Κόκκινη Σχοινοσυντροφιά

 

 

Πέρα απ’ το σχοινί κάποιος κουβαλούσε στην τσάντα του την κόκκινη σημαία. Πρωτίστως έπρεπε να ανεμίσει στην κορυφή αυτή η σημαία, να την κρατήσουμε στα χέρια μας και να στείλουμε το μήνυμα. Όλη η αποστολή ήταν ένας δυναμικός συμβολισμός, μια συλλογική προσπάθεια, μια διαδρομή που περνούσε από ανηφόρες και κατηφόρες για να φτάσει τελικά η ομάδα μας πίσω με ένα μεγάλο χαμόγελο·

Στην αρχή παίζεις πάντα με τις ανάσες, συνηθίζεις το φόρτο, αναζητάς γερό πάτημα κι ακούς τα πρώτα ενθαρρυντικά αστεία των συντρόφων. Στη συνέχεια σε κατακλύζει το μεγαλείο της φύσης του βουνού. Αισθάνεσαι ότι το ανακαλύπτεις στο διάβα σου: ήταν πάντα εκεί, εσύ τώρα έφτασες, κάποτε ίσως θα ξανάρθεις. Τα δένδρα είναι πανύψηλα και πλατιά όπως στα τροπικά δάση, οι πέτρες μοιάζουν προϊστορικές και λίγο επιφυλακτικές απέναντι μας. Τα μεγέθη προκαλούν δέος. Στην άκρη του μονοπατιού υπάρχει ένας αμέτρητος γκρεμός και φαίνεται σχεδόν παράλογο μέσα από μια τόση δα μικρή στέρεη λωρίδα γης να μπορείς να φτάσεις τον Όλυμπο! Κάποτε στη διαδρομή θα φανεί σε ένα ξέφωτο το Στεφάνι, η άγρια και γυμνή κορυφογραμμή, η κορωνίδα αυτού του τόπου.

Το «θαύμα» για τους επιχειρηματικούς ομίλους μετατρέπει την αναψυχή σε άπιαστο όνειρο για τον λαό

 

Μπροστά σε ένα διαρκές δίλημμα βρίσκονται λαϊκές οικογένειες για το ποια από τις ανάγκες τους θα θυσιάσουν ώστε να αντιμετωπίσουν το διογκούμενο κύμα ακρίβειας, την ενεργειακή φτώχεια κ.λπ.

Σε αυτό το φόντο, και ενώ βρισκόμαστε στη μέση του καλοκαιριού, οι διακοπές και η αναψυχή για πολλούς αποτελούν άπιαστο όνειρο, εξαιτίας του στραγγισμένου λαϊκού εισοδήματος αλλά και του αυξημένου κόστους μετακίνησης και διαμονής.

Και ενώ οι μισοί σχεδόν εργαζόμενοι δεν έχουν τη δυνατότητα ούτε για μία μέρα διακοπές, ενώ η συντριπτική τους πλειοψηφία αποκλείεται ακόμα κι απ' αυτά τα πετσοκομμένα προγράμματα «κοινωνικού τουρισμού», το πολυδιαφημισμένο «τουριστικό προϊόν» δεν μένει ...αδιάθετο. Οι επιχειρηματικοί όμιλοι θησαυρίζουν, ο διακηρυγμένος στόχος για προσέλκυση της «τουριστικής ελίτ», που απευθύνεται στα μεγάλα πορτοφόλια, επιτυγχάνεται, και έτσι τα κέρδη τους φέτος κινούνται ήδη σε «υψηλές πτήσεις».

Μόνο που όλα τα παραπάνω έχουν το ...τίμημά τους: Από τη μία έχουν ως προϋπόθεση τον μαζικό αποκλεισμό του λαού από φθηνό και ποιοτικό τουρισμό, αφού όλες οι υποδομές προσαρμόζονται σε αυτήν τη στρατηγική. Και από την άλλη «απαιτούν» ένα εργατικό δυναμικό στον κλάδο ξεζουμισμένο, δίχως τα στοιχειώδη εργατικά δικαιώματα. Που θα δουλεύει για 6 μήνες ήλιο με ήλιο, δίχως ωράρια, δίχως ΣΣΕ κ.ο.κ. Αυτό το πλαίσιο έχουν διαμορφώσει όλες οι κυβερνήσεις, με πιο χαρακτηριστικό τελευταίο παράδειγμα την προσπάθεια από τη ΝΔ να επιβάλει την 6ήμερη εργασία στον Επισιτισμό, κατά παρέκκλιση ακόμα και από τη ΣΣΕ που η ίδια κήρυξε «υποχρεωτική» πριν από λίγες μέρες.

Η «κοσμογονία» της «πράσινης» καπιταλιστικής ανάπτυξης... φέρνει ρεύμα με το δελτίο

 

Τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν στην έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Ενέργεια μέσα στη βδομάδα είναι αποκαλυπτικά: Οχι μόνο γιατί αποτυπώνουν την εκτίναξη των τιμών στην αγορά ηλεκτρικής ενέργειας το πρώτο τρίμηνο του έτους κατά 335% συγκριτικά με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2021.

Αλλά γιατί στα «ψιλά γράμματα» μπορεί κανείς να βρει ένα προς ένα όλα τα στοιχεία που βυθίζουν τον λαό στην άβυσσο της ενεργειακής φτώχειας:

-- Την «απελευθέρωση» της Ενέργειας και όλα όσα τη συνθέτουν, όπως π.χ. το περιβόητο Χρηματιστήριο Ενέργειας, που νομοθέτησε ο ΣΥΡΙΖΑ και εφαρμόζει η ΝΔ, με τις χρηματιστηριακές τιμές του φυσικού αερίου να πενταπλασιάζονται συγκριτικά με πέρυσι (ως και στα 212 ευρώ/MWh στις 7 Μάρτη).

-- Τη «μονοκαλλιέργεια» των ΑΠΕ με κριτήριο όχι την αρμονική αξιοποίηση όλων των μορφών Ενέργειας αλλά την προώθηση των επενδυτικών σχεδιασμών ενεργειακών ομίλων, «μονοκαλλιέργεια» που θα έφερνε τάχα φτηνό ρεύμα και ενεργειακή επάρκεια: Το ακριβώς αντίθετο όμως επιβεβαιώνεται από τα στοιχεία που δείχνουν ότι το μερίδιο των ΑΠΕ στο συνολικό ενεργειακό μείγμα έφτασε στο 39%, ξεπερνώντας τα ορυκτά καύσιμα (37%), αλλά οι τιμές είναι υψηλότερες από ποτέ και η «ασφάλεια εφοδιασμού» στο ναδίρ.

Ελπίδα η συμπόρευση με το ΚΚΕ απέναντι στους «εγγυητές» της βαρβαρότητας για τον λαό

 

Ποιος είναι ο καλύτερος «εγγυητής της σταθερότητας»; Ποιος είναι πιο «τοξικός»; Πώς θα μπούμε στον «δύσκολο χειμώνα» που έρχεται; Με «διχασμό» ή με «ομοθυμία» και «συναίνεση»;

Αν πάρει κανείς «τοις μετρητοίς» ερωτήματα όπως τα παραπάνω, που κυριαρχούν στην «αντιπαράθεση» ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ τις τελευταίες μέρες, θα πιστέψει ότι ο λαός δεν απειλείται από το κύμα ακρίβειας που τον τσακίζει, από την ενεργειακή φτώχεια και το ιμπεριαλιστικό μακελειό που είναι σε εξέλιξη με την εμπλοκή και της χώρας μας, αλλά από τις ατάκες της οκάς ανάμεσα σε Μητσοτάκη και Τσίπρα.

Βλέποντας όμως πίσω απ' αυτούς τους δικομματικούς καβγάδες, που κινούνται στα όρια της γραφικότητας και δικαίως προκαλούν την αποστροφή σε μεγάλο μέρος του λαού, φανερώνεται και η αφετηρία τους, η οποία είναι κοινή τόσο για ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ όσο και για τα υπόλοιπα κόμματα του κεφαλαίου: Κοινή τους παραδοχή είναι ότι τα πολύ πιο δύσκολα είναι μπροστά, οι τιμές στην Ενέργεια θα συνεχίσουν να τραβάνε την ανηφόρα, η οικονομία στην ΕΕ μπαίνει σε τροχιά ύφεσης, ο πληθωρισμός καλπάζει.

Και, με δεδομένο για όλους τους παραπάνω ότι αυτό το καταστροφικό σπιράλ θα το πληρώσει με αιματηρές θυσίες η μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία, αρχίζει ο καβγάς γύρω από το ποιος μπορεί να εγγυηθεί τη «σταθερότητα» αυτής της εξέλιξης, ποιος μπορεί να αποσπάσει τη «λαϊκή συναίνεση». Η μεν κυβέρνηση της ΝΔ υποστηρίζει ότι «παίρνει τα ρίσκα», για να οδηγήσει με «ασφάλεια» τη χώρα στο δύσκολο επόμενο 9μηνο, ο δε ΣΥΡΙΖΑ κατηγορεί την κυβέρνηση ότι αυτή «εγγυάται μόνο την αστάθεια» και ότι ο ίδιος μπορεί πραγματικά να εξασφαλίσει «σταθερότητα στα ζόρια που έρχονται».

Διαβάστε στο «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου» 16 - 17 Ιούλη

 

 

Διαβάστε στο «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου» 16 - 17 Ιούλη:

 

• Αφιέρωμα του Ριζοσπάστη στον τουρισμό. «Θαύμα» για τους επιχειρηματικούς ομίλους - άπιαστο όνειρο για τη λαϊκή πλειοψηφία.
  

• Η νέα γενιά με το ΚΚΕ για «το μεγάλο, το ωραίο, το συγκλονιστικό»...Στις 22,23 και 24 Σεπτέμβρη οι κεντρικές εκδηλώσεις στην Αθήνα.
  

• Ενεργειακή φτώχεια και κοροϊδία από την «κοσμογονία» της «πράσινης» ανάπτυξης. Το ΚΚΕ για το φιάσκο των «pass»: Η πραγματική «αποκατάσταση της αδικίας» βρίσκεται μόνο στην ανατροπή αυτής της πολιτικής.