Στο πλαίσιο της συζήτησης πάνω στις Θέσεις του ΚΣ της ΚΝΕ για το 13ο Συνέδριο της Οργάνωσης, το οποίο θα πραγματοποιηθεί στις 10 - 12 Φλεβάρη 2023, ο «Ριζοσπάστης» εγκαινιάζει σήμερα τη στήλη Ερώτηση - Απάντηση.***
--
Στις Θέσεις αναφέρεται ότι «στη νέα φάση που έχουμε μπει, που δεν είναι
απλώς κάποια "νέα, επιμέρους γεγονότα", αλλά συντελούνται και ποιοτικές
αλλαγές, οι απαιτήσεις ανεβαίνουν συνολικά για το ΚΚΕ και την ΚΝΕ». Τι
είδους ποιοτικές αλλαγές συντελούνται;
-- Αυτές οι
ποιοτικές αλλαγές έχουν να κάνουν με τις αντιθέσεις του ίδιου του
συστήματος, που οξύνονται, δεν μπορούν να λυθούν αντικειμενικά και
οδηγούν σε μια σειρά εξελίξεις που διαμορφώνουν το έδαφος στο οποίο
δρούμε. Τους κομμουνιστές μάς ενδιαφέρουν αυτές οι εξελίξεις προκειμένου
να γινόμαστε ικανότεροι στην προετοιμασία και την ικανότητά μας να
παρεμβαίνουμε αποτελεσματικά, να δρούμε μέσα σε αυτές, να αξιοποιούμε
όλες τις δυνατότητες στη δράση μας. Κωδικοποιημένα θα μπορούσαμε να
θέσουμε τα εξής βασικά νέα ποιοτικά στοιχεία που ξεχωρίζουν, χωρίς αυτό
να σημαίνει ότι δεν επιδρούν πολλοί άλλοι παράγοντες:
Η ακόμα
μεγαλύτερη όξυνση των ανταγωνισμών μεταξύ διαφορετικών ιμπεριαλιστικών
στρατοπέδων, αστικών κρατών, μονοπωλιακών ομίλων σε σχέση με προηγούμενα
χρόνια, με κύριο παράγοντα την αμφισβήτηση της πρωτοκαθεδρίας των ΗΠΑ στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα από την Κίνα.
Αυτή εκφράζεται μεταξύ άλλων και στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην
Ουκρανία, με την άμεση ελληνική εμπλοκή, μεταξύ του μπλοκ ΝΑΤΟ - ΕΕ και
του υπό διαμόρφωση «ευρασιατικού στρατοπέδου». Επεισόδια αυτής της
αντιπαράθεσης βλέπουμε σε διάφορους τομείς. Στην οικονομία, για
παράδειγμα, βλέπουμε κυρώσεις εκατέρωθεν που αφορούν δασμούς σε κινεζικά
εμπορεύματα που κυκλοφορούν στις ΗΠΑ, στα δίκτυα τηλεπικοινωνιών 5G,
στην Ενέργεια κ.α. Τέτοια «επεισόδια» στο μεγάλο έργο της αντιπαράθεσης
μεταξύ των δύο ιμπεριαλιστικών δυνάμεων είδαμε μέσα στο καλοκαίρι, με τη
στάση των ΗΠΑ στην Ταϊβάν ή ακόμα και την αντιπαράθεση για τον έλεγχο
λιμανιών των κρατών της ΕΕ από το κινεζικό μονοπώλιο της COSCO, όπως του
Πειραιά ή, πιο πρόσφατα, του Αμβούργου. Αντιπαράθεση η οποία
συνοδεύεται και με τα αντίστοιχα ιδεολογήματα που «δουλεύουν» και τα
ελληνικά αστικά κόμματα το τελευταίο διάστημα, όπως η κάλπικη
αντιπαράθεση μεταξύ της δήθεν «δημοκρατίας» της Δύσης και των
«αυταρχικών καθεστώτων» της Ανατολής.