Το πρωί της 16ης Οκτωβρίου 1968 ξεκίνησε με ένα πυροβολισμό στον αέρα. Οι δρομείς των 200 μέτρων στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μεξικό ξεκίνησαν τον αγώνα τους. Ο Αμερικανός Τζον Κάρλος βρέθηκε στην κορυφή της κούρσας με τον Αυστραλό Πίτερ Νόρμαν να τον ακολουθεί. Κάπου εκεί από το πουθενά εμφανίζεται ο επίσης Αμερικανός Τόμι Σμιθ και με μια απίστευτη κούρσα καταφέρνει όχι μόνο να περάσει πρώτος, αλλά και να τερματίσει σε 19.83 δευτερόλεπτα κάνοντας παγκόσμιο ρεκόρ και πανηγυρίζοντας πριν καν τερματίσει. Σε λίγη ώρα όμως τίποτα απ' όλα αυτά δεν θα είχε πια καμία σημασία...
Η ώρα του βάθρου
Ο Τόμι Σμιθ ήταν ο μεγάλος νικητής του αγώνα των 200μ. των Ολυμπιακών Αγώνων και μαζί με τον δεύτερο Πίτερ Νόρμαν από την Αυστραλία και τον τρίτο τελικά συμπατριώτη του Τζον Κάρλος κατευθύνθηκαν προς το βάθρο για την απονομή. Ο Σμιθ και ο Κάρλος ήταν ξυπόλυτοι φορώντας μόνο μαύρες κάλτσες και ο καθένας φορούσε στο ένα χέρι του από ένα μαύρο γάντι. Όταν τα βραβεία απονεμήθηκαν και ο εθνικός ύμνος της Αμερικής άρχισε να ηχεί, οι δυο Αφροαμερικάνοι ύψωσαν τη γροθιά τους με το μαύρο γάντι στον «χαιρετισμό της Μαύρης Δύναμης» (Black Power Salute) που συμβόλιζε την ισότητα των μαύρων της Αμερικής και με το κεφάλι σκυφτό την κράτησαν ψηλά ώσπου ο ύμνος τελείωσε. Ο κόσμος ξέσπασε, άλλοι σε για γιουχάισμα και άλλοι σε χειροκροτήματα, και μια σπουδαία σελίδα στην ιστορία των Ολυμπιακών αγώνων είχε γραφτεί.
