Οι δικαστικές αίθουσες της αστικής
δημοκρατίας , έχουν τα όρια τους. Η νομιμότητα που σπέρνουν είναι τόση
όση η ελαστικότητα ή η ανελαστικότητα της πολιτικής και οικονομικής
εξουσίας που τελικά εκπροσωπούν.
γράφει ο Χρήστος Μιάμης
Ταυτόχρονα ο χρόνος απόδοσης της
δικαιοσύνης ποικίλει ανάλογα με την περίπτωση. Για παράδειγμα στην
περίπτωση της ΧΑ η δίκη μπορεί να τραβήξει αιώνια. Να χαθεί στην τριβή
της καθημερινότητας και να πάρει την θέση στην ιστορία σαν μια κανονική
δίκη, σαν ένα κοινό γεγονός που θα σκεπαστεί από άλλα παρόμοια συνήθη
γεγονότα. Αυτός είναι άλλωστε ο πασιφανής στόχος.
Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τον
Χρυσαυγίτη Ρουπακιά, η δολοφονία του μετανάστη Λουκμάν στα Πετράλωνα,
όπως και η δολοφονική επίθεση των μελών της ΧΑ στο ΠΑΜΕ στο λιμάνι,
πιθανότατα “δυσκολεύουν” παρά διευκολύνουν την σύνδεση των γεγονότων με
τους ναζιστές της ΧΑ.