Μη μισθολογικό κόστος
Γράφει ο Cogito ergo sum // ΑτέχνωςΚαιρό είχαμε να τον ακούσουμε και τον είχαμε πεθυμήσει. Για τον Ευάγγελο Βενιζέλο λέω, ο οποίος ξαναχτύπησε με περισπούδαστο άρθρο περί το ασφαλιστικό. Στο εν λόγω άρθρο, που έχει τον -μάλλον υπερφίαλο και, ως εκ τούτου, βλακίζοντα- τίτλο «Το ασφαλιστικό ζήτημα ως επιτομή του ελληνικού ζητήματος» (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό), ο πρώην αρχηγός του ΠαΣοΚ και πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και πρώην υπουργός εξωτερικών και πρώην… γενικώς, παρουσιάζει και μια «ολοκληρωμένη και σοβαρή παρέμβαση στο ασφαλιστικό σύστημα». Συστατικό στοιχείο αυτής της παρέμβασης αποτελεί η μέριμνα να μη αυξηθεί το μη μισθολογικό κόστος εργασίας σε βάρος της προοπτικής δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας. Σ’ αυτήν ακριβώς την φρασούλα θέλω να επιμείνω λίγο σήμερα.
Καθώς ο Βενιζέλος μιλάει για «μη μισθολογικό κόστος», δεν κάνει τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγώτερο απ΄ όσα έκαναν και κάνουν όλοι οι άλλοι (δεξιοί, σοσιαλιστές ή αριστεροί) και απ’ όσα κάνει και η Ευρωπαϊκή Ένωση (όπως φαίνεται από το σχετικό διάγραμμα). Στην αρχή, σου έκαναν πλύση εγκεφάλου. Με το πες-πες, δηλαδή, σου φυτέψανε στο μυαλό τον όρο «μη μισθολογικό κόστος»… σε πήρανε και τα παπαγαλάκια με το μωρέ-μωρέ από δίπλα, σε στυλ «για σκέψου, ενώ έχεις μισθό ένα χιλιάρικο, εσύ βάζεις στην τσέπη οχτώ κατοστάρικα και στην επιχείρηση κοστίζεις κοντά στα χίλια τριακόσια»… μέχρι που σε ψήσανε να συμπονέσεις και τ’ αφεντικό σου, «πώς να βγει έτσι ο άνθρωπος;»… Μπράβο σου, ρε! Σε καταφέρανε να συμφωνήσεις να σου περάσουν την θηλιά στο λαιμό.