαρμόσει καλύτερα; Αυτοί που λένε πως δεν τα πιστεύουν ή αυτοί που λένε πως τα σιχαίνονται, όπως είχε δηλώσει κάποτε ο Άδωνις (φαντάσου δηλ και να τα αγαπούσαν, τι θα γινόταν); Αυτοί που προβάλλουν μόνο την αλλαγή νομίσματος και απλώς γίνονται η άλλη όψη του νομίσματος της αστικής κυριαρχίας;
Μια ετεροδημότισσα συντρόφισσα μου έλεγε στο τηλέφωνο πως δεν αντέχει κι άλλη γιορτή της δημοκρατίας, κι οι αντοχές της δεν έχουν να κάνουν μόνο με το οικονομικό και τα κάθε άλλο παρά ευκαταφρόνητα έξοδα για το εκλογικό ταξίδι. Πόση ακόμα (τέτοια) δημοκρατία θα αντέξει στις πλάτες του ο λαός; Πόσες ακόμα κάλπες χρειάζονται για να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα για την αξία αυτών των διαδικασιών και της λαϊκής ετυμηγορίας, στα πλαίσια της αστικής δημοκρατίας; Ψήφισε αντιμνημονιακά και του βγήκε τρίτο μνημόνιο. Ψήφισε «πρώτη φορά Αριστερά» και του βγήκε μια καραμπινάτη δεξιά που εφαρμόζει όσα ούτε η παραδοσιακή Δεξιά δε θα τολμούσε να φέρει. Ψήφισε «όχι» στο δημοψήφισμα και το είδε να μετατρέπεται σε «Ναι σε όλα» προτού αλέκτωρ λαλήσει τρις.
Τι άλλο χρειάζεται για να διδαχτεί από την πείρα του; Ως πότε θα περιμένει τους άνωθεν σωτήρες και θα βασίζεται σε κάλπηκες ελπίδες; Ως πότε παλικάρια θα ζούμε στα στενά, με κάλπες, ψηφοδέλτια και με μνημόνια; Και προπαντός με το σύστημα που τα γεννάει και με την ιερή του αγελάδα, τη μεγάλη Ευρωπαϊκή ιδέα, που σημαίνει μνημόνια διαρκείας.
