Sex, Drugs και Λογιστική

Στα προηγούμενα χρόνια προσπάθησα αρκετές φορές να φανταστώ ποιες θα ήταν αυτές οι νέες ανεξερεύνητες περιοχές στις οποίες θα πατούσε η παγκόσμια ανάπτυξη για τις επόμενες δεκαετίες. Κάθε εποχή, κάποια στιγμή έβρισκε τις δικές της και πορευόταν μέχρι να τις εξαντλήσει και να πάει για άλλα. Η λεγόμενη βιομηχανική εποχή πάτησε στον ατμό και τον ηλεκτρισμό, η μεταπολεμική πάτησε στα χαλάσματα τα οποία έπρεπε να ξαναχτίσει, κι όταν κι αυτά είχαν τελειώσει στράφηκε στο φτηνό χρήμα και το δανεισμό, που κιαυτά μάς τελείωσαν με πάταγο λίγο πριν.

Και μετά τι; Οι πράσινες τεχνολογίες αποδείχτηκαν αρκετά ακριβές για να δώσουν το boom που ευαγγελίζονταν, ενώ βαίνει συρρικνούμενη και η συνεισφορά των υπολογιστών στην ανάπτυξη. 

Κάποιες τρελλές ιδέες άρχισαν να περνούν απ' το μυαλό μου, όπως ανάπτυξη στο εργαστήριο και εμπορία ανθρώπινων οργάνων, μιας και ζήτηση υπάρχει και μάλιστα σε παγκόσμιο επίπεδο, κι απ' ότι φαίνεται και οι δυνατότητες των εργαστηρίων να ανταποκριθούν, υπάρχουν. Τις απόψεις μου αυτές τις είχα εκθέσει πριν τέσσερα χρονάκια, στη "Νέα Αγορά των Ανθρώπων".

Έπεσα έξω εν μέρει, αλλά όχι εντελώς. Η εμπορία ανθρώπινων οργάνων είναι μια παράνομη ακόμα δραστηριότητα, αλλά αν γινόταν νόμιμη ποιος δεν θα συμφωνούσε με την ευεργετική της συμβολή στην ανάπτυξη και το ΑΕΠ; Και για να το πάμε ακόμα μακρύτερα, δεν θα είχε να ωφεληθεί η ανθρωπότητα αν όλες οι παράνομες δραστηριότητες γίνονταν ως δια μαγείας νόμιμες;

Μεταξύ μας, άλλο πράγμα η ανάπυξη γενικά μιας οικονομίας και άλλο πράγμα η μεγέθυνση του ΑΕΠ. Την πρώτη την βλέπουμε με τα μάτια μας και την αισθανόμαστε στην τσέπη μας, ενώ τη δεύτερη την βλέπουμε στους προυπολογισμούς και όχι πάντα στην τσέπη μας. Όμως αυτή η δεύτερη θαρρείς και μετράει πιο πολύ, γιατί ο ανταγωνισμός των οικονομιών μεταξύ τους γίνεται βάσει προσυμφωνημένων δεικτών, όπως επίσης και οι αξιολογήσεις από τους γνωστούς οίκους, όπως επίσης και οι κατατάξεις των χωρών σε διάφορους πίνακες του ΟΟΣΑ, του ΔΝΤ, της Eurostat κλπ, όπως επίσης και οι βιωσιμότητες των χρεών, μιας και έτσι μειώνονται οι λόγοι χρέους/ΑΕΠ για τους οποίους ξεραίνουμε το σκατό μας και το κάνουμε παξιμάδι.

Αυτη η απλή, όσο και μεγαλοφυής αναγνώριση, μάς δείχνει και το δρόμο. Αντί να σκοτωνόμαστε να βρούμε τρόπους να γεννήσουμε εισόδημα, μπορούμε κάλλιστα να το δημιουργήσουμε άνετα, άκοπα, ανέξοδα, και προπαντός δημιουργικά, στο Εxcel. Αντί να τρομάζουμε τις αγορές με το χρέος μας, απλά το συρρικνώνουμε αυξάνοντας το ΑΕΠ.

Αυτή την τόσο τολμηρή ιδέα λοιπόν, την κάνει σήμερα πράξη η Ευρώπη. Επειδή, όσο και να χτυπιέται, όσες θεωρίες και να σκαρφιστεί, η λιτότητα δεν φέρνει ανάπτυξη, κι ό έρμος ο δείκτης του ΑΕΠ δε λέει να ξεκολλήσει απ' το μηδέν με φυσικά μέσα, βάζει μπροστά τα τεχνητά. Δηλαδή, χεράκι στα spreadsheets εισάγοντας στη λούφα και τα έσοδα, κατ' εκτίμηση ή φανταστικά, από ροζ, γκρίζες και μαύρες δραστηριότητες. Ακολουθεί δηλαδή, με κάποια καθυστέρηση αυτό που είχε κάνει ήδη πράξη ο Αλογοσκούφης, επιβεβαιώνοντας το ρητό ότι “όταν εμείς αυξάναμε το ΑΕΠ, οι άλλοι τη βγάζανε στα δέντρα με τα βελανίδια”.

Για όσους δεν το αντελήφθησαν, στους επόμενους μήνες όλες οι χώρες της ΕΕ που δεν έχουν ακόμα συμπεριλάβει στους υπολογισμούς του ΑΕΠ τους τα έσοδα από την πορνεία, τα ναρκωτικά, τη λαθρεμπορία, (τσιγάρα, μπάφους, κόκες, αλκοόλ, αντιλαμβάνεστε τα λοιπά), και άλλες παράνομες δραστηριότητες, θα πρέπει να το πράξουν άμεσα, μέχρι το Σεπτέμβρη το πολύ, όπως προστάζει η έκδοση 2010 του ESA.

Η Ιταλία, το έχει κάνει ήδη πράξη και είδε το 2012, το ΑΕΠ της να αυξάνεται ως δια μαγείας κατά 11%, με τη βούλα κιόλας της Eurostat, η οποία από το θρόνο της τσατσά επιβλέπει αν όλα πάνε ρολόι στο μπουρδέλο της Ευρώπης. Χάρις λοιπόν στις πουτάνες της via Veneto ο αγαπητός Matteo Renzi θα μπορεί να παινεύεται στη ματρόνα Μέρκελ ότι κατάφερε να κατεβάσει τα ελλείμματα κάτω του 3% και το χρέος κατά ένα ανάλογο ποσοστό. Όταν η Ιταλία είχε προτρέξει να κάνει το ίδιο το 1987, είχε δει το ΑΕΠ της να φουσκώνει κατά 18%. Έτσι, λοιπόν, αν δείτε ξαφνικά το χρέος της Ιταλίας από το 132% να κατρακυλάει πολύ κάτω του 100%, θα ξέρετε τις αιτίες. Σύμφωνα με την Τράπεζα της Ιταλίας η γκρίζα οικονομία της Ιταλίας είναι ανάμεσα στο 16.3%-17.5%. Η μαύρη, ...ανυπολόγιστη. Το Η.Β. θα προσθέσει περί τα $16.7 δισ.

Η Eurostat, που ξέρει απ' αυτά, υπολογίζει ότι αν συνυπολογιστούν στο ΑΕΠ όοολες οι παράνομες δραστηριότητες, οι ευρωπαικές οικονομίες θα εμφανίσουν ρυθμούς ανάπτυξης κοντά στο 2.4%, και έτσι θα ξεπεράσουν την Αμερική, που εδω και 2 χρόνια τρώνε τη σκόνη της. Για το Η.Β το νούμερο θα είναι μεγαλύτερο κατά 3%-4%, ενώ ακόμα μεγαλύτερο όφελος αναμένεται να έχουν η Σουηδία και η Φιλανδία, διότι ως γνωστόν, οι χώρες αυτές αποτελούν υπόδειγμα. Ακόμα και στα “μαύρα”.

Η ντιρεκτίβα της Eurostat ήρθε λουκούμι στην κυβέρνηση Σαμαρά, η οποία ετοιμάζει πυρετωδώς νομοσχέδια για την ενθάρρυνση της πορνείας, του trafficking, του κοντραμπάντο, της δουλεμπορίας, η οποία σημειωτέον κάνει τρελλούς τζίρους, που είναι κρίμα να πηγαίνουν χαμένοι και να μην βοηθούν την παρτίδα, τώρα που ο κακός Σόιμπλε την απειλεί με ένα τρίτο μνημόνιο. Επίσης, θα υπάρξει πρόβλεψη να ανοίξουν και οι φυλακές, γιατί είναι τρεις φορές κρίμα ένας τέτοιος θησαυρός να αφήνεται ανεκμετάλλευτος, τώρα στα δύσκολα.

Κι έτσι εξηγείται και η βεβαιότητα του ΔΝΤ ότι το χρέος από 187% που είναι σήμερα θα κατέβει κάτω του 120% το 2020. Με την παραοικονομία στην Ελλάδα να τρέχει στο 25% του ΑΕΠ, ο στόχος αυτός είναι κάτι παραπάνω από εφικτός.

 

Αναρτήθηκε από cynical 

Μα γιατί τα βάζουν όλοι με την Τράπεζα Θεμάτων;

Μα γιατί τα βάζουν όλοι με την Τράπεζα Θεμάτων;

Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη

Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί, από τότε που ανακοινώθηκε το ¨Νέο(;) Σχολείο(;)» από τον υπουργό παιδείας(;), τα βάζουν όλοι με την Τράπεζα Θεμάτων για τους μαθητές της Α’ Λυκείου!

Κατηγορούν τον υπουργό ότι με τον τρόπο αυτό θα αυξηθεί η μαθητική διαρροή στο Λύκειο.

Δεν καταλαβαίνω όμως γιατί αυτό είναι κακό; Τον προηγούμενο αιώνα που δεν σπούδαζαν τόσοι πολλοί δεν ήταν καλύτερα τα πράγματα; Αυτοί που είχαν να πληρώσουν πήγαιναν στα Πανεπιστήμια, από τους υπόλοιπους, προχωρούσαν μόνο όσοι τα έπαιρναν τα γράμματα. Γιατί θα πρέπει σώνει και καλά τα παιδιά της φτωχολογιάς να σπουδάσουν; Αυτό είναι κοινωνικό κόμπλεξ. Γιατί να νιώθουν τέτοια κατωτερότητα και να μην αποδέχονται την κοινωνική τους θέση. Αν, δηλαδή, το παιδί του άνεργου οικοδόμου δεν γίνει γιατρός θα πέσει έξω η Ιατρική Επιστήμη; Θα βρεθεί το παιδί κάποιου πλούσιου για να καλύψει τη θέση. Άλλωστε, η ανεργία στους γιατρούς θερίζει.

Κατηγορούν τον υπουργό ότι άργησε να ανακοινώσει την εξεταστέα ύλη της Α Λυκείου, ότι άργησε να καλύψει τα κενά σε πάρα πολλά σχολεία και ότι άργησε να ανοίξει την Τράπεζα Θεμάτων.

Συγνώμη αλλά εδώ θα διαφωνήσω καθέτως και οριζοντίως. Η ζωή, αν δεν έχει εκπλήξεις, έστω και δυσάρεστες, καταντάει ανιαρή. Η σχολική χρονιά θα κυλούσε για τους μαθητές μέσα στην ανία και τη ρουτίνα αν γνώριζαν από πριν την εξεταστέα ύλη και τα θέματα της Τράπεζας. Το απρόοπτο είναι το αλατοπίπερο της ζωής. Αλλά που να το καταλάβουν όλοι αυτοί οι ρουτινιάρηδες εκπαιδευτικοί, μαθητές και γονείς; Αν δεν ανέβει λίγο η αδρεναλίνη, αν δεν αγχωθεί λίγο ο μαθητής, αν δεν ιδρώσει ο καθηγητής, αν δεν σιχτιρίσει ο γονιός, θα έχουμε μια άχρωμη, άοσμη και άγευστη εκπαίδευση. Τέτοια εκπαίδευση θέλουμε για τα παιδιά μας;

Κατηγορούν τον υπουργό ότι οι μαθητές που θα φύγουν από το λύκειο θα αποτελέσουν φρέσκο, φτηνό και ανασφάλιστο εργατικό δυναμικό.

Τους απαντάω ευθαρσώς ότι δεν έχουν διδαχτεί τίποτα από τη λαϊκή σοφία:
«Μάθε τέχνη κι άστηνε κι αν πεινάσεις πιάστηνε» και «Ή μικρός-μικρός παντρέψου ή μικρός καλογερέψου».
Κανένας δεν σκέφτεται το οικονομικό όφελος που θα έχουν οι οικογένειες των παιδιών που θα φύγουν από το Λύκειο; Εντάξει, θα ωφεληθούν και τα αφεντικά αλλά έτσι θα έρθει η ανάπτυξη. Δεν τον ακούτε κοτζάμ πρωθυπουργό; Σπουδαγμένος άνθρωπος είναι, δεν ξέρει αυτός; Άσε που θα γλυτώσουμε από τους αιώνιους φοιτητές που πιάνουν τα θρανία στα αμφιθέατρα και δεν αφήνουν τους νεώτερους να κάτσουν και να παρακολουθήσουν τα μαθήματα.

Κατηγορούν τον υπουργό ότι έτσι θα μειωθούν τα τμήματα, θα κλείσουν σχολεία και θα απολυθούν εκπαιδευτικοί.

Εγώ δεν βρίσκω κανένα κακό στο παραπάνω. Ίσα-ίσα που θα γίνει οικονομία σε λειτουργικά έξοδα και σε μισθούς. Έτσι θα μπορέσουμε να ξεπληρώσουμε και το χρέος. Δεν έχει σημασία που δεν το δημιουργήσαμε εμείς. Το χρέος είναι της Ελλάδας και εμείς οι Έλληνες, για μια τιμή ζούμε σ’ αυτή την κοινωνία. Μπορεί να μην έχουμε να φάμε, να πιούμε, να ζεσταθούμε, να πάρουμε φάρμακα, να πάμε στο γιατρό, αλλά οι ξένοι τοκογλύφοι πρέπει να πληρωθούν. Πάνω απ’ όλα να δείξουμε καθαρό κούτελο στους ξένους.
Δεν ήξερε, δηλαδή, ο Γιώργος που μας έβαλε στο ΔΝΤ και ο Σαμαράς με το Βενιζέλο που μας έχωσαν ακόμα πιο βαθιά; Φαίνονται καλοί άνθρωποι. Αν μπορούσαν να κάνουν διαφορετικά θα το έκαναν.
Τι δηλαδή; Να φύγουμε από την ΕΕ και το ευρώ και να πεινάμε; Να μην έχουμε πετρέλαιο, φάρμακα, γιατρούς και ρεύμα;
Άσε που ήρθε ο καιρός να απολυθεί και κανένας τεμπέλης εκπαιδευτικός. Ενώ ο υπουργός! Πώς τα προλαβαίνει όλα, ένας Θεός το ξέρει.
Να τρέξει να εγκαινιάσει το ένα ιδιωτικό ΙΕΚ, να τρέξει στην άλλη προεκλογική εκδήλωση στον Πειραιά, να έχει το νου του και στο Λάσκαρη, να φροντίσει να σταλούν οι προσκλήσεις και να έχει ξανά το νου του στο Λάσκαρη.
Και μόνο που τα έγραψα, ίδρωσα.

Τελεία και παύλα. Νομίζω πως ο σημερινός υπουργός είναι ο καλύτερος που πέρασε ποτέ. Ξεπέρασε, ακόμη και αυτή την Άννα Διαμαντοπούλου που έμοιαζε αξεπέραστη.

Ευρωκουίζ ( Cogito ergo sum )

Για σήμερα διάλεξα ένα κουίζ. Παρακαλώ, διαβάστε με προσοχή τις παρακάτω δηλώσεις, οι οποίες έγιναν είτε λίγο πριν είτε κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Επειδή είναι εξαιρετικά πιθανό να μη γνωρίζετε σε ποιους ανήκουν, σας λέω εκ προοιμίου ότι όλοι αυτοί έχουν ένα κοινό γνώρισμα και σας προκαλώ να μαντέψετε ποιο είναι αυτό καθώς θα διαβάζετε:

(1). Οι λαοί της Ευρώπης αποτελούν μια οικογένεια σ' αυτόν τον κόσμο. Δεν είναι πολύ έξυπνο εκ μέρους μας να πιστεύουμε ότι στο συνωστισμένο ευρωπαϊκό μας σπίτι μια κοινότητα ευρωπαϊκών λαών μπορεί να διατηρεί διαφορετικά νομικά συστήματα και διαφορετικά δίκαια για πολύ καιρό ακόμη.

(2). Σε πενήντα χρόνια οι ευρωπαίοι δεν θα σκέφτονται πλέον στην βάση επί μέρους χωρών.

(3). Οι λαοί της Ευρώπης κατανοούν όλο και περισσότερο ότι τα μεγάλα θέματα που μας χωρίζουν, αν τα συγκρίνουμε με εκείνα που θα προκύψουν και θα λυθούν μεταξύ ηπείρων, δεν είναι παρά ασήμαντες ενδοοικογενειακές διαφωνίες.

(4). Η νέα Ευρώπη της αλληλεγγύης και συνεργασίας των λαών της, μια Ευρώπη χωρίς ανεργία, χωρίς οικονομικές και χρηματοοικονομικές κρίσεις, μια Ευρώπη καλοσχεδιασμένη με ολοκληρωμένα εμπορικά δίκτυα και με πρόσβαση στις τελευταίες τεχνολογίες, θα βρει την στέρεα βάση για κοινή ευημερία που χρειάζεται μόνον όταν καταργηθούν τα εθνικά σύνορα που χωρίζουν τις χώρες της.

(5). Πρέπει να επιδείξουμε την βούληση να υποτάξουμε τα συμφέροντά μας σε αυτά της ευρωπαϊκής κοινότητας.

(6). Η δημιουργία τού κοινού οικονομικού χώρου αποτελεί νόμο τής ανάπτυξης. Παρ' όλα τα εμπόδια, η ευρωπαϊκή οικονομική ενοποίηση θα έρθει. Θα έρθει επειδή έχει έρθει η ώρα της.

(7). Προτείνεται η δημιουργία μιας μεγάλης οικονομικής ζώνης, εντός της οποίας η οικονομία θα αναπτύσσεται με ελάχιστη επιρροή από το κράτος. Μιας οικονομικής κοινότητας σε πανευρωπαϊκή κλίμακα. Με κοινό νόμισμα, ή τουλάχιστον σταθερές ισοτιμίες, κατάργηση δασμών και συνόρων, συλλογικές εμπορικές συνθήκες με άλλες ηπείρους και κράτη, μια κεντρική Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα.

(8). Έχουμε ανάγκη μια διαδικασία που αφ’ ενός σέβεται τα αδιαπραγμάτευτα και βασικά δικαιώματα του κάθε έθνους και αφ’ ετέρου τα καθιστά συμβατά και τα υποτάσσει στην Ευρωπαϊκή πολιτική (...) στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία δεν μπορεί να γίνεται θύμα των μεταβολών της εσωτερικής πολιτικής που χαρακτηρίζει τα δημαγωγικά καθεστώτα των μελών της.

(9). Η Ευρώπη έχει γίνει πολύ μικρή για να αναλώνεται σε ενδοευρωπαϊκές κόντρες λόγω του ανταγωνισμού εθνικών συμφερόντων. Μια κατακερματισμένη Ευρώπη είναι πολύ αδύναμη για να διαφυλάξει την υπόστασή της και παράλληλα να μπορεί να είναι ισχυρή σε παγκόσμιο επίπεδο.

(10). Πρέπει να δημιουργήσουμε μια Ευρώπη που δεν σπαταλά την ενέργειά της σε ενδοευρωπαϊκές συγκρούσεις αλλά που αποτελεί μια συγκροτημένη ενότητα. Με αυτό τον τρόπο η Ευρώπη θα γίνει πλουσιότερη, ισχυρότερη, πιο πολυτισμένη και έτσι θα επανακτήσει την θέση που κάποτε είχε στον κόσμο.

Κατά πάσα πιθανότητα, έχετε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι παραπάνω φράσεις ανήκουν σε κάποιους πρώιμους ευρωπαϊστές. Ίσως, μάλιστα, να πήγατε ένα βήμα παραπέρα και να τις αποδώσατε στους ιδρυτές τής Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα & Χάλυβα (ΕΚΑΧ), δηλαδή του προδρόμου τής μετέπειτα Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας (ΕΟΚ) και νυν Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ). Δεν σας αδικώ. Και μπορώ να καταλάβω απολύτως την έκπληξή σας καθώς θα διαβάζετε τα ονόματα αυτών που τις ξεστόμισαν:

(1) Αδόλφος Χίτλερ [ομιλία στο Ράιχσταγκ], (2) και (3) Γιόζεφ Γκαίμπελς [υπουργός προπαγάνδας των ναζί], (4) Άρτουρ Ζάυς-Ίνκβαρτ [καγκελλάριος της Αυστρίας, αναπληρωτής κυβερνήτης τής κατακτημένης Πολωνίας και κομισσάριος του Ράιχ στην κατακτημένη Ολλανδία, ο οποίος καταδικάστηκε στην Δίκη τής Νυρεμβέργης και εκτελέστηκε], (5) και (6) Βάλτερ Φουνκ [υπουργός οικονομικών των ναζί], (7) Χέρμαν Γκαίρινγκ [υπαρχηγός τού Χίτλερ], (8) Αλμπέρτο ντε Στέφανι [πρώτος -χρονικά- υπουργός οικονομικών τού Μουσσολίνι, υπέρμαχος της ελεύθερης αγοράς], (9) Σέσιλ Κάρολος Αύγουστος Τίμον Ερνστ Άντον φον Ρέντε-Φινκ [ναζί διπλωμάτης, επιτετραμμένος τού Ράιχ στην κατεχόμενη Δανία], (10) Βίντκουν Κουίσλιγκ [ο γνωστός δωσίλογος πρωθυπουργός τής κατεχόμενης Νορβηγίας].

Τα συμπεράσματα δικά σας.

Υστερόγραφο: 
Το σημερινό σημείωμα βασίστηκε σε ιδέα και στοιχεία τού Γιάννη Βαρουφάκη, αφιερώνεται δε εξαιρετικά (α) σε όσους δεν καταλαβαίνουν ότι ο φασισμός είναι γέννημα-θρέμμα του καπιταλισμού, (β) σε όσους πιστεύουν ότι η ιδέα τής ενωμένης Ευρώπης προέκυψε από την ανάγκη να αποτραπεί η δημιουργία συνθηκών που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε έναν άλλο μεγάλης κλίμακας πόλεμο και (γ) σε όσους εξακολουθούν να ονειρεύονται πως είναι δυνατόν να μεταλλάξουν την Ευρωπαϊκή Ένωση του κεφαλαίου σε Ευρωπαϊκή Ένωση των λαών.