Μια άλλη άποψη για το χρέος

Άνθρακες ο θησαυρός στο χτεσινό Γιούρογκρουπ. Πολύ μέλι αλλά από τηγανίτα τίποτα και πάνε για Ιούνιο τα σπουδαία, μαζί με τον αναπόφευκτο ετεροχρονισμό τής εικόνας τού πρωθυπουργού μας με γραβάτα. Εμείς δεχτήκαμε κατακέφαλα το τέταρτο μνημόνιο αλλά εκείνοι ούτε κουβέντα δεν λένε να κάνουν για το χρέος.

Καθώς, λοιπόν, συνεχίζουμε να τελούμε εν αναμονή και μιας κι εφέτος συμπληρώνεται ακριβώς ένας αιώνας από την Οκτωβριανή Επανάσταση, ας γυρίσουμε πίσω στον χρόνο κι ας πάμε στο 1917 να ακούσουμε τον θείο Βλαδίμηρο, που έχει μερικά ενδιαφέροντα πράγματα να μας πει περί χρέους.

Αγιοπετρούπολη (πριν γίνει Λένινγκραντ), 7/8/1920: Οι αντιπρόσωποι στο δεύτερο συνέδριο της Κομιντέρν.
Διακρίνονται: Λιεβ Κάραγιαν (2ος από αριστερά), Καρλ Ράντεκ (3ος, με το τσιγάρο), Νικολάι Μπουχάριν (5ος),
Μιχαήλ Λασιέβιτς (7ος, με την στολή), Μαξίμ Γκόρκι (9ος, με το παχύ μουστάκι), Λένιν (10ος, μπροστά  από τον Γκόρκι), Σεργκέυ Ζόριν (11ος, με το καπέλλο), Γκριγκόρι Ζινόβιεφ (13ος, με τα χέρια δεμένα πίσω),
Μαρία Ουλυάνοβα (19η) και Άμπραμ Μπελένκυ (δεξιά, με το ανοιχτόχρωμο καπέλλο).

ΕΚΦΑΝΣΕΙΣ ΕΠΟΙΚΟΔΟΜΗΜΑΤΟΣ

Γιουροβίζιον,survivor, τραμπουκισμοί, ιδεολογικές ψευδαισθήσεις ελευθερίας έχουν απογυμνώσει τη ζωή μας επηρεάζοντας τη σκέψη μας και εμπεδώνοντας συναισθήματα  και αντιλήψεις από τα οποία έχει πολλά να αναμένει ο φασισμός. Και το ερώτημα, γιατί η διερεύνηση των αιτίων όλων αυτών αποφεύγεται, παραμένει αναπάντητο επιμένοντας στην περιγραφή των συμπτωμάτων μιας κατάστασης που μοιάζει να μας οδηγεί αναπόδραστα στη μοιρολατρία και εφησυχασμό.

          Σε τηλεοπτικές παραγωγές όπως το survivor, σε τραμπουκισμούς φασιστών όπως του Θ. Τζήμερου και Η. Κασιδιάρη, σε λογομαχίες νομιμοποίησης φασιστικού λόγου όπως της Σ. Τριανταφύλλου, σε λεκτικούς εξωραϊσμούς από την τωρινή κυβέρνηση των νέων οικονομικών μέτρων, όπως και από τις προηγούμενες για τα δικά τους αντίστοιχα μέτρα που νομοθετούσαν, αναγνωρίζονται οι ιδεολογικοί μηχανισμοί και οι πολιτικές διεργασίες που προωθούν και διαμορφώνουν καταστάσεις συναίνεσης στον εκφασισμό της κοινωνίας που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια. 

«Εθνικά» στοιχήματα...

Τον «εθνικό στόχο» των διευκολύνσεων για το χρέος βάλθηκαν να φιλοτεχνήσουν όλες τις προηγούμενες μέρες τα στελέχη της κυβέρνησης, αλλά και μια σειρά από αστικά επιτελεία, ενόψει και του χτεσινού Γιούρογκρουπ, που θα συζητούσε για το ζήτημα. Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο, είναι χαρακτηριστικό το πώς η «Αυγή» απαντάει στην αντιπολιτευτική ρητορεία του προέδρου της ΝΔ, που αυτοπαρουσιάζεται ως «αποφασισμένος μεταρρυθμιστής» σε αντίθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ, ότι «δεν υποστήριξε κανένα από τα μεγάλα εθνικά στοιχήματα που έθεσε η κυβέρνηση τα προηγούμενα δύο χρόνια». Επίσης, έχουν σημασία και τα εύσημα του «Βήματος» στον ΣΥΡΙΖΑ, για το ότι έκανε πράξη την «εθνική συμφιλίωση με την πραγματικότητα» και ότι «πάνω σε αυτή τη σκληρά κερδισμένη εθνική ομοψυχία αναμένεται να χτιστεί μια νέα πορεία προς την ανάπτυξη». Για τι πράγμα μιλάνε; Για «διευκολύνσεις» στην αποπληρωμή των κρατικών χρεών, έτσι ώστε το κεφάλαιο, με τη συνδρομή του αστικού κράτους, να έχει πρόσβαση σε φτηνό δανεισμό. Με τι «αντάλλαγμα»; Το σφαγιασμό του λαού στο διηνεκές για την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου, όπως δείχνει και το 4ο μνημόνιο που ψηφίστηκε την περασμένη βδομάδα. Αυτή είναι η ουσία, και καμία «εθνική» υπόθεση δεν υπάρχει, ούτε άλλωστε θα μπορούσε σε μια ταξική κοινωνία. Ούτε, βέβαια, και «εθνική ομοψυχία», όπως βαφτίζουν την απογοήτευση, την ηττοπάθεια και τη λογική του «μονόδρομου» που έσπειρε ο ΣΥΡΙΖΑ στο λαό και στην οποία ποντάρει πολλά η αστική τάξη για την υποταγή του.