Την
περασμένη βδομάδα, ο κόσμος όλος παρακολούθησε με κομμένη την ανάσα την
κλιμάκωση της έντασης στη Μέση Ανατολή, εξαιτίας της απόφασης των ΗΠΑ
να δολοφονήσουν έναν Ιρανό κρατικό αξιωματούχο και μάλιστα στο έδαφος
μιας τρίτης χώρας, κάτι που ισοδυναμεί με πράξη πολέμου. Πριν ακόμα
καταλαγιάσει η σκόνη από τα ιρανικά αντίποινα, τα αστικά επιτελεία και
στη χώρα μας έσπευσαν να αναπαραγάγουν τον εφησυχασμό ότι η αντιπαράθεση
έληξε με ...«ισοπαλία» και ότι τώρα περνάμε σε φάση αποκλιμάκωσης. Το
πολεμικό διάγγελμα του Τραμπ και όσα ακολούθησαν, όμως, δεν αφήνουν
καμία αμφιβολία ότι η κατάσταση στην περιοχή πηγαίνει από το κακό στο
χειρότερο για τους λαούς, εξαιτίας της αμερικανοΝΑΤΟικής επιθετικότητας
και των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που οξύνονται.
... στο χειρότερο
Η
άμεση ανταπόκριση του ΝΑΤΟ στο κάλεσμα των ΗΠΑ για μεγαλύτερη εμπλοκή
στην περιοχή, για παράδειγμα, μόνο ένδειξη αποκλιμάκωσης δεν μπορεί να
θεωρηθεί. Οπως και η πρόταση Τραμπ να κηρυχθεί η Μέση Ανατολή επικράτεια
του ΝΑΤΟ, με τη μετονομασία του σε «ΝΑΤΟ - Μέση Ανατολή». Ο επόμενος
γύρος της αντιπαράθεσης στην περιοχή θα είναι ακόμα πιο επικίνδυνος,
επειδή μέσα από κάθε επεισόδιο συσσωρεύεται περισσότερη «καύσιμη ύλη»,
όπου μια σπίθα μπορεί να ανάψει τη φωτιά. Το τελευταίο λοιπόν που έχει
ανάγκη ο λαός είναι ο εφησυχασμός για το ρόλο των ΑμερικανοΝΑΤΟικών και
την ελληνική εμπλοκή. Αντίθετα, η επίγνωση των κινδύνων που συνεπάγονται
οι εξελίξεις είναι «το άλφα και το ωμέγα» για να δυναμώσει η
αντιιμπεριαλιστική πάλη, με αιτήματα καμία εμπλοκή στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ
και να κλείσουν τώρα οι βάσεις.