Οι «ήρωες της δημοκρατίας» και «λίγο αιματάκι»

Με αφορμή τη «φρασούλα» που ξέφυγε ( ; ) στον βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, Δημήτρη Μαρκόπουλο

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΧΟΛΕΒΑΣ Πολιτικη 4 Σεπτεμβρίου 2019

 www.imerodromos.gr

 

«Αμέσως μόλις λίγο αιματάκι τρέξει από τον όποιο μπαχαλάκια, αμέσως όλα τα μέσα ενημέρωσης “πω, πω το παιδί”» είπε ο κύριος Δημήτρης Μαρκόπουλος, βουλευτής της ΝΔ, προχθές, σε τηλεοπτική εκπομπή του ΑΝΤ1. 

Για τη «φρασούλα» αυτή, που μάλλον δεν εντάσσεται στο υποκριτικό «καταδικάζουμε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται», έχουμε να πούμε το εξής:

«Πιο αισιόδοξος από ποτέ» για την εμπλοκή της χώρας στα σχέδια των ΗΠΑ

Eurokinissi

Από τη χτεσινή συνέντευξη Τύπου

Πραγματοποιήθηκε χτες Τρίτη από το Ελληνο-Αμερικανικό Εμπορικό Επιμελητήριο και την πρεσβεία των ΗΠΑ στην Ελλάδα η παρουσίαση του προγράμματος για την παρουσία των ΗΠΑ στην 84η ΔΕΘ, παρουσία του πρέσβη των Ηνωμένων Πολιτειών Τζέφρι Πάιατ, του υφυπουργού για θέματα Ψηφιακής Στρατηγικής Γρ. Ζαριφόπουλου και του προέδρου του Αμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου Ν. Μπακατσέλου.

 Κατά τη διάρκειά της, ο Πάιατ δήλωσε «πιο αισιόδοξος από ποτέ» για τις «ευκαιρίες» που παρουσιάζονται για τους Αμερικανούς επενδυτές, όσο και για την παραπέρα εμπλοκή της χώρας στα αμερικανικά σχέδια στην περιοχή.

Πιάνοντας το νήμα από την περσινή ΔΕΘ, ο Τζ. Πάιατ μίλησε για το πώς θα συνεχιστεί η ενισχυμένη παρουσία των ΗΠΑ στην Εκθεση. «Η ΔΕΘ 2018 μάς βοήθησε να θέσουμε έναν νέο ρυθμό για τις διμερείς μας σχέσεις, ενδυναμώνοντας τη διμερή συνεργασία μας», επισήμανε και διαμήνυσε «να μεταφέρουμε τη σκυτάλη στη φετινή Εκθεση». Σημείωσε χαρακτηριστικά πως η περσινή ΔΕΘ, όπου και οι ΗΠΑ ήταν τιμώμενη χώρα, «μας ενέπνευσε να συνεχίσουμε τις επενδύσεις στην εταιρική αυτή σχέση, να δομήσουμε σε ένα υψηλό επίπεδο επιτυχίας την ελληνοαμερικανική συνεργασία και να αναβαθμίσουμε τις διμερείς σχέσεις σε νέο επίπεδο επεκτείνοντας και εμβαθύνοντας τους δεσμούς μας».

Δηλώσεις που καλλιεργούν το ρατσισμό από τον Περιφερειάρχη Βορείου Αιγαίου

 

 

Δηλώσεις που καλλιεργούν το ρατσισμό από τον Περιφερειάρχη Βορείου Αιγαίου

 

Από iraklis3 στο Σεπ 4, 2019 Επικαιρότητα,

Απαράδεκτες δηλώσεις που καλλιεργούν το ρατσισμό και «χαϊδεύουν» τα αυτιά των κάθε λογής φασιστοειδών έκανε ο περιφερειάρχης Βορείου Αιγαίου.

 Συγκεκριμένα, με αφορμή την αύξηση των προσφυγικών ροών, ανέφερε πως «δεν θα επιτρέψουμε την Εθνική, Ιστορική και Φυλετική αλλοίωση των νησιών».

Η «Λαϊκή Συσπείρωση» Βορείου Αιγαίου αντέδρασε άμεσα και με ανακοίνωσή της τονίζει πως θέσεις σαν αυτή είναι «επικίνδυνες» και πως «διαμορφώνει το πολιτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο θα κινηθεί η προαναγγελθείσα σύσκεψη των δημάρχων των νησιών του Β. Αιγαίου», τις επόμενες μέρες.

Η ανακοίνωση της «Λαϊκής Συσπείρωσης» σημειώνει ανάμεσα σε άλλα:

Μοιρασμένοι ρόλοι

 

Από την συνάντηση του πρωθυπουργού με τους «κοινωνικούς εταίρους»

Πηγή: Eurokinissi

«Θα στηρίξουμε την επιχειρηματικότητα με κάθε κίνητρο»... Η δέσμευση αυτή του Κυρ. Μητσοτάκη κατά τις συναντήσεις του με τους «κοινωνικούς εταίρους», δηλαδή τους βιομηχάνους, τους μεγαλοξενοδόχους, τους μεγαλεμπόρους και τη διορισμένη συνδικαλιστική μαφία της ΓΣΕΕ, μόνο ως απειλή ακούγεται στα αυτιά της εργατικής τάξης και του λαού.

Οι κυβερνητικές δεσμεύσεις, όπως και οι πρώτες νομοθετικές πρωτοβουλίες της, δεν αφήνουν την παραμικρή αμφιβολία. Η διευκόλυνση των ομίλων να ξεζουμίζουν τους εργαζόμενους με κάθε τρόπο και τα «κίνητρα για επενδύσεις» διαπνέουν κάθε νόμο, κάθε τροπολογία, κάθε «δέσμευση» και της νέας κυβέρνησης προς τους «εταίρους», εργοδότες και αυλικούς συνδικαλιστές τους. Κι αυτά μαζί με την ένταση της καταστολής, το χτύπημα στα συνδικάτα, ώστε πιο εύκολα να ξεδιπλώνεται η αντεργατική επίθεση.

Υπεράριθμοι

Οι δηλώσεις του υπουργού Εσωτερικών για 9.000 «υπεράριθμους» συμβασιούχους που «κληρονόμησε» η κυβέρνηση της ΝΔ και οι αντιδράσεις του ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαιώνουν ότι στον πυρήνα της αντεργατικής τους πολιτικής βρίσκονται η θωράκιση και επέκταση της «ευελιξίας» στην αγορά εργασίας, η επίθεση διαρκείας στη μόνιμη και σταθερή δουλειά. Η μεν ΝΔ θεωρεί «υπερβάλλον κόστος» τους συμβασιούχους που καταδικάζονται σε εργασιακή ομηρία και «βουλώνουν τις τρύπες» των τεράστιων κενών που υπάρχουν σε νοσοκομεία, ΟΤΑ και αλλού. Απαντώντας, ο ΣΥΡΙΖΑ υπερασπίζεται το απάνθρωπο καθεστώς των συμβασιούχων, δηλώνει απόλυτα αφοσιωμένος σε όσα προβλέπουν οι συμφωνίες με τους «θεσμούς» και για αντιπερισπασμό διαφημίζει μερικές χιλιάδες προσλήψεις μονίμων που δρομολόγησε στο Δημόσιο, σταγόνα στον ωκεανό των πραγματικών ελλείψεων, σε τομείς που αφορούν την κάλυψη ακόμα και των πιο στοιχειωδών αναγκών του λαού. Οσο λοιπόν κι αν καβγαδίζουν, ένα πράγμα δεν μπορεί να κρυφτεί: Οτι οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου και συνολικά η «ευελιξία» στην αγορά εργασίας είναι αδιαπραγμάτευτη επιλογή του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του, για φτηνότερο και πιο ευέλικτο κράτος, στο όνομα της «δημοσιονομικής πειθαρχίας» που υλοποιούν σε συνεννόηση με την ΕΕ και τους «θεσμούς». Στην πραγματικότητα, «υπεράριθμες» σ' αυτό το σάπιο σύστημα είναι μόνο οι λαϊκές ανάγκες. Αυτές συνθλίβει το «επιτελικό κράτος», που υπηρετεί την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, ανεξάρτητα από κυβέρνηση.

Οποια πέτρα κι αν σηκώσεις...

Προϋπόθεση της ανάπτυξης για τα κέρδη είναι η πρέσα διαρκείας στα δικαιώματα και τις ανάγκες των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων. Αυτό το συμπέρασμα επιβεβαιώνεται και στην Ισπανία, από την εξέλιξη των ρυθμών ανάπτυξης, την πορεία των μισθών και την κατάσταση των λαϊκών νοικοκυριών.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, από την περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης το 2008, όλοι οι δείκτες της οικονομίας έχουν βελτιωθεί, το ΑΕΠ έχει αυξηθεί, οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι είδαν τα κέρδη τους να αυξάνονται από 440 σε 510 δισ. ευρώ την πενταετία 2013 - 2018. Την ίδια ώρα όμως, ο μέσος ετήσιος μισθός παραμένει χαμηλότερος από τα προ κρίσης επίπεδα και ειδικά στους εργαζόμενους 20 - 35 χρονών οι χρονιάτικες απώλειες φτάνουν τα 1.500 ευρώ.
Οι αυξήσεις στον κατώτερο μισθό, που διαφήμισε η κυβέρνηση των σοσιαλδημοκρατών, καθόλου δεν αντέστρεψαν την τάση καθήλωσης των μισθών, αφού και στην Ισπανία η ζούγκλα της αγοράς εργασίας και η ευελιξία εξαφανίζουν ακόμα και τα ελάχιστα ψίχουλα που πέφτουν για τους εργαζόμενους από το τραπέζι της καπιταλιστικής κερδοφορίας.