Δεν
είναι η πρώτη φορά που η συμπεριφορά της κυβέρνησης χαρακτηρίζεται από
το σύνδρομο της στρουθοκαμήλου. Δηλαδή; Στην επίθεση της ύαινας, η
στρουθοκάμηλος χώνει το κεφάλι της στην άμμο. Ετσι νομίζει πως ξεπερνάει
τον κίνδυνο.
Μ' αυτόν τον τρόπο διαχειρίστηκε η
κυβέρνηση την πανδημία, έτσι διαχειρίζεται τώρα και την επίθεση που
κάνουν οι ύαινες της φτώχειας και της ακρίβειας στον λαό.
Κρύβει το κεφάλι μέσα στην πολιτική των επιδομάτων. Επιλέγει ν' ακολουθήσει τη λογική της ανακύκλωσης της φτώχειας.
Ευκαιριακές «γενναιοδωρίες» και μικροελεημοσύνες
Ενα
ακόμη επίδομα ανακοινώθηκε με αποθεωτικές τυμπανοκρουσίες - ιδιαίτερα
τηλεοπτικές - την εβδομάδα που πέρασε, λες και τα νέα ζευγάρια αυτό
ακριβώς έχουν ονειρευτεί για το μέλλον τους: Μια ζωή στηριγμένη στις
ευκαιριακές «γενναιοδωρίες» και τις μικροελεημοσύνες των αστικών
κυβερνήσεων, για στάχτη στα μάτια.
Ομως, δεν αντιμετωπίζονται μ'
αυτόν τον τρόπο οι συνέπειες μιας χρόνιας αντιλαϊκής πολιτικής, ούτε
κάτι τέτοια τρικ δημιουργούν προσδοκίες και ψευδαισθήσεις στα νέα
ζευγάρια, ότι θα απολαύσουν επιτέλους τα οφέλη της πολυδιαφημισμένης
«ανάπτυξης».
- Ξέρουν - όπως ξέρουμε όλοι - από πρώτο χέρι
(ειδικά μετά την επιστροφή από το σούπερ μάρκετ) ότι με τέτοιου τύπου
τερτίπια, δεν αναχαιτίζεται το τσουνάμι της ακρίβειας - και - στα
προϊόντα παιδικής φροντίδας, όταν, μάλιστα, ο ένας στους πέντε αμείβεται
με πολύ λιγότερα από τον κατώτατο μισθό.
- Ξέρουν πολύ καλά πως είναι απλησίαστα το βρεφικό γάλα, οι πάνες κι όλα όσα προϊόντα χρειάζεται ένα μωρό για ν' αναπτυχθεί σωστά.
Ας
μη μιλήσουμε για την εμπορευματοποίηση της μαιευτικής περίθαλψης, με τα
αποτελέσματά της στα κόστη του προγεννητικού ελέγχου, του τοκετού
κ.λπ., ούτε για την αδιαφορία της κυβέρνησης να εξασφαλίσει όλα τα
αναγκαία μέτρα προστασίας της βρεφικής, νηπιακής, παιδικής και εφηβικής
ηλικίας, τα οποία υπολογίζονται ως «κόστος» για το κράτος.
- Δεν
είναι τυχαίο που - διαχρονικά - όλες οι αστικές κυβερνήσεις φορτώνουν
τα βάρη της ανατροφής των παιδιών στην ατομική και οικογενειακή ευθύνη.