Τυφώνας

Δεκάδες χιλιάδες οι ξεσπιτωμένοι και εκατοντάδες κινδυνεύουν από πνιγμούς. Μάχες με τα λασπόνερα, ηλικιωμένοι και ανήμποροι αναμένουν με αγωνία τα σωστικά συνεργεία. Κοινό χαρακτηριστικό όλων των θυμάτων του τυφώνα «Χάρβεϊ» που πλήττει το Τέξας των ΗΠΑ είναι το εξής ένα: Φτωχολογιά... Μάλιστα, αυτοί που χτυπήθηκαν πιο άσχημα είναι οι άστεγοι και αρκετοί που ζουν σε τροχόσπιτα, όπως κάνουν πολλοί με χαμηλά εισοδήματα στις ΗΠΑ. Σε μια περιοχή γνωστή για τους «πετρελαιάδες», όπου εδρεύει ένα σημαντικό τμήμα της αστικής τάξης των ΗΠΑ, οι φτωχοδιάβολοι δίνουν μάχη για τη ζωή και τις περιουσίες τους. Και... μιας και παραμένει στην επικαιρότητα η προσπάθεια κατασυκοφάντησης του σοσιαλισμού, αυτή η καταστροφή δεν συμβαίνει (ούτε και συνέβαινε) σε κάποια κομμουνιστική χώρα. Συμβαίνει στη μητρόπολη του καπιταλισμού. Αλλωστε, η όποια σύγκριση με το πώς αντιμετώπιζε την προστασία του λαού από φυσικές καταστροφές το σοσιαλιστικό κράτος είναι συντριπτική σε βάρος του καπιταλισμού. Το καπιταλιστικό κράτος των ΗΠΑ, μάλιστα, εδώ και δεκαετίες, κάθε φορά που πλήττεται από σφοδρές κακοκαιρίες, δεν καταφέρνει να προστατέψει αποτελεσματικά τις ζωές των εργαζομένων. Και επειδή επιχειρείται ξανά να πέσει το φταίξιμο στα «ακραία καιρικά φαινόμενα», η αλήθεια που προκύπτει είναι ότι ακραία επικίνδυνος και εγκληματικός για τους λαούς είναι ο καπιταλισμός.

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟ ΠΑΛΑΪΚΟ ΣΥΛΑΛΛΗΤΗΡΙΟ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ στις 6.30 μ.μ. στην ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥ

ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ Ν. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ Αριστοτέλους 32 – Ολύμπου 77,   Τ.Κ. 546 31,   Ε.Κ.Θ.   Τηλ: 2310 237694

www.syntaxio.blogspot.com    -- --       e-mail: suntax.ika@gmail.com

 

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι Συνταξιούχοι.

Η Κυβέρνηση επιστρατεύει και πάλι το κάλπικο αφήγημα για «δίκαιη ανάπτυξη» και για «έξοδο από τα μνημόνια». Θέλει να εξασφαλίσει την συναίνεση μας, ώστε οι περικοπές των συντάξεών μας, η  κατάργηση του ΕΚΑΣ και η κατάργηση των κοινωνικών επιδομάτων να γίνουν επιδοτήσεις στις τσέπες των  «επενδυτών», για να αυγατίσουν τα κέρδη τους.

Όμως την «δίκαιη ανάπτυξη» την ζουν καθημερινά οι εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχοι, του ΙΚΑ, του Δημοσίου, των ΟΤΑ του ΟΑΕΕ των ΔΕΚΟ, που βρίσκονται  κάθε μέρα μπροστά στον «αυτόματο κόφτη», που βλέπουν τα παιδιά τους να τα συνθλίβει το «τέρας» της ανεργίας, που με βάση τα μέτρα που προετοίμασε για αυτούς η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, θα δούνε νέες περικοπές στις συντάξεις το 2019 και το 2020, με την κατάργηση του ΕΚΑΣ, της «προσωπικής διαφοράς» και την μείωση του αφορολόγητου ορίου στα 5681 ευρώ.  Θα την ζουν και μέχρι το 2022 μέσα από τα ματωμένα πλεονάσματα του 3,5% του ΑΕΠ, και όσοι ζουν, μέχρι το 2060  «συντροφιά» με τα πλεονάσματα του 2% του ΑΕΠ κάθε χρόνο, για να αποπληρωθεί το δάνειο που πήραν οι Βιομήχανοι και οι Εφοπλιστές.

Το οικονομικό θαύμα της ΕΣΣΔ επί Στάλιν

 

Το οικονομικό θαύμα της ΕΣΣΔ επί Στάλιν

 

Από atexnos

 

Γράφει ο Νίκος Μόττας //

Και τι δεν ακούστηκε, και δε γράφτηκε από τους διάφορους «σταλινολόγους» αντικομμουνιστές αυτήν την περίοδο. Από «σταλινικά εγκλήματα» μέχρι… «μισθούς Στάλιν» περιείχε ο ανιστόρητος αντικομμουνιστικός αχταρμάς των ημερών. Τι κι’ αν πέρασαν 64 χρόνια από το θάνατο του, ο σοβιετικός ηγέτης συνεχίζει να αποτελεί αντικείμενο αισχρών συκοφαντιών και ιστορικών διαστρεβλώσεων από τους απολογητές του καπιταλισμού. Με αιχμή του δόρατος τον Στάλιν, αστοί και οπορτουνιστές επιχειρούν να χτυπήσουν τον Σοσιαλισμό, να συκοφαντήσουν και να σπιλώσουν τις ιστορικές κατακτήσεις της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην ΕΣΣΔ τον 20ο αιώνα και να βάλουν εμπόδια στους σύγχρονους εργατικούς-λαϊκούς αγώνες. 

Σταχυολογώντας τα αντικομμουνιστικά μαργαριτάρια

Σκίτσο του Ι. Βάη από τον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη» της 27ης Αυγούστου 2017

Διαβάζοντας την αρθρογραφία του Σαββατοκύριακου αναφορικά με την αντικομμουνιστική υστερία των τελευταίων ημερών, εύλογα γεννιούνται ορισμένα ερωτήματα. Πόση απόσταση ας πούμε χωρίζει τον αντικομμουνισμό από το ξέπλυμα του ναζισμού - φασισμού; Πώς ουσιαστικά το ζητούμενο όλης αυτής της συζήτησης είναι η αποθέωση του καπιταλισμού, από τους απολογητές του όλων των αποχρώσεων; Πόση τελικά απόσταση χωρίζει τον αντισταλινισμό από τον αντικομμουνισμό; Γράφτηκαν άρθρα από διαφορετικές πλευρές και με αντικρουόμενους φαινομενικά στοχεύσεις, άλλα για να υπερασπιστούν τη στάση της κυβέρνησης στην υπόθεση του Ταλίν, άλλα για να την κατακρίνουν, άλλα για να εκθέσουν τους αντικομμουνιστές και άλλα για να υπερασπιστούν το «δικαίωμα» της αστικής τάξης στο χυδαίο αντικομμουνισμό. 'Oλα όμως, τελικά, οδηγούνται στο ένα και στο αυτό συμπέρασμα, το ξόρκισμα της προσπάθειας σοσιαλιστικής οικοδόμησης στον 20ό αιώνα, της ουσίας δηλαδή της Οxτωβριανής Επανάστασης, της μεγαλύτερης και σημαντικότερης προσπάθειας στην ιστορία της εργατικής τάξης να έχει το δικό της κράτος, να φτιάξει τη δική της κοινωνική οργάνωση, τη σοσιαλιστική - κομμουνιστική. Άλλοι ανοιχτά, άλλοι συγκαλυμμένα. Άλλοι ζητώντας όρκους πίστης στην αστική εξουσία και την καπιταλιστική οικονομία, άλλοι δίνοντας τέτοιους όρκους και υποστηρίζοντας ότι έτσι θα εξυπηρετηθεί καλύτερα χωρίς λάθη και στρεβλώσεις η υπόθεση της κοινωνικής αλλαγής. Όχι απλά για να ξεμπερδέψουν με το παρελθόν, αλλά κυρίως με το μέλλον, δηλαδή με την πάλη της εργατικής τάξης και των σύμμαχων της κοινωνικών δυνάμεων να ανατρέψει το σημερινό σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα που γεννά πολέμους, φτώχεια, που στηρίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, να αποδεχτεί ως αιώνιο και αμετάβλητο το σύστημα της καπιταλιστικής οικονομίας και της αστικής εξουσίας. Ας δούμε ορισμένα παραδείγματα...