Οι εξόριστοι Χριστοί της Γυάρου

 

Το ξημέρωμα της 4ης Μάη - μια τέτοια μέρα, πριν από 57 χρόνια - βρίσκει τη Γυάρο γεμάτη.

Εκεί στον «Τάφο των ζωντανών», σ' αυτό το άγονο, άνυδρο ξερονήσι, με τους αρουραίους, τους σκορπιούς, τα γαϊδουράγκαθα και τον δαιμονισμένο άνεμο, 9 μίλια ανατολικά της Σύρου, που από την αρχαιότητα χρησιμοποιήθηκε ως κάτεργο και τόπος εξόντωσης αντιφρονούντων, εκεί εκτοπίζονται εκείνη τη νύχτα πάνω από 6.000 αγωνιστές. Εκτός από κομμουνιστές και όσοι θεωρήθηκαν αριστεροί ή ύποπτοι για αντίσταση κατά του στρατιωτικού καθεστώτος. Στοιβάζονται στο στρατόπεδο, ανάμεσα στις δύο στοιχειωμένες, από τα βασανιστήρια, χαράδρες.

Όλη η Κόλαση σ' ένα νησί

Αμέσως διαλύονται 280 πολιτικές, συνδικαλιστικές, πολιτιστικές, φοιτητικές κ.ά. οργανώσεις, ενώ κατάσχονται τα αρχεία και όλα τα περιουσιακά τους στοιχεία. Η διαταγή δίνεται από τον αρχηγό του ΓΕΣ Οδυσσέα Αγγελή.

Ηδη από τις 26 Απρίλη έχουν μεταφερθεί στη Γυάρο οι πρώτοι 1.350 πολιτικοί κρατούμενοι, ενώ έχουν στηθεί και 10 Εκτακτα Στρατοδικεία.

4 μέρες μετά το Πάσχα, χιλιάδες Χριστοί σταυρώνονται στο νησί του θανάτου. Σε χιλιάδες κεφάλια καρφώνονται αγκάθινα στεφάνια.

Ομως εκείνοι μπόρεσαν να αντέξουν τα πάντα. Αντεχαν με το πείσμα αυτού που ξέρει πως έχει δίκιο, με την ακλόνητη πίστη στις ιδέες τους, μπόρεσαν ακόμα και να βαδίσουν πάνω στην πιο αγριεμένη θάλασσα.

80 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ 1944 «Ιωνία», «Καισαριανή», «Κοκκινιά»...

 

Οι εφημερίδες της απελευθέρωσης στις αλύγιστες συνοικίες

 

Εφημερίδα «Η Κοκκινιά μας»

Οι εργατογειτονιές της Αθήνας, οι «συνοικίες» είχαν καταφέρει από τα τέλη του 1943, με τη μαζική τους πάλη και τα όπλα του εφεδρικού ΕΛΑΣ, να διώξουν τους κατακτητές και να κάνουν δύσκολη έως αδύνατη την παρουσία των κατακτητών και των συνεργατών τους σε αυτές. Ετσι οργανώθηκαν μεγάλες δολοφονικές επιδρομές για άμεση τρομοκράτηση του λαού που σύσσωμος αγωνιζόταν από τις γραμμές του ΚΚΕ, του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ. Οι δυνάμεις των Ράλληδων, χωροφυλακή, μηχανοκίνητο της αστυνομίας (Μπουραντάδες), Χίτες αποσκοπούσαν και στο γενικότερο χτύπημα του λαού αφού έτρεμαν την αφύπνισή του και ανησυχούσαν για την τύχη της αστικής εξουσίας και σταθερότητας την επόμενη μέρα μετά την απελευθέρωση. Την ίδια ανησυχία μοιράζονταν και οι αστικές δυνάμεις που είχαν καταφύγει στη Μέση Ανατολή τασσόμενες στο πλευρό του βρετανικού ιμπεριαλισμού.

Στο τέλος του 1943 είχε γίνει το μπλόκο στα νοσοκομεία της Αθήνας όπου νοσηλεύονταν οι ανάπηροι ήρωες του αλβανικού μετώπου. Ακολούθησαν πολλά ακόμα μπλόκα σε Ζωγράφου, Βύρωνα, Καλλιθέα, Κατσιπόδι, Παγκράτι, Δουργούτι, Αιγάλεω, Καισαριανή.

Στις 6 Μάρτη 1944 έγινε το πρώτο Μπλόκο της Κοκκινιάς, που αντιμετωπίστηκε με επιτυχία από τον εφεδρικό ΕΛΑΣ και τον λαό της συνοικίας. Στις 15 - 16 Μάρτη 1944, οι ελληνικές δυνάμεις καταστολής, υπό την κυβέρνηση Ράλλη, κάπου 2.000 χωροφύλακες με τη στήριξη των γερμανικών ναζιστικών στρατευμάτων κατοχής, έκαναν επιδρομή στις εργατογειτονιές σε Καλογρέζα, Σαφράμπολη, Ηράκλειο. Οι επιδρομείς με τη συνδρομή και ντόπιων χαφιέδων ξεχώρισαν και δολοφόνησαν δεκάδες πρωτοπόρους εργάτες, βασάνισαν, λεηλάτησαν και έκαναν πολλές συλλήψεις.